0 0 0000

Şölen mi muharebe mi?

Her seçim şölendir. 5 yılda bir de olsa halk kendisini yönetecek olan başbakanı, belediye başkanını seçmenin keyfini çıkarır. Gelecek yıllarda bu şölene cumhurbaşkanlığı seçimi de eklenecek.
Partiler en üst yöneticisinden en alttakine kadar halkın tercihini etkilemek için geceli gündüzlü çalışıyor. Bugün liderlerin hepsi meydanlarda... Kalabalıklara hitap ediyorlar. Sandık günü yaklaştıkça tempo artar, heyecan yükselir, siyasi tansiyon tehlikeli boyutlara ulaşır.

Seçimin kazananı ve kaybedeni vardır. Seçim günü liderler için hesap günüdür.

Miting meydanları düşman kuvvetler arasında muharebe alanı değil partilerin kıyasıya yarıştığı demokrasi şöleninin yaşandığı yerler. Rakipler arasındaki mücadele zaman zaman sert geçer, bazen liderlerin birbirlerine dönük eleştirilerinde ayar bozulur, üslup ağırlaşır, kimi tatsızlıklar da yaşanır. Öteden beri Türk siyaseti aşinadır bu manzaraya.

1950'li yıllarda Adnan Menderes ile İsmet İnönü, daha sonra Süleyman Demirel'le Bülent Ecevit arasındaki mücadele centilmenlik sınırlarını zorlamıştır.

Bugün de siyaset ikili yapıya teslim. Solda CHP, sağda AK Parti. Mücadele Deniz Baykal ile Recep Tayyip Erdoğan arasında. MHP'nin nefesi CHP'nin ensesinde... Sürekli gerileyen CHP yarın yarıştan düşerse şaşırmamak lazım. 29 Mart seçimlerinin kampanyası oldukça sert geçiyor. Seçim atmosferinin ağırlaşan havasını anlayışla karşılamak gerekir... Klasik yerel seçim değil bu çünkü. Sandığın çok yönlü sonuçları olacak. Kaybeden liderin koltuğunu koruması pek kolay değil. Özellikle Deniz Baykal için son şans diyenler var. CHP lideri, Erdoğan'a ikisi genel biri yerel olmak üzere üç kez yenildi. Bu dördüncü yarış.

Deniz Baykal için başarının ölçüsü şu: Oy yüzdesinin CHP açısından 'iktidar umudu' doğurması lazım. Diğer liderlere oranla en ağır yük Baykal'ın omuzlarında, beklenti çok yüksek çünkü. Kendi tabanının desteği yetmiyor, başarı için sağdan da oy alması gerekiyor. Çarşafla başlayan, Kur'un kursu ile devam eden açılımların nedeni bu. CHP'nin üzerindeki psikolojik baskı partililerin davranışlarına da yansıyor.

İstanbul'da çarşaflı bir kadına yönelik şiddet uygulanmasını başka türlü izah etmek mümkün değil. Niyeti ne olursa olsun elinde CHP bayrağıyla aranıza katılan kadına böyle tepki gösterilir mi? İyi niyetli de olmayabilir, bunu bertaraf etmenin yolu herhalde tartaklamak, itip kakmak değildir. CHP'nin açılımlarını berhava edecek bir manzara. Baykal'ın tepki göstermesi olayın etkisini bir nebze hafifletti.

Ancak aynı Baykal meydanlarda çok sert. CHP liderinin hakarete varan bu üslubunu beklentilerin doğurduğu psikolojik baskıya bağlamak mümkün. Miting meydanlarında Başbakan Erdoğan'ın Baykal'ın damarına bastığı, sinir uçlarına dokunduğu, ağır eleştiriler yönelttiği doğru. Ancak Baykal tecrübesindeki bir siyasetçinin eleştirilere karşılığı hakaret olmamalıydı. 'Maganda' ve 'adam değil' gibi kelimelerin kesinlikle liderlerin ağzından çıkmaması lazım.

Son günlerde liderler arasındaki atışmalarda üslup kabul edilebilir olmaktan çıktı. Provokatörlerin tetikte beklediğini seçim bürolarına yapılan saldırılardan anlıyoruz. Hemen her gün bir partinin seçim bürosunu hedef alan çirkin saldırıyla karşılaşıyoruz. Yukarılarda esen sert rüzgârlar aşağılarda tehlikeli sonuçlar doğurabilir. İşaretleri ortada.

Karşılıklı salvolar, sert eleştiriler, kıran kırana yarış Türk siyasetinin doğasında var; ancak ölçünün de kaçırılmaması gerekiyor. Kavgada söylenmeyecek sözler meydanlara taşınmamalı. Demokrasi şöleni muharebeye dönüşmemeli.

 
zaman

Bu yazı 957 defa okundu.