0 0 0000

Başka çıkar yol!

AK Parti ikinci defa Abdullah Gül'ü cumhurbaşkanı adayı gösterdi. Bu bekleniyordu, aksi bir seçenek düşünülemezdi. Gül'ün dışında bir aday söz konusu olsaydı, hem parti içinde ciddi bir rahatsızlık ortaya çıkar hem de 22 Temmuz'da AK Parti'ye yüzde 46,5 oy desteği sağlamış bulunan seçmen büyük bir tepki gösterirdi.
Bu sayede altı çizilmesi gereken bir husus öne çıktı: Artık seçmen, verdiği oyun siyasette neye karşılık geldiği veya siyasilerin bu oyu nasıl kullandıkları meselesiyle yakından ilgileniyor. Gelir ve eğitim düzeyi giderek yükselmekte olan şehirli bir seçmen var; kırsal kesimlerde yaşayanlar da şehrin ciddi etkisinde seçmen davranışı gösteriyor. AK Parti seçim meydanlarında cumhurbaşkanlığı için oy istedi, R. Tayyip Erdoğan "bize 367'yi sağlayacak destek verin" dedi; yanına Gül'ü götürdü, gidemediği yerlerde Gül meydan toplantıları düzenledi.

Gözden kaçırılmaması gereken bir nokta daha var: AK Parti diğer partilerden farklı bir özellik arz ediyor. Erdoğan parti lideri; ama sanıldığı kadar bütün yetkiler elinde toplanmış değil. Genel gelişmeleri belirleme gücüne sahip üç önemli şahsiyet var; yani Erdoğan'ın yanında Gül ve Arınç da son derece önemli. Arınç'ın Meclis Başkanlığı'ndan feragat etmesi, Gül'ün önünü açmak içindir. Özellikle CHP'nin, özellikle merkezci medya köşe yazarlarının -tabii en başta Ertuğrul Özkök'ün- bunu atlamaması lazım. En büyük "uzlaşma" adımı böylelikle atılmış oldu. Eğer -aslında hiçbir haklılık ve makul temeli olmasa da- başbakan, meclis başkanı ve cumhurbaşkanının Milli Görüş geleneğinden gelmesi ve eşlerinin başları örtülü olan şahsiyetlerden olması 'rahatsızlık' sebebi gösteriliyorsa, işte Arınç, büyük bir fedakârlık, takdire şayan bir olgunluk ve anlayış göstererek Meclis Başkanlığı'ndan sarf-ı nazar etti. Acaba 'diğer siyasi faniler' bu fedakârlığı yapar mıydı?

Anayasa Mahkemesi 367 şartını öngörürken, Anayasa'da yer almayan bir 'uzlaşma' kavramına atıfta bulundu. Şu anda seçmenin yüzde 85'i temsil ediliyor; MHP ve bağımsızlar oturumlara katılacak, AK Parti'nin aldığı oylar seçmenin neredeyse yarısına karşılık geliyor. Demek ki hukuki ve siyasi engel yok. CHP eğer 'uzlaşma'dan sadece kendi siyasi profilinde ısrar edecek olursa, bunun siyasi ve hukuki bir meşruiyeti olmadığından 'yine kriz üreten ve kriz ürettikçe kan kaybeden parti' durumundan kurtulamayacak.

Bu aşamadan sonra yapılması gereken, cumhurbaşkanı koltuğuna oturacak Abdullah Gül'ün bu görevi layıkıyla yerine getirmesini sağlamak olmalı. Bütün siyasi partilere ve çeşitli toplumsal kesimlere ne kadar uzak veya yakın duracak, bu önemlidir. İkincisi, Anayasa Mahkemesi kuruluş yıldönümünde "müthiş bir konuşma" yapmışken, bu makama oturduktan sonra konuştuklarını unutan Sayın A. Necdet Sezer'in durumuna düşmemek lazım. Bu önemli makama bir AK Partili oturmuş olsa bile cumhurbaşkanı yetkilerinin çok olduğunu, halkın iradesi üzerine çıktığı gerçeğini unutmadan, köklü anayasal reformlarla, bu yetkilerin önemli bir bölümünü Meclis'e, Bakanlar Kurulu'na ve Başbakan'a devredilmesini sağlayacak adımlar atılmalı. CHP, MHP ve diğerleri kriz veya halk nezdinde geçerliliği olmayan siyasi manevralar üretmek yerine bu konuların takipçisi olmalılar.

Son bir nokta: Cumhurbaşkanlığı konusu ne abartılacak bir 'zafer' ne bir 'rövanş'tır. Kurallara uygun bir biçimde seçimler yapılmıştır, Meclis'te yepyeni bir tablo ortaya çıkmıştır. Siyasi tercihler ve hukukun öngördüğü kurallar dahilinde Abdullah Gül aday olmuştur, MHP de aday gösterecektir. Yine belirlenmiş kurallar dahilinde seçimler yapılacak ve Abdullah Gül Köşk'e çıkacaktır. Her defasında kriz yaratmanın, maçın bitimine bir iki dakika kala oyunu tatil etmeye kalkışmanın hiç kimseye faydası yoktur. Demokrasiden vazgeçilmeyeceğine göre, halkın demokratik tercihleri ortada, bu tercihlere saygı gösterilmeli. Başka çıkar yol yoktur.

zaman

Bu yazı 1,053 defa okundu.