0 0 0000

Başbakan'ın duygularını izlemek

Başbakan Recep Tayyip Erdoğan geçen gece seçim dışı dönemlerde pek az yaptığı bir şeyi yaptı ve bir televizyon mülakatına konuk oldu.
atv’de yayımlanan mülakatta, Sabah Gazetesi Başyazarı Mehmet Barlas, aynı gazetenin yazarı Hasan Bülent Kahraman ve Ankara Temsilcisi Okan Müderrisoğlu’nun sorularını yanıtladı. Programı tecrübeli televizyoncu Mehmet Akarca yönetti.
Başbakan doğal olarak tamamına yakını güncel iç ve dış politika olayları ile ekonomiden oluşan sorulara saatlerce yanıt verdi, ben de dikkatle izledim.
Gariptir, o ülkenin Başbakanı, bizler de işinin bir bölümü Başbakanı dikkatle izlemek olan gazeteciler olduğumuz halde aslında Başbakanı çok da dikkatli izlemiyoruz, onun bütün konuşmalarını, dolayısıyla da ruh halini yeterince yakından görmüyoruz, hele hele elimizde dört başı mamur bir Recep Tayyip Erdoğan portresi çıkarabilecek kadar insani materyal de çok az.
Oysa Başbakan Erdoğan bir makine değil, bir insan. Üstelik geçmiş başbakanların, siyasi liderlerin pek de kendilerini göstermek istemedikleri türden, etten kemikten, duygu yüklü, duygularını gizlemeyen bir insan.
Bir siyasi analizcinin, duygularını bu kadar gizlemeyen, dolayısıyla zaman zaman duygularının etkisiyle kararlar da alabilmesi mümkün olan bir başbakanı bence bu açıdan da tanıması veya tanımaya ciddi gayret sarf etmesi gerek.
Mesela geçenlerde bir haber çıktı, Başbakan’ın kızının Amerika’daki eğitimi sırasında şan eğitimi de aldığına dair. Bu haber bazı gazete ve internet sitelerinde, sanki bir başbakan kızı veya bu başbakanın kızı şarkı söyleyecek olursa bu şaşırtıcı bir şey olur edasıyla, gazetecilikteki karşılığıyla sanki bir insan köpeği ısırmış gibi takdim edildi.
Ben haberin yayımlanış biçimini gördüğümde kendimi o babanın ve annenin yerine koymaya çalıştım. Kendi kızlarının aslında övünülecek bir özelliği için başkalarının  yaptığı değerlendirmeye ne kadar içerlemiş olabileceklerini tahmin etmeye çalıştım. Sanırım her anne-baba böyle bir şeye içerlerdi.
İşte geçen akşamki atv söyleşisinde, sonlarda Başbakan gayri siyasi bir konuya da girdi ve çocuklarından söz etti, şan çalışan kızını anlattı, çocuklarının iyi yüzücüler olduğunu söyledi ve sonra ekledi: “Küçüğü ata filan biner. O yönde bayağı iyidir. Bu tür ekstra bazı şeylerin olması nedense ülkemizde, bazı mahfillerde anormal karşılanır. Kendileri için normal karşıladıklarını bizim çocuklarımız için anormal karşılıyorlar. Sanki uzaydan gelmiş garip mahluklar gibi.”
İşte bu ruh halidir Başbakan ile ülkenin bir kesimi arasında hiçbir köprü olmamasının esas nedeni. Derin siyasi analizlere falan ihtiyaç yok, Başbakan’ın bu basit insani tepkisi bile gösteriyor ki, arada aşılmaz uçurumlar var.
Başbakan o inançtadır ki, kendisini ve ailesini bazı kesimler hâlâ ‘normal’ ve ‘olağan’ görmüyorlar. Burada Başbakan ve ailesi bir sembol. Başbakan, kendi ailesinin üstünden ‘Onlar gibiyim’ dediği milyonlarca başka aileyi görüyor, daha da önemlisi o milyonlarca aileye bunu hissettiriyor, ‘Sadece sizi değil beni de kabul etmiyorlar’ diyor.
Bir yanıyla da çok anlaşılabilir bir durum: Başbakan, bir nevi ‘sosyal kabul’ bekliyor, çocuklarının ata binmesinin, iyi yüzmesinin, şan dersi almış olmasının ‘normal’ karşılanmasını istiyor.
Peki tepkisinde haksız mı Başbakan?
Belki fazlasıyla hassas ve alıngan olduğunu söyleyebiliriz ama haksız diyemeyiz Başbakana. Bu haksızlığı biz medya organları olarak yapıyoruz.

radikal

Bu yazı 1,001 defa okundu.