0 0 0000

Suriye’nin İran’dan kurtulması için, önce İsrail’den kurtulması gerekiyordu!

Bazı tanımlar, tüm denklemlerin çözümü için tılsımlı bir anahtar sunabilir…

Bu yüzden tekrarlayalım…

Garip gelebilir ama..

“Suriye’nin İran ekseninden kurtarılması için, önce İsrail ekseninden kurtarılması gerekiyordu…”

Bir yıl önce, 2009 Şubat-Mart aylarında İsrail, seçim ertesi hükümet kurma kaygıları yaşıyordu.

Diğer partiler Netanyahu ile koalisyon yapmaya yanaşmayınca Tel Aviv’deki ‘derin devlet’in sinirleri gerilmeye başladı.

Tüm taraflara ‘koalisyon kurun’ baskısı yapılmaya başlandı.

Bu işin ‘iç’ yakan tarafı.. Bir de ‘dış’ yakan baskılar oldu.

'Genel' olarak söyleyeyim, İsrail istihbarat servisleri içinden ülkeyi yönetenlere ‘Suriye ile yakınlaşın’ mesajları gitmeye başladı.

Meşhur ‘one minute’ günleridir hani…

Çok detaya girmiyorum.. Ama İsrail askeri istihbaratı da, ‘Suriye ile masaya otur, İran ekseninden de kurtarırsın’ diye nasihat ediyordu Netanyahu’ya.

Bir yandan seçimler olmuş, Netanhayu 'ikinci çıktığı' seçim ertesi hükümet kurmaya didiniyor, AB 'bölgede gerilim istemiyoruz' diyor, Ocak 29’da ‘one minute’ krizi yaşanmış, diğer partiler koalisyona ayak sürüyor, hem Livni hem Ehud Barak ‘istemezük’ yapıyor...

Derin devlet de Netanyahu’nın gırtlağına basıyor.

İsrail cephesinde durum böyleydi.

Suriye, bugün itibariyle İran ekseninde midir?

Değil ise hangi eksendedir?

Bu eksen değişikliği kim veya kimlerin eseridir?

Türkiye’nin Davos kızgınlığının bir nedeni Gazze’de yaşananlar ise, diğeri elbette Suriye-İsrail görüşmelerinde-arabulucuk yaptığımız günlerde-Tel Aviv’in ‘kimseyi saymayan’ tutumudur.

Bu durumda, İsrail’in masaya oturarak-Netanyahu öncesi ve sonrası-İran ekseninden Şam’ı çıkardığını söyleyebilir miyiz?

Ama İsrail “müesses nizamı” bunu istiyordu!

Peki kim çıkardı?

Şam-Ankara ilişkilerinin bugünkü haline bakıldığında, “Türkiye çıkardı” demek dil ucuna kadar geliyor.

Fakat bunun için Ankara’nın konuyu öyle görüp görmediğine bakmak lazım.

Yani Ankara tıpkı İsrail gibi, Suriye’nin İran ekseninden kopartılması gerektiğini mi düşünüyordu?

Veya… Suriye’nin İsrail’den koparılması gerektiğini mi düşünüyordu.*

Yoksa.. İkisinin aslında 'aynı' şey olduğunu mu?

Şöyle bir mantık geliştirebilir miyiz?..

“Türkiye ile İsrail ilişkisi iyiyken, Suriye de Yunanistan ile ile iyiydi.” (Terör örgütüne bakışları da denkleme katarak.)

Bugün Türkiye ile İsrail’in arası soğuk ama Suriye ile aramızda sorun kalmadı, hatta hiçbir şey kalmadı, yapıştık neredeyse.

Türkiye ile Suriye arasındaki “su problemini Ortadoğu barış sürecinin faktörleri arasına yerleştiren” de İsrail’di.

İsrail ile Suriye arasındaki ‘kanlı-bıçaklı’ ilişki de aslında bir ilişkiydi ve bunların kritik önemdeki sonuçları Türkiye’yi rahatsız ediyordu.

Türkiye İsrail’den uzaklaştığında Suriye’yi de beraberinde götürdü!

Hani demiştik ya, Türkiye de mi öyle düşünüyordu diye..

İşte o günler Türk Dışişleri Bakanlığı’na yeni bir bakanın oturduğu günlerdi ve “aynen” böyle düşünüyordu!

Aynı vektördeki bu gelişmeler karşısında, her bir Batı ve Arap ülkesinin aldığı pozisyon, küresel dengenin taraflarını fotoğraflar. Gördüğünüz yerde tanırsınız.

Tılsımlı anahtar budur.

^{* Buradaki kopmaları ilişki kesme veya aranın bozulması olarak almayın. Her zaman, iyi veya kötü giden bir ikili ilişkiye üçüncü güç girdiğinde, dengeler zaten değişir. Suriye özelinde cümle şöyle de kurulabilir, Türkiye'ye yaklaşan hatta arkalayan bir Suriye'nin İsrail'den korkusu kalmaz, kalmazsa İran'ı da aramaz, vb.}

Bu yazı 3,073 defa okundu.