0 0 0000

Sarkozy'nin asıl korkusu gelişen Türkiye'dir

Bu yazı yazıldığında Fransa'daki cumhurbaşkanlığı seçimlerini kimin kazandığı belli değildi. Ancak gözlemcilerin ağırlıklı çoğunluğu gibi sağın adayı Nicolas Sarkozy'nin kazandığını varsayıyoruz. Yanılmışsak bunu "tatlı bir yanılgı" sayacağız.
Önce şunu bilelim. Sarkozy'nin seçilmesi Fransa açısından bir başarının değil, bir başarısızlığın göstergesidir. Kendisi Fransızların dışa vurdukları temel korkularının ve endişelerinin kaba bir ifadesini temsil ediyor.
Bu korkuların arasında ülkedeki Müslüman azınlıkların, göçmenlerin ve Türkiye'nin AB üyeliği gibi unsurların olduğunu Avrupalı siyasi yorumcular da zaten belirtiyorlar.
Ancak işin arka planında çok daha büyük sorunlar var.

Fransa eski Fransa değil
Özetle, Fransa artık eski Fransa değil. Ne Avrupa'nın öncü ülkelerinden biri ne de -rekabet yarışında zorlandığı küreselleşmiş dünyada- halkı için AB sayesinde sağladığı muazzam avantajları nasıl sürdürebileceğini bilen bir ülke.
Bunun için Sarkozy, Margret Thatcher'in İngiltere için yaptıklarını 30 yıl gecikmeyle Fransa için yapmaya çalışacak. Toplumsal ve ekonomik açıdan acı olacak bu hapın neler getireceğini bilen Fransızlar da elbette ki endişeliler.
Ancak, "son umut" olarak buna sarılarak ülkelerinin eski "muhteşem" konumuna çıkacağını umuyorlar. Fakat gerçek şu ki bu acı hap bile Fransa'yı "aleladelikten" kurtarmayacaktır artık. Zira dünya çok değişti.
Bu dünyaya ayak uyduracağına, Fransa, "doğal kültürel hinterlandı" içinde gördüğü ülkeleri bile tek tek yabancılaştırdı. Cezayir Cumhurbaşkanı Abdülaziz Buteflika'nın "Fransa'ya ihtiyacımız yok, ABD gibi dostlarımız var" çıkışı bunun en somut göstergesidir.

AB'de memnun değil
Sarkozy'nin cumhurbaşkanlığının AB'de de "hayırlı bir gelişme" olarak görülmediğini Avrupa basınını takip edenler bilir. Geçenlerde üç AB büyükelçisiyle konuşuyorduk. Biri Sarkozy'nin kesin olarak kazanacağını söyleyince, "Demek ki Fransızlar kendisini hak ediyorlar" dedim. Büyükelçinin yarı ciddi yarı şaka yanıtı, "Evet ama biz hak etmiyoruz" oldu.
Sarkozy'nin Türkiye açısından hayırsız olacağı ise peşinen belli. Zira Türkiye aleyhtarlığını seçim kampanyasının içine oturtmaktan ve her fırsatta Türkiye yönünde belden aşağı bir salvo göndermekten çekinmedi.
"Amerikancı" olmakla suçlandığında da, "Öyle olsaydım Washington'un gözdesi Türkiye'ye karşı çıkmazdım" diye de kendisini savundu. Bu çıkışların Türkiye'deki Batı karşıtlığını körüklemesinden kuşkusuz memnuniyet duyuyordur. Ancak, Sarkozy'ye bakıp "Gördünüz mü, bizi istemiyorlar" diyenlerin şunu bilmelerinde yarar var.
Sarkozy, "Anadolu köylüsünün Fransa'ya akın etmesinden" korkmuyor. Eski AB üyeleri -bırakın "aday" ülkeleri- bu açıdan yeni üyelere karşı bile tedbirler almaya başladılar.
Sarkozy ve onun gibi düşünenlerin esas korkuları, büyüyen, rekabet edebilen, üstelik de küresel anlamda stratejik önemi Fransa'dan daha büyük olan bir Türkiye'dir.
Nüfusu Müslüman olan bir ülkenin bu yükselişi ve bir gün AB'de Fransa ile eşit düzeyde söz sahibi olması "şeker kaplı kripto-faşistler" için kolay hazmedilecek bir lokma olmasa gerek.

Milliyet

Bu yazı 968 defa okundu.