0 0 0000

Herkes kendi işine baksın ama...

Politika kazanı sivil anayasa ateşinde fokurduyor. Ateşe odun atan atana...
YÖK'te rektörler sert çıktı.
Başsavcı uyardı.
Yargının sesi yükseliyor.
TİSK zamanı değil dedi.
TÜSİAD uzlaşma istedi.
CHP lideri Baykal, 'Yugoslavyalaşmak' tehlikesinden söz etti.
MHP sözcüsü, AKP'nin sivil anayasa hazırlığını "Şeffaflıktan uzak, kayıt dışı" diye eleştirdi.
Kimileri bağırıyor:
"Ilımlı İslamın kapısı aralanıyor; Türkiye Malezyalılaştırılmak isteniyor."
Kimileri feryat ediyor:
"Laiklik elden gidiyor!"
Kimileri de, üniversitede türban yasağının devamı için her şeyi yaparız havasını basıyorlar.
Politika kazanı böyle. Fokurdadıkça fokurduyor. Kazan inşallah patlamaz. Bu konuda ilgili tüm taraflara sorumluluk düşüyor.
Çünkü kimileri pusuda!
Türkiye'ye hedef şaşırtmak, Türkiye'nin reform gündemini bulandırmak için fırıldak çevirenler var. Siyaset meydanını kutuplaştırmak için, cepheleştirmek için, istikrarsızlaştırmak için ellerinden geleni yapıyorlar.
Şu da söylenebilir:
Türkiye'yi yeniden 22 Temmuz öncesine çekmenin, mümkünse yeni bir 28 Şubat yaratmanın hayallerini kuruyorlar.
Bu tuzağa düşer miyiz?
Siyasal, ekonomik, toplumsal ilerleme yolunda, modernleşme yolunda yürümek varken, bir kez daha tökezler mi Türkiye?
İhtimal vermiyorum.
Fakat bu konuda AKP hükümetine, en başta da Başbakan Erdoğan'a büyük sorumluluk düşüyor. "Sen kendi işine bak kardeşim!" tutumu ve üslubu bu açıdan yanlıştır.
Anayasa kolay iş değil.
Bu ülkede anayasa demek, demokrasi ve hukuk devleti kavgasının bir parçası demektir. O yüzden her kafadan bir ses çıkacaktır. Çünkü kimileri, bugüne kadar rejim içinde sahip oldukları ayrıcalıkları kaybetmek istemiyorlar.
Bu yüzden geriyorlar ipi.
Başbakan olarak Erdoğan'ın da sinirlerini sağlam tutması gerekir. En aykırı görüş ya da eleştirileri de sükûnetle karşılamasıdır doğru olan tutum.
Karşı taraf çatışma istiyor.
Ve Başbakan Erdoğan'ın "Herkes kendi işine baksın!" tavrı, çatışma isteyenlerin işine geliyor.
Bu yüzden Erdoğan'ın sinirlerine hâkim olarak sonuna kadar uzlaşma ve mutabakat yollarında yürümesi gerekir.
Muhalefet partilerinin, yargının, üniversitenin, işçinin, işverenin, sivil toplum kuruluşlarının, kısacası her çevrenin katkısına iktidar olarak açık olduklarını hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak şekilde belli etmeli, gerekirse birçoğunun kapısını bizzat çalabilmelidir.
Taha Akyol'un daha önce yazdığı gibi, anayasa yapımında TBMM Başkanlığı'nın devreye sokulmasında yarar var, (1990'larda, Hüsamettin Cindoruk'un TBMM Başkanlığı sırasında yapılan çalışma örneği hatırlanabilir)
AKP kendi anayasa önerisini hazır eder. Muhalefet partileri vozurdamak yerine aynı şeyi yaparlar. Sonra bütün öneriler TBMM Başkanı Köksal Toptan'a verilir.
Başkan tarafından oluşturulacak bir komisyon, partilerin önerilerini ele alırken, aynı zamanda üniversiteyle de, sivil toplum kuruluşlarıyla da dirsek temasına geçer.
İş ciddi tutulur ve bir takvime bağlanırsa, özellikle demokratik katılım ve tartışma sağlanırsa, anayasa işi komisyona havale edilmiş olmaz.
Kısacası:
Başbakan Erdoğan'ın bir yandan "Herkes kendi işine baksın!" üslubundan vazgeçmesi, öte yandan TBMM Başkanlığı'nı devreye sokması daha rasyonel bir tercihtir.
Çatışma değil, uzlaşma!
Milliyet

Bu yazı 1,066 defa okundu.