En Sıcak Konular

İbrahim Karagül


İbrahim Karagül
0 0 0000

Bin yıllık tarihin sonu, kardeşliğin bittiği an!



Tezkere tartışıyoruz. Sınırötesi harekat tartışıyoruz. Savaş tartışıyoruz. Onlarca yıl devam edecek çatışmaları tartışıyoruz. İntikamlar üzerine inşa edilecek bir gelecek tartışıyoruz.

Anadolu'nun bağrını, Kuzey Irak'ın köylerini yasa boğacak, Diyarbakır'ı ve Erbil'i ateşle kavuracak bir yangını tartışıyoruz. Tanklar sınırda sabırsızlıkla beklerken, birilerinin bölgeye yığdığı füzelerin harekete geçeceği anı bekliyoruz. Aslında birbiriyle hiç sorunu olmayan insanların birbirini boğazlamasını bekliyoruz.

Dostluğu ve düşmanlığı başkalarının tanımladığı bir dünyaya dolu dizgin ilerliyoruz. Öfkenin aklı ve basireti yok ettiği, dost olması gerekenlerin düşman, düşman olması gerekenlerin dost olduğu talihsiz bir dönemi yaşamaya mahkum oluyoruz.

Tezkere bugün kabul edilecek. Hem Türkiye'de hem de Kuzey Irak'ta sonunu kimsenin tahmin edemeyeceği bir sürece girilecek. Belki bu tezkere hiç kullanılmayacak, belki sınırlı biçimde kullanılacak. Belki de topyekun bir hesaplaşmanın ilk adımı olacak. Ama kullanılan dil değişti artık, yürekler ayrıldı.

Bin yıllık bir geçmişe bin yıl daha katmak isteyenler kaybediyor. En azından onların sesi kesildi. Kestiler… Bin yıllık bir tarihin sonu mu gelecek? Örneği olmayan bir kardeşliğin ve kader ortaklığının sonu mu gelecek? Etli tırnağın ayrılmasının acısını kimler hissedecek?

Ama bunları önemseyen kaldı mı, bilmiyorum. Varsa bile Erbil'den ve Ankara'dan yükselen seslerin arasında kaybolup gidiyor. Daha doğrusu Washington'dan ve Londra'dan yükselen ses, hepsini bastırıyor. Hafızasını kaybedenlerin sesini de bastırıyor, acıyı yaşayacak olanların sesini de..

Ankara'dan ve Erbil'den yükselen sesler beni bile tatmin etmiyor. Ben Washington ve Londra'ya bakıyorum. Kaderimizi oradan tahmin ediyorum. Siz de öyle bakın. Öyle bakarsanız geleceği göreceksiniz. Öyle bakarsanız, tankların sınıra neden yığıldığını, 20 yaşındaki gencecik insanları Anadolu topraklarını neden yasa boğduğunu, Kürt köylerindeki suskunluğun ve umutsuzluğun sebeplerini anlayacaksınız.

Bu olağanüstü günlerde zor cümleler kurulmalıydı. Ama konuşulanlara bakıyoruz, yazılanlara bakıyoruz, hepsini bir araya topluyoruz.. Bir şey öneren, bir şey söyleyen, bir cümle bile kuramıyoruz. Yaşananların, çizilenlerin peşinden sürüklenen bir entelektüel akıl! Bir şey önermekten çok bir yerlerin gözüne girmeyi önceleyenlerin öncülük ettiği bir ortak akıl!

O zaman bırakalım meydanı. Bin yıllık tarihin sonunu ilan edelim, kardeşliğin bittiği anı… Sınıra gelindiğini, bıçağın kemiğe dayandığını, etle tırnağın ayrıldığını, yolun sonuna gelindiğini, sözün bittiği yeri ilan edelim.

Seçim öncesiydi. Çatışmalar tırmanmış onlarca asker şehid olmuştu. Yine tezkere tartışılıyordu. Sınıra yığınak yapılıyordu. Erbil'den “Türkiye Kerkük'e karışırsa biz de Diyarbakır ve diğer şehirlere karışırız. Askeri güçlerinden korkmuyorum” sözleri yükseliyordu. Ankara'da; “teröre destek verenlerle görüşülmez” ve “neden görüşmeyelim, insanlar düşmanlarıyla bile görüşür” cümleleri birbiri ardına geliyordu. ABD, “Türkiye, İsrail'in Hizbullah yenilgisinden ders alsın” diyordu.

Aynı anda İsrail ve ABD, Kuzey Irak'a silah yığıyor, PKK ve PJAK'ı Türkiye ve İran'a saldırtıyordu. Türkiye sınırına yığınak yapılıyor, füzelerin yönü Anadolu'ya çevriliyordu. Kriz petrol fiyatlarını yükseltiyor, Kürt yönetimini ambargo ile boğma hesapları yapılıyordu. Özel harekat birlikleri sınırın ötesinde çatışmalara giriyor/operasyonlar yapıyordu. Füzeleri sınır bölgelerine yerleştirilen Barzani birliklerini de Türkiye'nin müttefiki İsrail'in askeri uzmanları yönetiyordu. ABD ordusu Barzani'yi savaşa hazırlarken subayları Kandil'de toplantılar yapıyordu.

Korkulan olmadı. Yumuşama dönemi başladı. Cumhurbaşkanı seçiminden sonra öfke yerini sükunete bıraktı. Bir anda Türkiye'nin bir çok yerinde bombalar patladı, Ankara'da yüzlerce kiloluk patlayıcılar fark edildi. Şehid cenazeleri akın akın gelmeye başladı.

Şimdi; Putin Tahran'dan meydan okurken, Washington tarihsel hesapları şantaj olarak kullanırken, dünya savaşı derin ve belirsiz devam ederken Türkiye nasıl bir yere çekilmek isteniyor olabilir? Bölgenin barış önerme şansı olan, tek cepheye mahkum olmayan tek ülkesine nasıl bir bedel ödetilmek isteniyor?

Haziran ayında “Kuzey Irak Savaşı Başladı” diye yazmıştım. Yaşanan “dünya savaşı” nasıl fark edilemiyorsa bu savaş da fark edilemiyor. Ve benim bütün bu gelişmelere verdiğim tek cevap var: Türkiye savaşa gitmiyor, savaş Türkiye'ye getiriliyor!

yenişafak



Bu yazı 1,255 defa okundu.






Yorumlar

 + Yorum Ekle 
    kapat

    Değerli okuyucumuz,
    Yazdığınız yorumlar editör denetiminden sonra onaylanır ve sitede yayınlanır.
    Yorum yazarken aşağıda maddeler halinde belirtilmiş hususları okumuş, anlamış, kabul etmiş sayılırsınız.
    · Türkiye Cumhuriyeti kanunlarında açıkça suç olarak belirtilmiş konular için suçu ya da suçluyu övücü ifadeler kullanılamayağını,
    · Kişi ya da kurumlar için eleştiri sınırları ötesinde küçük düşürücü ifadeler kullanılamayacağını,
    · Kişi ya da kurumlara karşı tehdit, saldırı ya da tahkir içerikli ifadeler kullanılamayacağını,
    · Kişi veya kurumların telif haklarına konu olan fikir ve/veya sanat eserlerine ait hiçbir içerik yayınlanamayacağını,
    · Kişi veya kurumların ticari sırlarının ifşaı edilemeyeceğini,
    · Genel ahlaka aykırı söz, ifade ya da yakıştırmaların yapılamayacağını,
    · Yasal bir takip durumda, yorum tarih ve saati ile yorumu yazdığım cihaza ait IP numarasının adli makamlara iletileceğini,
    · Yorumumdan kaynaklanan her türlü hukuki sorumluluğun tarafıma ait olduğunu,
    Bu formu gönderdiğimde kabul ediyorum.





    Diğer köşe yazıları

     Tüm Yazılar 
    • 20 Nisan 2012 Türk-Kürt-Sünni..
    • 30 Mart 2012 Suriye satrancı, İsrail'e askeri üs
    • 16 Şubat 2012 En tehlikeli ihtimal: Ya savaş tersine dönerse!
    • 10 Şubat 2012 Hesaplaşma: Kim kimi tasfiye edecek?
    • 2 Aralık 2011 Bitti Esad, gerçekten bitti..
    • 18 Kasım 2011 Artık, Suriye ile savaş halindeyiz!
    • 9 Eylül 2011 Evet, Tahrir'de konuş! Tarihi değiştir! De ki...
    • 18 Ağustos 2011 İran-Suriye ve PKK: O 'kart' yine masada..
    • 10 Ağustos 2011 Altı saat ne konuştular?
    • 27 Temmuz 2011 Ölüm koalisyonu Haçlı savaşçıları..
    • 22 Temmuz 2011 Avrupa Birliği parçalanıyor..
    • 29 Nisan 2011 Cuma, öfke, kan...
    • 10 Şubat 2011 Barış beklerken savaş gelmesin!
    • 31 Aralık 2010 Bir casusa bu kadar para veriliyor mu!
    • 29 Aralık 2010 İki not ve bir kirli ittifak!
    • 24 Eylül 2010 İsrail-PKK bağlantısı bu işi bozabilir mi?
    • 3 Şubat 2010 Bu toplantı hiç de hayra alamet değil!
    • 17 Aralık 2009 İran-Suudi savaşına doğru mu gidiyoruz?
    • 8 Aralık 2009 Reşadiye'den kim ne mesaj veriyor?
    • 28 Ekim 2009 Birileri tarih yapıyor, bunu kimler yazacak?

    En Çok Okunan Haberler


    Haber Sistemi altyapısı ile çalışmaktadır.
    3,700 µs