0 0 0000

AK Parti'nin önündeki iki yol

Seçim sonuçlarını tatmin edici bulmayan Başbakan Erdoğan, düşüşün nedenlerini vakit yitirmeden masaya yatırdı. Sonuçları önce Bakanlar Kurulu'nda tartışmaya açtı, daha sonra AK Parti MYK'sında gündeme getirdi.
Kaybedilen iller tek tek ele alındı. Antalya, Balıkesir, Manisa... Parti, başta Diyarbakır olmak üzere Güneydoğu'da neden beklentilerin altında kaldı? Sorun adaylarda mı yoksa halka ulaşmakta mı problem yaşandı? AK Partili başkanlar her türlü hizmeti başarıyla yaparken acaba milletin gönlüne girmekte yetersiz mi kaldı?

29 Mart tablosu her yönüyle enine boyuna konuşuldu.

Edindiğim izlenim, Erdoğan'ın seçim gecesi söylediği 'Ders çıkaracağız' sözünün çok kısa sürede bir eylem planına dönüşeceği yönünde. Akla hemen 'kabine revizyonu' ve 'parti yönetiminde değişiklik' gelmemeli. Bu mümkün. Sadece seçim sonuçlarıyla ilişkilendirmek de doğru değil. Bir süredir kabinede kısmi değişiklik, gerek kulislerde gerekse parti içinde dillendiriliyordu.

Değişikliklerin teşkilatlara yansıması da sürpriz olmaz. Malum, AK Parti'nin kongre yılı. Parti il kongrelerini başlatacak. Sonbaharda büyük kongre var. Bu olağan bir takvim... Sonuçların AK Parti'de sarsıntıya neden olduğu açıkça görülüyor. Bir yenilmiş hali olmasa da beklentilerin altında kalması AK Parti'nin havasını bozdu.

AK Parti nasıl ders çıkaracak?

Asıl önemli olan 29 Mart sonuçlarının hükümet politikalarına nasıl yansıyacağı... İlk günden belli oldu ki muhalefetin sesi bundan sonra biraz daha gür çıkacak. Oylarındaki küçük artış muhalefet partilerinde moralleri yükseltti. Buna Meclis dışı muhalefet de dahil. AK Parti'yi tehdit eden bir Saadet Partisi faktöründen söz edilebilir.

AK Parti'nin önünde iki yol var. Birinci yol; hız kesmeden reformları sürdürmek. En başta sistemi daha fazla demokratikleştirmek için Anayasa ve yasalarda yapacağı değişiklikler geliyor. Başbakan Erdoğan seçim sürecinde dört maddelik anayasa değişikliğini gündeme alacaklarını açıklamıştı.

Parti kapatmada Venedik Kriterleri'ni esas almak bunlardan biriydi. AK Parti'nin iktidarı sürecinde demokratikleşme konusunda ciddi adımlar attığı doğru. Ancak bu yeterli değil.

Avrupa Birliği gündemin epey gerisine düştü. Tam üyelik müzakerelerine duraklama dönemine girdiğimiz kesin. Sürecin yeniden canlandırılması gerekiyor. Hükümetin ortaya koyacağı irade AB ile ilişkilerin seyrini belirleyecek.

Çetelerle mücadelede hükümetin takınacağı tavır da çok önemli... Çeteler sadece bir güvenlik sorunu değil. Demokratik sistemin sağlıklı işleyişiyle de ilgili. İşte Ergenekon'un ek iddianamesine yansıyan hususlar. Darbe girişimleri, muhtemel bir müdahaleye zemin hazırlamak için yapılan çalışmalar akıl alır gibi değil.

Davayı sulandırmak veya farklı yönlere kanalize etmek için fırsat kollayan dinamiklerin pusuda beklediği herkesin malumu. Eğer hükümet çetelerle mücadelede gevşeklik gösterirse çetelerin, sistemi veya devleti kısa sürede etkisi altına alacağına şüphe yok.

AK Parti'nin önündeki ikinci yol, durağan bir döneme girerek statükoya teslim olmak... Reformlardan vazgeçmek, iç ve dış politika açılımlarını ertelemek AK Parti'yi bir anda statükonun parçası haline getiriverir. Bu çıkmaz yol, bu yola giren her partinin sonu hüsran oldu. En iyi örneği Turgut Özal'ın Anavatan Partisi...

Anavatan Partisi ne zaman ki reformcu niteliğini yitirdi, politikalarını statükoyla örtüştürmeye başladı, düşüşe geçti ve bir daha da toparlayamadı.

AK Parti'nin farklı özellikleri var. İstese de statükoya yaranması mümkün değil. Bir süre kullanılıp bir köşeye atılması mukadder. AK Parti'yi bekleyen en büyük tehlike 29 Mart'ın etkisiyle statükoya teslim olmak...

Türk siyaset tarihi ortada; reform kazandırmış, statüko kaybettirmiştir...

zaman

Bu yazı 987 defa okundu.