0 0 0000

Dağılmış pazar yerleri gibi...

"Gülemiyorsun ya, gülmek/ Bir halk gülüyorsa gülmektir. Ne kadar benziyoruz Türkiye'ye Ahmet Abi..." diyen Edip Cansever'i 21. ölüm yıldönümünde andık dün...
"Mendilimde Kan Sesleri" ile... gülemediğimiz bu günlerde...
Üstadın dediği gibi "Dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi memleket... gelmiyor içimizden hüzünlenmek bile..."
* * *
Anafartalar'ı bilirim.
Çocukluğumun Ankara'sında Ulus heykelinin çevresiydi alışveriş merkezi...
Oralardan giyindim; o duraklarda çok otobüs bekledim.
Anafartalar Çarşısı'nı sağınıza alıp kaleye doğru yürürseniz, soldan inen yol sizi İsmet Paşa'ya, Altındağ'ın yoksul gecekondularına götürür.
Rahmetli anneannemin gecekondusu oradaydı. O gecekonduları severim. Tanırım insanlarını, kâh yamalı ceketlerinden, kâh pençeli pabuçlarından, ama çokça yılgın, dalgın bakışlarından...
Çarşı önünde sigara satıp çocuk büyüten 32 yaşındaki Serdar, Balalıymış. Hemşerim sayılır.
Çarşıya, iki gün sonraki düğünü için damatlık almaya giden Muzaffer'le de tanış gibiyim.
Alçak bir saldırıda aileden birilerini kaybetmiş kadar kederliyim.
* * *
Zor bundan sonrasını yazmak; o yüzden bir hafta bekledim.
Oraları, oranın insanlarını bildiğimden, o masum canlara kıyan Güven'e de aşinayım.
Güven'in ailesi Zara'dan kalkıp ekmek uğruna, İstanbul'un Altındağ'larına göçmüş. 4 çocuk, tek maaş...
Anneleri 1991'de ölmüş.
92'de, babaları ilaçla intihar etmiş.
Ağabey yanına sığınmış Güven...
2001'de bu kez ağabeyleri iple asmış kendisini...
2002'de amcaları Laleli'de bir otelden atlayıp ölmüş.
Güven evi terk ederken "Ben yokum artık" diye not bırakmış.
Sonra, Rakel Dink'in tarifiyle "bir bebekten bir katil yaratan karanlık" devreye girmiş.
Güven'in kumaşından bir cani dikmiş.
* * *
Şimdi yeni Güven'lerin haberleri geliyor her bir yandan...
Yeni intihar komandoları, amacını bile açıklamadıkları eylemlerde, meçhul idealler uğruna, "beyhude" bedenlerini "berhava" etmek için sıra bekliyorlar.
Biz ise Anafartalar'a bayrak asıyoruz, terörü lanetleyen nutuklar atıyoruz, sınır ötesi operasyonlar planlıyoruz, demokratikleşme uğruna polisten aldığımız yetkileri ona iade ediyoruz; Güven gibileri gördükleri yerde vurabilsinler diye...
"Şahin devlet" politikasına geri dönüyoruz.
* * *
Bütün bunlar bana, çocuk terbiyesinden sadece dayağı anlayan bir babayı anımsatıyor.
Bu yöntemin Madrid'de, Belfast'ta bombalı sabotajları, Tel Aviv'de, Bağdat'ta intihar saldırılarını önleyemediğini biliyoruz.
Ölümü göze almış bir insana karşı yapılabilecek bir şey yok; ancak ona ölümü göze aldıran karanlıkla savaşabiliriz.
Eli titremeden bunca masumun canına kıyabilen bir caniyi yetiştiren o karanlığı sorgulayabiliriz.
O karanlıkta vicdanımızı yitirdik biz kardeşler; o vicdanı nasıl yeniden yerine koyabileceğimizi düşünmeliyiz.
Aklı sadece şiddete eren, çözümü ancak silahta gören bir anlayışı reddetmeden, canlı bombalar üreten sefalet ve cehalet iklimini yenmeden, bu kanı durduramayacağımızı görmeliyiz.
* * *
Cansever'in anısına, onun sorusuyla noktalayalım yine:
"Bir mendil niye kanar?/
Diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar/
Mendilimde kan sesleri..."

 

milliyet

Bu yazı 1,007 defa okundu.