0 0 0000

‘Seçim kardeşliği’: Obama-Erdoğan sandıktan yarasız çıkabilecek mi?

Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç’ın, “Obama şahsiyetli bir insan, takdir ediyorum ama Amerika'nın kabullerinin dışına zaman zaman çıkamadığını, özgün fikirlerini çok fazla dışarıya  yansıtamadığını düşünüyorum. Fakat Obama’dan ümitliyim” sözleri ile…

Obama’nın vurgusu hayli kuvvetli, “Türkiye’nin yeri AB olmalı” cümlesine, Ahmet Davutoğlu’nun Londra’dan dillendirdiği, “En önemli stratejik önceliğimiz Avrupa Birliği'ne üyeliktir" açıklaması nasıl okunmalı?.

Veya eklemlenmeli?

Ya da hazır Londra demişken, İngiltere’nin taze Dışişleri Bakanı William Hague’nun yukarıdaki sözler Davutoğlu’nun ağzından daha çıkmadan-hem de 'The Times'a yaptığı-“Türkiye’nin AB üyeliğinin savunuculuğunu yapacağız. Türkiye, Ortadoğu’nun nükleer silahlardan arındırılmış olması konusunda bizimle aynı noktada. Doğuya ve batıya bakan, farklı iletişim kanallarına sahip böyle ülkelere ihtiyacımız var” deklerasyonuna da gönderme yapsak mı?

Veya şaşırtmaca verip, İsrail Gazetesi Yediot Aharanot’un yalnız kalmaktan korkan Suriye lideri Beşar Esad’ın İsrail’le dolaylı görüşmeler için girişimde bulunduğu, hem de Ankara’yı dışarıda bırakıp Amerikalılar’ı tercih ettiği haberine kulak assak mı?

Daha dumanı tüten, “İsrail ve Türkiye arasındaki ilişkiler düzeltilmezse bu durum Türkiye’nin Ortadoğu barış süreci müzakerelerinde rol oynamasını zorlaştıracaktır” diyen Şam yönetiminin sözleri de akıllardayken?..

Hasılı Ankara’nın “arabulucu” koltuğunda artık bir Amerikalı “senatör” oturuyor… Fransa da aynı pozisyon için hareketleniyor!

Hepsinin üzerine, İran oylaması ve İsrail gerginliğinin pişirdiği bol acılı Washington soslarını da dökebilirsiniz…

Tek tek okunduklarında yakıcı tatlar bırakan bu “mönü” toptan değerlendirildiğinde, garip bir açı kullanan akıl, birbirlerinin iç dinamiklerini de hesap ederek, “çifte sandığa” kolkola giden iki müttefiğin işaretlerini veriyor olabilir mi?

Ne dersiniz?

                            *             *             *

Beyaz Saray’ın Türkiye bağlamındaki endişeleri daha çok İsrail ile ilişkiler üzerine.. Yoksa İran konusuna o kadar takmış değiller.

En somut örneği, “model ortaklık”ın devam etmesi. Alenen de söylüyor bunu Amerikalılar.

İsrail konusu ise normal günlerde olduğundan daha çok ABD iç politikasının ana ögelerinden biri bugün. Çünkü Kasım ayında-önceki yazılarımızda sıkça tekrarladığımız üzere-seçim var.

Amerikan politik erkinin en keskin taşlarından oluşan Kongre ve Senato’nın bazı koltukları yenilenecek. Bunu ara seçim de sayabilirsiniz, Obama’ya verilen desteğin ölçüsünü anlamak olarak da okuyabilirsiniz.

Başkan Obama’nın ikinci kez Beyaz Saray’a oturup oturmayacağının sinyalleri buradan gelecek., Hani Obama’nın seçilmesi tarihe geçti deniyor ya.. Seçilemezse o zaman “tarih yazmak”, "tarih olmak" arasındaki fark neymiş anlaşılır!

Bizde nasıl Eylül’deki referandum şimdiden böyle yontulmaya başlandı.. İşte aynısını Obama yaşıyor... İşte o kadar önemli.

Kısaca, önümüzdeki yaklaşık 4 ay içinde siyasi paraşütlerin açılıp açılmayacağı belli olacak.

Bu nedenle Washington’un şu sıralar Ankara’nın özellikle İsrail konusundaki gerginliğe ne ayıracak zamanı var ne de gücü. Beyaz Saray bir süre bu gerginlikten uzak duracak.

Çünkü İsrail’e ihtiyacı var.. Obama ve partisi İsrail’in maddi ve politik lobisine mecburlar. Netanyahu’nun Beyaz Saray’da sevgiyle kucaklanması budur. (Konu farklı ama yeri uygun: Bu kadar erken yazmak doğru değil ama Obama bu seçimlerden ağır yaralı çıkabilir! Hava öyle.. Daha daha neler olur, zamanı gelince detaylı yazacağız.)

Hal böyleyken, Ankara’nın ABD’den İsrail’e yönelik tutumunu iyice ağırlaştırmasını ummak doğru bir analiz sayılamaz. Tersine, Washington’un-zaten aramız bozuk diyenlerin tahminlerinin tersine- Ankara’nın üzerine “cidden” geleceği de doğru değil.

Başbakan Erdoğan’ın Kanada-Toronto’daki Obama görüşmesini, AKP hükümetinin taş kadar ağır ve sert İsrail söylemlerini bir nebze düşürmesini, ABD’yi ise menfi bağlamda ağzına bile almamasını bu gözle izleyebilirsiniz.

Tam burada fotoğrafın dondurulması gerekiyor…

Arınç’ın sözleri o fotoğrafın deklanşörüdür.

Bu yazı 2,465 defa okundu.