0 0 0000

Sırrın sırrı olan ‘söz’!

 

Yazıya 'Besmele'siz başlamadım hiç… Önce, en önce ‘kelimeler’ sevdirildi bana… ‘Söz’e getireceğimiz kelimeler… ‘Kalb’in kelimeleri… Hayatın anlamı… Ve Cennet habercisi, kelimeler…

Onları çok sevdim ben de… Her ‘şey’den daha çok sevdim… Kelimelerle uyudum, onlarla uyandım… Namaza ‘kelimeler’le durdum… Onlarla dualar ettim… Ağladım, secdelere kapandım… Her ‘şey’ değişti zamanla, benim ‘kelimeler’im değişmedi!

‘Hiç’ değişmedi!

‘Hiç’ olan değişir mi zaten? Değişmez mi? ‘İnsan’ın Allah sevgisi değişmez… Bezm-i Elest’te nasılsa, ‘insan’ olanın Cenab-ı Hak sevgisi, dünyada da o sevgi aynıdır… ‘Söz’ aynıdır… Şeytan ne yaparsa yapsın ‘insan’a, onu nasıl kuşatırsa kuşatsın, ‘söz’ değişmez, unutulmaz… Fıtratı unutmaz Cenab-ı Allah’a verdiği ‘söz’ü…

Şimdi işte! Şeytan teknolojisi ‘kalb’i tehdit ediyor! Vücudu, hücreleri, kalbin zikrini tehdit ediyor! Ve kimse anlamıyor bunu! Secde kardeşlerinden başka… Çünkü, şu an, sadece, secdelerimiz korunuyor… Secdelerdeki zikrimiz, duamız, gözyaşlarımız korunuyor…

Ey kalbim! Ey!

Biliyoruz ‘kalb’ zor durumda… Şeytan ateş oklarını gönderiyor ona doğru… ‘Korunmak’ için kalbin aynasını temiz tutmamız gerekiyor… Çünkü ancak o zaman görülebiliyor bu ateş okları… Yoksa ‘kalb’ korunmuyorsa, ayna kirletilmişse, bu ateş oklarını, insan, her insan, ateş değil de su damlacıkları gibi algılıyor… İşte içinde bulunduğumuz zamanın en hayatî sorusu bu aslında!

Deccaliyet! ‘Mehdi’lik sırrı! ‘Kelimeler’in korunması ve ‘söz’!

Ey kalbim! ‘Söz’ kimdeyse şu an, ‘hakikat’ onun ‘kalem’i ile dile gelecek! O yazacak, ‘hidayet’ kimlere verilmiş ve onlar ne zaman görünecekler! ‘Söz’ verilen Allah, ne zaman ‘söz’ü verirse ‘kalem’e! Yaz derse ‘kalb’e! Yaz, yazıyı, kelimeleri, harfleri unutup, bir ümmi gibi yaz! Kalbinle yaz… Ama ne yazdığını fark etme bile… Korkarsın belki o zaman, heyecanlanırsın… Neden bu fakirin ‘kalem’i seçildi diye sorarsın kendine… Bunca mahir ‘kalem’ varken, senden daha iyi ‘eğitim’ almış, kürsü tutmuş, cemaat oluşturmuş… Neden senin bu gösterişsiz, basit, ‘kurşun’ kalemin seçilmiş! Elbette en doğrusunu Cenab-ı Allah bilir… Ve ‘kalbe’ bildirir… ‘Kalem’de yazar o zaman… ‘Hiç’ bilmeden yazar… ‘Kalem’i kendi ‘kalem’i bilip yazar… Fark etse yazamaz!

Kelimelerin çobanıdır ‘kalem’! Bunun için işte hedefidir şeytanın… ‘Kalem’ kırılırsa, harf sürüleri dağılır… Derin bir sessizlik kaplar ovayı… Dağın üzerindeki küçük bulut gider… Şeytan, ‘Haman’ın kulesi gibi kendi baz istasyonunu diker dağın tepesine…

Ama nafile… ‘Kalem’ yazacak! Kendinin ‘kalem’ olduğunu bilmeyen daha nice fakir kullar bekliyor dünyanın her yerinde… Bir ‘kalem’ gidecek, diğer ‘kalem’ler yazacak yine… ‘Hakikat’ muhakkak dile getirilecek! ‘Söz’ örtülemeyecek! ‘Söz’ ‘bir’ çünkü! Hangi secde kardeşim dile getirirse getirsin ‘söz’ü, söz ‘bir’!

Anlıyor musun?

Bunun için işte kötüler için son vakitler! İyiler kendilerini yalnız hissetmesinler… ‘Söz’ her zaman vardı elbette… Ama şeytan hükümdarlığını hiç bu kadar yaygınlaştırmamıştı… İyileri, içerden dışardan, böylesine kuşatıp, esir almamıştı… Hiç bu kadar teknolojiye hükmetmemişti… Aslında şeytan, hiç bu kadar da kendi sonunu hazırlamamıştı!

Şimdi işte! Tek ‘bir’ ‘söz’le yıkılacak tüm kuleleri!

O kadar da zayıf onun bu gösterişli yapıları… Hepsi bir şeytan eseri nasıl olsa! ‘Hakikat’le irtibatlı olmayan sanal yapılar… Tek bir ‘söz’le yıkılacak yapılar!

İşte o ‘söz’!

‘Mehdi’lik sırrı!

Ve o ‘söz’ kimde bilinmiyor ‘hiç’!

‘İyi’ ki bilinmiyor!

‘Kalb’in içindeki saklı emanet bu!

Sırrın sırrı!

Ve ‘söz’ün ‘bir’liği!

O ‘söz’, bu ‘söz’ işte!

‘Söz’ Allah’ım, ‘söz’!

‘Söz’!

Bu yazı 2,808 defa okundu.