0 0 0000

Başbuğ'un konuşmaları...

Genelkurmay Başkanı Orgeneral İlker Başbuğ, daha önce hiçbir Genelkurmay Başkanı’nda görmediğimiz bir halkla ilişkiler atağında. Önce bütün karargahıyla Milliyet’ten Fikret Bila ile görüştü, ardından Hürriyet’ten Enis Berberoğlu’na mülakat verdi, sonra da Genelkurmay’ın bir etkinliğinde bütün gazetecilerin birden karşısına çıktı,
ayaküstü açıklamalar yaptı. Manşetlerde gezen bir Genelkurmay Başkanı...
Peki ne söyledi Başbuğ? Eleştirilecek, konu edilecek pek çok şey...
Herhangi bir öncelik sıralamasına tabi tutmadan aklıma geldiği sırayla yazacağım...
- Kurumlararası çatışma ihtimalinden söz etmek, çatışacak kurumların başındaki insanların ağzına yakışmaz. O makamlarda oturanların görevi çatışma ihtimalini bile bertaraf etmektir, medyaya aktararak bu ihtimali büyütmek değil.
- Eninde sonunda Genelkurmay ve Türk Silahlı Kuvvetleri de, Türkiye Cumhuriyeti’nin parçalarıdır, bu Anayasa’ya tabidir. O yüzden, sanki başka bir devletin kurumuymuş da Türkiye ile diplomatik bir pazarlık içindeymiş izlenimi vermenin anlamı nedir, bilemedim.
- Evet masumiyet karinesi önemli bir hukuk ilkesidir ve hepimiz bu ilkeye saygılı olmak zorundayız. Ama devam eden davalar hakkında avukat veya savcı gibi hareket etmeme gereği de önemli ve saygı duyulması gereken bir hukuk ilkesidir. Mahkemeye intikal etmiş, açılmış bir davanın sanıklarına haksızlık yapıldığını düşünüyor olsa bile Genelkurmay Başkanı bu görüşlerini kendine saklamalıydı. Aynı ilke kuşkusuz Başbakanı ve hükümet üyelerini, muhalefeti, basını vs. herkesi de bağlar ama başkaları bu ilkeyi çiğniyor diye kimse ilkeyi çiğneme ehliyetini alamaz. Suimisal misal olmaz, güzel bir sözdür.
- Gerek ‘Balyoz planı’ konusu ve gerekse Dursun Çiçek’in hazırladığı meşhur plan konusu, henüz kovuşturma aşamasında olmasalar da suç soruşturmasına konu olmuş şeyler. Bu konularda da kurumların konuşmaması gerekir. Hele hele soruşturmanın gizliliğini etkileyecek açıklamalar resmi ağızlardan yapılmamalıdır. Çiçek belgesiyle ilgili yapılacak ek araştırmayı ayrıntılarıyla anlatmak, o araştırmayı yapacak insanları (ki herhalde sayıları sınırlı insanlardır onlar) etkileyebilir, soruşturmayı gölgeleyebilir.
- ‘Balyoz planı’ konusunda Genelkurmay Başkanı kamuoyuna açıkladığından fazlasını biliyor; çünkü bu plan hazırlandığında o Kara Kuvvetleri’nin Kurmay Başkanı olarak görev yapıyordu. Bu görevindeyken de ‘Balyoz’u hazırlayan 1. Ordu’nun birliklerinin türlü çeşitli bahanelerle (Irak savaşı en büyük bahaneydi ama tek bahane değildi) başka bölgelere kaydırılmasında emeği var Başbuğ’un. Ateş olmayan yerden duman çıkmaz, bir başka güzel sözdür.
- Sürekli savunmada kalmak, hiçbir yönetici için hoş olmayan bir pozisyon, bunu kabul ediyorum. Ancak, yürütüldüğü söylenen ‘Asimetrik psikolojik harekât’a karşı bir başka psikolojik harekât yapmak yerine, hukuka ve gerçeklere saygıyı ilke edinmek, sanki daha doğru bir tercih olur. Gönül, TSK’nın ne savunma ne de saldırı çizgisinde olmasını ister. TSK kendi işini yapmalıdır, bunu da iyi yapmalıdır. Komutanlar mesailerini buna harcamalıdır.
- Polisin askere, askerin de polise güvenmemesi gerçekten vahim bir durum. Ama savcı ya da polis ne yapacaktı? Sivil bir kamyon onca el bombasıyla şehir şehir gelirken, elde böyle bir ihbar da varken, ne yapacaklardı? TSK da halka hesap vermesi gereken bir kurumdur; o kamyonun geçeceği her şehrin polisi ve jandarması sevkıyattan haberdar olup koruma sağlamış olsaydı, ne böyle bir sorun çıkardı ne de insanlar kendilerini güvensiz hissederdi.
- Şunu unutmayalım, kamyonla ilgili ihbar bir nokta atışıdır ve özü itibarıyla da doğru çıkmıştır. İhbar polis yerine PKK ve benzeri bir terör örgütüne ulaşsaydı, onlar da korumasız gezen kamyonu ele geçirseydi, bunun hesabını kim verecekti? Kamyondaki başçavuşla, er mi?

radikal

Bu yazı 1,255 defa okundu.