0 0 0000

Hak arama özgürlüğünün vardığı güzel nokta

Geçmiş Babalar Günü’nüz kutlu olsun. Bu yazımı bütün ‘baba’lara ama en çok da çocukları henüz küçük yaşta olan babalara hitaben yazıyorum.
Bilmiyorum dikkatinizi çekti mi, cumartesi günü gazete sayfalarında kaybolmuş bir minik haber vardı. Habere göre, bir baba, kızını dövdüğü için mahkeme tarafından 500 ağaç dikmeye ve bu ağaçların bakımını belli bir süre yapmaya mahkûm edilmişti. Hem de Türkiye’de, hem de Mardin’de, hem de Mardin’in Midyat ilçesinde!
Peki ama baba bu mahkûmiyeti nasıl almıştı?
Şimdi sıkı durun: 10 yaşındaki kızının kendisini polise şikâyet etmesi üzerine gerçekleşmişti bu mahkûmiyet.
Bu öyküde, Türkiye’nin yerleşik alışkanlıklarına hiç uymayan ve bu sebeple de çok umut verici, çok mutluluk verici olan bir dizi unsur var.
Bir kere, 10 yaşında bir çocuk, babası tarafından dövülünce, babasını polise ve savcılığa şikâyet etmeyi akıl ediyor. Kendi hakkını arayabileceğini biliyor 10 yaşındaki Midyatlı çocuk!
İkincisi, Midyat polisi, ‘Babadır sever de döver de’ demiyor, çocuğu adli tabipe yönlendiriyor, rapor alınıyor, baba hakkında hemen işlem başlatılıyor, savcılık haberdar ediliyor, sosyal hizmetler haberdar ediliyor.
Üçüncüsü, mahkeme, ‘Babadır, döver de sever de’ demiyor, ‘Bu seferlik affettim, bir daha yapma’ demiyor, babayı kamuya hizmete mahkûm ediyor, memleket için faydalı bir şey yapılıyor, 500 tane ağaç dikiliyor.
* * *
Haberi okuyunca düşündüm: Sadece Mardin Midyat’ta babalar çocuklarına el kaldırmıyor, her yerde olan bir şey bu.
Ama bakın, orada bir çocuk, hak arama özgürlüğünün farkında, gitmiş polise hakkını aramış. Sonunda almış da.
Hak arama özgürlüğü, bir hukuk devletinin, bir demokrasinin en temel özgürlüklerinden biri. Hepimiz kanun önünde eşitiz ve hepimiz haksızlığa uğradığımızı düşünüyorsak hakkımızı arayabiliriz.
Bunu bize Mardinli 10 yaşında bir çocuğun öğretmesi ne güzel. Bu haberin Babalar Günü’nden bir gün önce çıkması ne güzel.

radikal

Bu yazı 1,044 defa okundu.