0 0 0000

AKP’ye muhalefetin ana odağı olarak TSK

AKP tam anlamıyla durmuş oturmuş bir parti değil. Hükümette de çok sayıda, kimileri epey vahim hatalar yaptılar. Ama hala rakipsiz gözüküyorlar.

Peki muhalefet neden etkisiz? Önce sola bakalım: CHP’den, işsizlik, yoksulluk, yolsuzluk gibi dertlerle mücadele konusunda hükümeti sıkıştırması, sistemin daha hızlı, etkili ve kalıcı bir şekilde demokratikleştirilmesini savunması ve AB savunuculuğunu AKP’nin elinden alması beklenirdi. CHP bunların yerine sistemi, statükoyu ve bu uğurda demokrasi dışı yöntemlere göz kırpmayı seçti.

AKP’yi tehdit edebilecek ikinci güç Saadet Partisi’ydi. SP, Erdoğan ve arkadaşlarının, sırtlarını yasladıkları kesimlerin başörtüsü, İmam Hatip Liseleri vb. konulardaki taleplerini karşılayamamalarını, öte yandan dış politikada “milli” çizgiden sıklıkla sapmalarını çok rahat kullanabilirlerdi. Nedense olmadı. Ya yapmak istemediler, ya Erbakan’ın kişisel sorunlarıyla uğraşmaktan vakit bulamadılar, ya da yaptılar ama yıllar öncesinin kadro, metot ve söylemlerini kullanmakta ısrar ettikleri için etkili olamadılar.

Kürt milliyetçilerinin de yakın bir zamana kadar AKP’yi zor durumda bırakmamaya özen gösterdiklerini söyleyebiliriz. Öyle ki kimileri, PKK’nın “ateşkes” ilan etmesi ve buna uzun bir süre, büyük ölçüde uymasının ardında Irak Kürtleri ve ABD’nin bulunduğuna inanıyorlar.

Son olarak, MHP liderliğindeki Türk milliyetçilerinin de AKP’ye karşı epey tutuk kalmış olduklarını söyleyebiliriz. Bunun görünen nedenleri MHP içindeki bitmek bilmez iktidar çekişmeleri ve partinin 2002 Kasım seçimlerinin şokundan kendini kurtaramamasıysa bir diğeri de AKP ile milliyetçilik temelinde yürütülecek bir kavganın denetim dışına çıkma riskiydi.

MHP, CHP, hatta SP’nin bile yer yer sempatik baktığı “ulusalcı” hareketle arasına belirgin bir mesafe koyarak, özellikle genç tabanının sokak ağırlıklı siyaset yapmasının önünü almakla kalmadı, bugün seçim kampanyasına kendini tüketmemiş, “söyleyeceği bir şey olan parti” imajıyla girme şansını yakaladı.

TSK devrede

“Ulusalcı” hareket, muhalefet partilerinin yetersiz kaldığı noktada filizlendi ve AKP’yi birçok açıdan kıskaca almaya soyundu, ama pek de başarılı olamadı. Zaten Org. Yaşar Büyükanıt’ın Genelkurmay Başkanı olmasıyla birlikte, ulusalcıların vermek istediği mesajlar çok daha etkili bir şekilde TSK eliyle verilir oldu. Org. Büyükanıt’ın Washington Büyükelçiliği’nde sivil kıyafetler içinde konuşma yaptığı andan itibaren AKP’ye karşı muhalefetin ana odağının TSK olduğunu düşünüyorum.

AKP’nin en büyük siyasi yenilgisini 27 Nisan muhtırasının hemen ardından tatmış olması TSK’nın Türk siyasi hayatının baş aktörlerinden biri olduğunu bir kez daha kanıtladı. Yine AKP’nin seçimlere, Kuzey Irak’a harekat tartışmalarıyla alabildiğine yıpranarak giriyor olması da TSK’nın kamuoyu oluşturmada ne kadar mahir olduğunu gösteriyor.

Ama TSK’nın siyasete müdahalesinin de sınırları var. Örneğin ordunun teröre karşı halkı kitlesel tepki göstermeye davet etmesi, en azından şimdilik, öyle çok coşkulu bir karşılık bulmadı.

Birilerinin muhalefet misyonunu bir an önce askerlerden devralması, hem Türk demokrasisi, hem de TSK için çok iyi olacak.

***

Ufuk Güldemir Türk basınında gerçekten bir ekoldü. Çalışma arkadaşlarına hep kendilerine güvenmelerini telkin ederdi. Milliyet’i yönettiği o kısa sürede kendisinden çok şey öğrendim. Minnettarım.

vatan

Bu yazı 1,015 defa okundu.