0 0 0000

Fenerde uzlaştık

Yirmili yaşlarımda Fenerbahçe başarısız olduğu senelerde isyan ederdim. Taraftar olarak başarıyı coşkuyu bu yaşlarda yaşamadıktan sonra otuzumdan sonra yaşasam ne kıymeti olur derdim. Aldanmışım taraftar olmak sadece o yaşlara mahsus sanmışım. Coşku bu yaşlarda da yaşanıyormuş. Gerçi yaşanıyor olmasından daha çok yaşatana bakmak lazım belki.

Bir haftadır uzlaşma tartışıyoruz. Uzlaşalım diyoruz da, ne için uzlaşacağımızı söyleyen olmadı. Tartışıp durduk. Son noktayı koyuyorum Fenerbahçe de uzlaşıyoruz. Herkes geri adım attı, başarının hakkını verdi. Ve manşetlere Fenerbahçe’nin başarısı taşındı.

Önceki tur rakibi Sevilla her ne kadar son iki yılın UEFA kupası şampiyonu olmuş, birçok futbolcusu Avrupa’nın en değerli oyuncuları arasında gösteriliyor olsa da, o alışık olduğumuz Avrupa’nın dev isimlerinden olmadığından, hem biz taraftarlar tur için, hem de sahada mücadele eden futbolcularımız galibiyet için kendilerinden daha emindiler. Sahaya yansıttıkları oyun tarzı bize bunu belli ediyordu. Sonuçta turu geçen biz olduk. Sonrasın da, isimlerini hayranlıkla saydığımız, transferleri hep rekor ücretlerle gerçekleşmiş oyuncular topluluğu Chelsea oldu rakibimiz. Bu rakibi geçemesek de geldiğimiz nokta bizi mutlu etmeye hayli hayli yeterdi. Başkan maçtan birkaç gün önce çıkan Fenerbahçe dergisinde ‘ başarılar sürekli olmassa tesadüftür’ derken aslında Fenerbahçe’nin hedefine adım adım gitmesi gerektiğin, bu yıl içinde buraya kadar olan kısmın bizim için başarı olduğunu seneye bunu bir adım iler götürmemiz gerektiğini söylüyordu. Haklıydı da bunda. Ama Fenerbahçe bizi yine şaşırtarak bu yıl ki başarıyı bir üst tura taşımak için ilk adımı yine attı.

Maça ürkek başladığımız kesin. Rakip çok usta, inanılmaz takım savunması yaparak maçın ilk yarısı değil ceza sahası yarı sahasına bile Fenerbahçe’yi zor soktu. Top onların ayaklarındayken topa hâkim olmanın topa hükmetmenin ne demek olduğunu daha iyi kavradık. Yinede Fenerbahçe’ye karşı en büyük üstünlükleri adları oldu ilk yarı boyunca. İkinci yarıya “ biz bu sahada hiç yenilmedik, bu topu bizde sizin kadar oynayabiliriz” güvenini taşıyan elbet Volkan oldu. Bu maçın esas oğlanının Volkan olduğunu söylememek haksızlık olur. Colin’in hayat veren, Deivid’in mucizevî demek istediğim ama o kadar sık atınca böylelerini mucizede denmeyecek golünü elbet unutmayacağız. Aurelio’nun 90+1 de nasıl bitkin olduğunu gördüğümde, 90 dakikada ki müthiş performansının yorgunluğu olduğunu hemen anlıyorsunuz. Lugano tek kelime ile savaştı Edu hemen hemen hatasız oynadı.

Fenerbahçe bu maçta ki en büyük kazancı Chelsea’yi yenmesi değil, Chelsea’yi yenebileceğini görmesi olmuştur. Oynanan oyun değil belki ama bu düşünce bizleri ikinci maç için ümitlendirmiştir.

Belki şimdi yazacaklarım uzlaşmayı bozabilir ama bunu yazmadan edemeyeceğim. Fenerbahçe’nin rakibinden üstün oynamadığı kesin, o zaman bu galibiyette Amerika’dan Afrika’ya oradan Kamboçya’ya kadar dünyanın dört bir tarafına yayılmış bizim insanımızın, ve bu insanların sevgilerini verdikleri, kalpleri bizlerle birlikte atan oranın insanlarının dualarının olduğu bir gerçek.

Bu yazı 1,412 defa okundu.