0 0 0000

Ölmüşe çare var mı?

Bir efsane uyduruyoruz, sonra ona kendimiz de inanıyoruz ve derken neredeyse bütün hayatı bu kendi uydurduğumuz, sonra da canıyürekten inandığımız efsane çerçevesinde izah etmeye başlıyoruz.
Türk siyasetindeki ‘merkez’ kavramı da tam böyle bir şey.
Önce siyasette bir ‘merkez’ olduğuna inanıyoruz. Buna inanınca doğal olarak merkezin sağında ve solunda merkeze uzaklığına göre sıralanan başka siyasi akımlar veya partiler olduğuna iman ediyoruz.
Sonra, geçmişte merkezden bir hayli sağda olduğuna iman ettiğimiz bir siyasi parti yüzde 47 oy alınca, ya merkezin o yana doğru kaydığına veya seçmenin merkezden uzaklaştığına inanmaya başlıyoruz.
Ve bu inanç sistemimizi savunmak için de, ‘Merkezde boşluk var’ demeye başlıyoruz.
***
Ne demek ‘merkezde boşluk var’? Seçmenlerin bir bölümü, hem de hatırı sayılır bir bölümü boş oy mu vermiş?
Mesela, Süleyman Demirel çok iyi hatırlayacak, 1977 seçiminde Adalet Partisi seçmeninin hatırı sayılır bir bölümü oy vermeye gitmedi. Bu sayede AP oyu düştü, buna karşılık Bülent Ecevit’in Cumhuriyet Halk Partisi’nin oyu yeterince artmadığı halde oransal olarak büyüdü ve seçimi CHP kazandı.
Buna benzer bir durum mu var bugün? Hayır yok. Hatta şöyle söyleyeyim: Siyasette milim boşluk yok.
***
Herkes ümidi kestiği için, daha önce kimsenin adını bile duymadığı Süleyman Soylu isimli bir kişiye terk edilen Demokrat Parti, yerel seçimde bir gıdım olsun varlık gösterince ve bu arada iktidardaki Adalet ve Kalkınma Partisi oylarında ciddi bir aşınma yaşanınca birdenbire kıymete bindi.
76 yaşındaki Hüsamettin Cindoruk, ezeli ‘baba’sı Süleyman Demirel’in de desteğiyle bu partiye genel başkan oldu. Amacı, ‘merkezi yeniden inşa etmek’miş.
Siyasete girip ülkesine hizmet etmek isteyen insanları sırf bunu yaptılar diye eleştirmek hoş değil, o yüzden Cindoruk en azından asgari saygıyı hak ediyor. Ama benim lafım Cindoruk’a değil, bütün o ekibi ‘umut’ gibi görmek ve daha da beteri göstermek isteyenlere.
***
Her ne kadar Cindoruk ve arkadaşları tersini kanıtlamaya uğraşsalar da, Türkiye siyasetinde hiç kimse ve hiçbir siyasi parti yerine kazık çakmış değil. Bugün iktidarda olan AKP de, yarın iktidarını kaybedebilir, hatta tarih sahnesinden tümüyle silinebilir bile. Böyle şeyler yaşandı bu ülkede, bundan sonra da yaşanmaması için bir sebep yok.
Evet bunlar oldu ama bir şey hiç olmadı: Zaten seçmen tarafından siyaset sahnesinden silinmiş, ölmeye terk edilmiş bir siyasi partinin yeniden büyüdüğünü, eski ihtişamlı günlerine dönebildiğini hiç görmedik. Sanmıyorum ki bundan sonra da görebilelim.
***
Siyasi partilerin oylarının yüzde 1 seviyesine kadar inmesi bir dizi karmaşık sebebin bir araya gelmesiyle oluyor. O sebepler zinciri de, basit hatalardan ötürü bir araya gelmiyor.
Bir siyasi partinin ölümü, bir kez başladığında durdurulamaz bir süreç.
Demokrat Parti de, çoktan o sürece girmiş partinin yeni adı.
Şimdi ANAP’la birleşecekmiş. Bu birleşme ölümü yavaşlatmaz hızlandırır bana göre.
***
Türkiye’de Ak Parti’ye karşı bir alternatif arayışı olduğu doğru. Bu arayışın seçmen nezdinde çok ciddi olduğu da belli; yoksa Ak Parti çoktan yüzde 50’nin üzerinde oylarla iktidarını perçinlerdi zaten.
Soru şu: AKP’nin alternatifi Süleyman Demirel’li, Hüsamettin Cindoruk’lu DP midir?
Değildir!
Demokrat Parti, AKP oyları üzerinde bölücü bir etki bile yaratmaz, yaratamaz.
Ölmüşe çare yok ne yazık ki...

radikal

Bu yazı 1,074 defa okundu.