0 0 0000

İnönü’den Baykal’a, Menderes’ten Erdoğan’a

ALTAN Öymen’in “Öfkeli Yıllar” kitabını keşke vakit bulup Başbakan Erdoğan ile CHP lideri Baykal da okusa...
Öymen, üyesi olduğu CHP’nin 1950-54 dönemindeki politikasını şöyle anlatıyor:
“CHP, kendi kurduğu devletin yeni gelenler tarafından tahrip edilmekte olduğu kanısındaydı... Bunun özeti şuydu: Bunlar memleketi batıracaklar: Çünkü devlet idaresini bilmiyorlar!” (Sf. 77)
Peki, Baykal’ın CHP’si “devleti tahrip ediyorlar”dan öteye ne diyor?!
İsmet Paşa’nın CHP’sine göre halk DP’ye oy vermekle yanılmıştı! (Sf. 60)
Yarım asır sonra da Onur Öymen “AKP’ye verilen oyların mantığı yok” diyecekti!?
Halbuki merhum Metin Toker’in, 1950-54 dönemini konu alan kitabının adı “DP’nin Altın Yılları”dır! Menderes’in CHP’lilerce anlaşılamayan geniş vizyonunu anlatır. Toker’e göre, DP iktidarının daha üçüncü ayında CHP “ordudaki rahatsızlık”tan bahsetmeye, “sert muhalefet” yapmaya başlamıştı! (Sf. 44)
Bu gidiş, daha 1950’lerin ortasında orduda “memleketi bunlardan kurtarmak” için cuntalar kurulmasına yol açacaktı. (Abdi İpekçi, İhtilalin İç Yüzü, sf. 41)

DP’nin hırçınlığı
“Altın Yıllar”ın takdir edilmesini bekleyen DP ve Menderes, CHP’nin “yıkıcı” muhalefeti karşısında gittikçe hırçınlaşıyor.
DP ve Başbakan Menderes, “Muhalefete düşmesine rağmen CHP’yi hâlâ korkutucu bir gücü var gibi görüyorlardı!”
Öyleyse CHP ve İsmet Paşa’yla savaşmak lazımdı!
“CHP ekmeği vesikayla verdi! Paralardan Atatürk’ün resmini kaldırdı! Jandarma halka dayak attı!..”
Başbakan Menderes hâlâ bunları söylüyordu. DP hâlâ muhalefetmiş gibi davranan bir iktidardı! (Sf. 62)
Menderes’in bakanlarından Rıfkı Salim Burçak da, “On Yıl” adlı büyük kitabında, Menderes ve DP’lilerdeki “İnönü fobisi”ni anlatır ve eleştirir.
Bu fobi, İnönü’nün adını Milli Mücadele tarihinden silme, onu yurtdışına sürme gibi akıl almaz düşüncelere kadar tırmanacaktı! (Sf. 65)
CHP ve DP sürekli birbirlerini öfkelendiriyorlardı!
Öymen’i okurken siyasette “öfke”nin nasıl körlük yarattığını bire bir görüyorsunuz.

Öbür taraftan bakmak
Altan Öymen CHP’de geçen anılarını ‘aklında kalanlar’ olarak yazmamış, arşiv çalışmalarıyla belgelendirmiş, zenginleştirmiş. Elbette olaylara içinde çalıştığı CHP tarafından bakıyor. Ben ise DP tarafından bakarım. Ama biliyorum ki “öbür taraftan bakınca nasıl gözüküyor” diye araştırmak, resmin tümünü görmek için şarttır.
DP’li Samet Ağaoğlu’nun, Rıfkı Salim Burçak’ın, Tekin Erer’in kitaplarını okuyan CHP’liler de “öbür taraftan bakınca nasıl gözüktüğünü” göreceklerdir.
Hep kendi tarafımızdan bakınca kavgadan kurtulamıyoruz. Öymen’in deyişiyle, “iç politikamızda bir türlü üstesinden gelemediğimiz tahammülsüzlük, şüphe ve vesvese havası” sürüp gidiyor!
Öymen, 1950’lerde iki tarafın da gereken demokrasi tecrübesine sahip olmadığını hatırlatıyor. Ama  “Bugün arkamızda 60 yıllık bir demokrasi tecrübesi var” ve hâlâ “asık suratlılık yerine güler yüzlülüğün” egemen olmasını sağlayabilmiş değiliz! (Sf. 594)
Neticeten; Baykal’a bir not: Halk “Batıyoruz”a oy vermiyor; umuda, kalkınmaya, değişime oy veriyor; Menderes’e, Demirel’e, Ecevit’e, Özal’a, Erdoğan’a verdiği gibi...
Erdoğan’a bir not: Öfke siyasette kötü bir rehberdir! Ortamı yumuşatma, uzlaşma ve itidal bilhassa iktidarlar için ‘aklın tek yolu’dur.

milliyet

Bu yazı 1,023 defa okundu.