0 0 0000

Dış düşman

Tüm düşmanlıkların sona erdiği bir dönemi yaşıyoruz. Komşularımızla sıfır sorun, büyük güçlerle dostluk, AB üyeliği yolunda çabalar, dünyanın en ücra köşelerindeki ülkelerle sıcak ilişkiler dış dünyamızı yansıtıyor. Bu dinginlik sadece bize özgü değil. Dünyada birbiriyle ciddi bir çatışma içinde olan güç yok gibi. 
Bu durum sürecek mi yoksa yeni bir aşamaya geçişin ara duraklarından birini mi yaşıyoruz sorusuna verilecek cevap ve alınacak tedbirler geleceğimizi belirleyecek.

Yaşanan ekonomik kriz domuz gribi gibi algılanıyor. Kimsenin yönetmediği, irade dışı oluşmuş bir hastalık sayılıyor. Her ülke bu sorunu çözmek için çareler arıyor ama kimseyi sorumlu saymıyor ve ulaşılacak sonucun yeni bir bloklaşmaya sebep olacağı düşünülmüyor. Bunun dışındaki sorun herkesi tehdit eden ama bir odağa bağlanamayan terör. Bir avuç insanın yaptığı eylemler karşısında tüm dünya çaresiz. ABD’nin barışı temsil eden ve bu nedenle Nobel ödülüne layık görülen başkanı Obama rekor bir savunma bütçesiyle donatılıyor ama karşısında sadece terör ve İran’ın nükleer silah edinme çabaları var. Yani bu tehditler geçmişte büyük bir askeri güce sahip Doğu bloğundan daha tehlikeli görülüyor.

Dünyada yeni bloklar oluşacak mı, Türkiye nerede yer alacak sorusu gündemde bile değil. Oysa ABD’nin askeri hazırlıkları bugün için değil yarının sorunlarına çözüm arayışıdır. Yani gelecekte askeri dengelerin belirleyici olacağı ve bu nedenle askeri endüstrinin ayakta kalması, hatta büyümesi hedefleniyor.

Gelecek için bir senaryom var ve bugünümüzün şartları üzerine inşa edilmedi. Bir süreden beri gözlediğim olaylara bakarak geleceği şöyle tasavvur ediyorum. ABD kendisiyle rekabet edecek iki güç görüyor ve bunları frenlemek istiyor. Bunlar bir yanda AB diğer yanda Çin önderliğindeki Uzakdoğu. Politikası, önce bunları ekonomik açıdan sınırlandırmak ve bunu yaparken askeri gücünü güvence olarak tutmak.

Ekonomik kriz ABD’de başlamış olmasına rağmen en büyük etkiyi AB ve Uzakdoğu’da yapacak. ABD bu ülkelerden yaptığı ithalatı, ithal ikameci politikalarla sınırlayacak ve ihracata dayalı bu ekonomilerin ekonomik gerilemesine sebep olacak.

Büyük Ortadoğu politikası bu ülkelerin alternatif pazarlarını kontrol altına almayı planlıyordu. Yani, mesela Çin, ihracatını BOP ülkelerine yöneltip karşılığında enerji hammaddesi alamayacak.

Rusya’nın rakip ya da tehdit olarak gördüğü güçler ABD ile aynı. Avrupa ekonomik ve kültürel olarak, Çin ise Orta Asya’da olası yaklaşımı nedeniyle tehdit olarak algılanıyor.

Bu tablo küresel sermayenin siyasi bir aktör olmaktan çıkmasıyla oluştu. Eğer küresel sermayenin etkinliği sürseydi Rusya’nın tasfiye edildiğini, AB’nin yükselen güç olduğunu görecektik. Uzakdoğu küresel sermayenin havuzunu dolduran kaynak olacaktı.

Türkiye bu kampların birinde yer alacaktır. Eğer ABD ve Rusya’nın kazanacağını düşünüyorsa onlarla, diğerlerinin kazanacağını düşünüyorsa bu güçlerle birlikte olacaktır ve hatanın bedeli büyüktür.

star

Bu yazı 1,271 defa okundu.