0 0 0000

Çözümsüzlüğe mahkumiyet

Kemalistler, 1950 sonrası yaşananları “karşı devrim” olarak nitelerler. “Karşı devrim” suçlamasının gerekçesi de laiklik konusunda daha özgürlükçü bir açılım getirme çabasıdır.
 
Bu yaklaşıma göre Demokrat Parti de, Adalet Partisi de, ANAP da arada geçen CHP dışındaki hemen tüm partiler de ve bugün AK Parti de “karşı devrim” değirmenine su taşıdılar.

Oysa...

Bana göre bu partilerin tamamı, sistem içinde bir çözüm arayışı idi.

Çünkü Tek Parti zihniyeti Türkiye için bir çözümsüzlüktü.

Tek Parti zihniyetinin çözümsüzlük olduğu, daha o iktidarlar döneminde gözlemlenmişti.

Tek Parti zihniyeti, halka mal olmamıştı.

“Halka rağmen halk için” ilkesi, “Devrimler biraz kanlı olur” yaklaşımı, o günlerin tartışılmazlığı içinde kabule şayan gibi görülmüşse de, bu söylemin sürdürülemezliği açıktı. Kimi zaman, Meclis kürsüsüne silahların konulduğu o günlerde bile, danışıklı / danışıksız muhalif siyasi partilere büyük yöneliş olmuştu.

Çok partili hayat, farklı siyasi önerilere açılmak demekti.

Cumhuriyet'in başından bu yana Türkiye'nin en sancılı alanının Devlet – Toplum – Din alanı olduğu açıktır.

Çok partili hayatta partilerin “irticaya taviz yok” ön anlaşmalarına rağmen, Devlet – Toplum – Din ilişkisini daha sancısız bir biçime dönüştürmek için çözüm üretmek isteyeceği de açıktır.

Bana göre DP de, AP de, ANAP da ve bugün AK Parti de, sistemin ana karakteri olan laikliği yok etmek ve yerine bir “din devleti” kurmak üzere çıkmadılar.

Bu siyasi hareketlerin liderleri içinde belki en “İslamcı”sı, Tayyip Erdoğan'dır, ama ben, Tayyip Erdoğan, AK Parti oluşumu için yola çıkarken “İslamcı” olarak ve “Din devleti” amacına yönelerek yola çıktığını hiç düşünmüyorum.

Belki birçok insan hatırlamaz, ama ben, Tayyip Erdoğan'ın o dönemde Zaman'da çalışan Eyüp Can'a verdiği ve iki gün yayınlanan mülakatın başlığının “Din devleti artık hayal” şeklinde olduğunu adım gibi hatırlıyorum.

AK Parti hareketi, her şeyden önce reel- politiği olağanüstü önemseyen bir siyasi oluşumdur.

Refah'tan ana farkı budur.

Onun için Refah'tan farklı olarak ve bir ölçüde geldikleri kadim tabanın eleştirilerini göze alarak Amerika ile, AB ile taa baştan “Biz farklıyız, biz Amerika – AB gerçeğini görüyoruz, evet dindarız ama.....” gibi gelişen bir söylem içinde olmuşlardır.

“İslamcı” politikanın önce bu uluslararası barikatlara çarpacağı bilinmez mi?

AK Parti söz gelimi Amerika'ya veya AB'ye dedi ki: “Benim geldiğim çizgi ABD ve AB konusunda mesafelidir. Bunları emperyalist olarak görür. Ama ben bu iki dünyanın gerçek olduğunu ve onlarla emperyalist söylemi içinde konuşmanın bir sonuç vermeyeceğini biliyorum. Kendi ülkemin çıkarlarını sonuna kadar savunurum, ama sizin çıkarlarınızla savaşmak gibi bir öncelik içinde de hareket etmem. Gelin kazan-kazan gibi bir ortak bileşke bulalım.”

Bu söylemi ABD – AB anladı.

Bana göre AK Parti, Türkiye'nin “Sayısal” değil “siyasal ağırlık”la belirleyici konumda olan odaklarına da bir “çözüm önerisi”nde bulundu. Dedi ki:

“Türkiye'nin en önemli sorununun Din – Devlet – Toplum ilişkileri alanında yaşandığı bir gerçek. Bunun çözülmesi lazım. Bu çözülmeli ki Türkiye, yıllardan beri yaptığı gibi enerjisini bu alanda tüketmesin. Laikliği ben Türkiye Cumhuriyeti'nin değiştirilmesi teklif dahi edilmeyecek ilkeleri arasında görüyorum. Ama bu haliyle de laikliğin toplumsallaşamadığı, toplumdan büyük oy alan bütün siyasi partilerin, halktan gelen taleplerle, laikliğe farklı bir yorum kazandırmak istedikleri ve sistemin güç odaklarıyla çatıştıkları bir vakıa. Darbeler, muhtıralar, arkası gelmez siyasi gerilimler olmuş. Bu böyle gitmemeli.
Sözlerine şöyle devam etti:

“AK Parti liderliği, islami duyarlılığı diğer siyasi oluşumlardan daha belirgin bir toplumsal zemin ve siyasi mecradan geliyor. Toplumun islami açıdan daha duyarlı bir kesiminin, AK Parti liderliğine, bu özgün nitelikleri sebebiyle bağlı olduğunu düşünmek de mümkün.

Sözlerine şöyle devam etti:

“Seçim sonuçları gösterdi ki, bu hareketin büyük bir toplumsal karşılığı var. Yine seçim sonuçları gösterdi ki, hakim zihniyetin arkasında durduğu siyasi hareket, ikiye katlansa bile AK Parti'nin oy oranına ulaşamıyor. . Yani toplumsal karşılığı AK Parti'ye göre yarıdan daha az. Sistemin bütün ideolojik karakterini bu siyasi kadroya temsil ettirmek, sistemi toplum dışı hale getirmekten farksızdır.

Sözlerine şöyle devam etti:

“AK Parti laikliği toplumsallaştırabilir. Böylece sistem – toplum ilişkisindeki kadim çatlak giderilebilir. Her sözümüzde laikliğe vurgu yapacağız. Ama, bu arada insanların laikliğin bir inanç özgürlüğü olarak algılamasını sağlayacak adımlar atılmasına da kimse karşı çıkmamalı!”

Böyle dedi.

Kim dedi?

AK Parti.

Yani ben senaryonun öyle geliştiğini düşünüyorum.

Sonra ne oldu?

Kapatma davası açıldı. Kapatma çıkmadı ama, Partinin “Laiklik karşıtı eylemlerin odağı olduğu”na hükmedildi.

Yani sistem, AK Parti'nin “çözüm önerisi”ni mahkum etti.

Yani çözümsüzlüğü ülkeye ülkeye dayattı.

Belli ki bu, yeniden, yeniden, enerji kaybı sürecine girmek demek.

AK Parti hâlâ iktidarda, çünkü kapatmak çözüm değil, çünkü kapattığınızda yeniden AK Parti zemininden doğan parti iktidar olacak, seçime gidildiğinde yeniden AK Parti'nin benzeri gelecek.

Belli ki, çözümsüzlük, toplumsuz bir yaklaşımdan doğuyor.

Peki bu çözümsüzlük sürecek mi, bence asla, ama bizim toplumumuz “Geç olsun da güç olmasın” diye bir hayat ilkesine de sahiptir.

Varsın öyle olsun: Geç olsun da güç olmasın.

bugün

Bu yazı 912 defa okundu.