0 0 0000

Mahkeme kadıya mülk değil

Bu satırlar bir yazının girişinden aynen alındı. Yazarın merak ettiği konuyu, yazısını okusaydınız, sizler de aynı merakla değerlendirir miydiniz, ben de bunu merak ediyorum. Konu şu: Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nde (AİHM) Türkiye'yi temsil eden yargıcın görev süresi bitmiş, Türkiye de mahkemeye yeni yargıç adaylarının isimlerini bildirmiş. Vâveylâ, gönderilenler arasında süresi dolan yargıcın ismi bulunmadığı için kopuyor…

'Dinciler uğruna feda edilen' diye takdim edilmek istenen yargıç 67 yaşında; altı yıllığına seçilen ve 70 yaşına gelenin emekli edildiği görevde üç yıl daha kalmak istediği anlaşılıyor süresi biten yargıcın... Hükümet ise anlaşılır bir tercihte bulunmuş ve daha genç üç ismi aday olarak Strasburg'a bildirmiş… Vay sen misin bunu yapan; medyadaki bütün tanıdıkları, vaktiyle kendisiyle röportaj yapanlar, “Bizim yargıcı dinciler yedi” diye ayaklanmış durumda…

“Mahkeme kadıya mülk değil” deyişini unutmuş olmalılar... Görevler, makamlar geçicidir ve hiç kimse oturduğu koltukta ebediyen kalmaz. Bir gün gelir, yerinizi, bir başkasına terk etmeniz gerekebilir. AİHM'nde şu sıralarda yaşanan bu.

Görevi sonlanan yargıcın yerinde kalmak istemesini doğal karşılıyorum da, onu yerinde tutmak için kaleme sarılanların mantığını anlamakta gerçekten zorlanıyorum. Bir makam tarafından aday gösterilerek seçilen bir kişi, sonuçta aynı makam tarafından aday gösterilmeyebilir de; devlette her zaman rastlanabilir bir durum bu. Aday gösterilmenin veya gösterilmemenin aday gösterme makamı tarafından mutlaka bir sebebi vardır; bu son olayda 'ileri yaş' gerekçesinin rol oynadığı belli.

'Dincilik uğruna' denmesinin sebebini herhalde anlıyorsunuz: AİHM 'türban dâvâsı' diye de bilinen Leyla Şahin dâvâsında aleyhte karar vermişti; RP'yi kapatan Anayasa Mahkemesi'ni de haklı bulmuştu AİHM. Her iki kararda da görev süresi dolan yargıcın imzası var. Hükümetin tercihinde yargıcın bu tavrının rol oynadığı önyargısı 'dincilik uğruna' diye sunuluyor…

Oysa her iki dâvâda da başka ülkelerden yargıçların 'muhalefet şerhleri' olduğu biliniyor; sözgelimi Leyla Şahin dâvâsında Belçikalı bayan yargıç diğer meslektaşlarından farklı yaklaşmıştı olaya. Olağanüstü ikna edici gerekçelerle, Türkiye'de üniversitelerde sürdürülen başörtüsü yasağının hukuka aykırı olduğunu yazdığı 'muhalefet şerhi' ile kayıtlara geçirmişti. Bu mantığa göre, Belçikalı bayan yargıç 'dinci' mi oluyor şimdi? Süresi dolan yargıcın görevi sırasında, Türkiye, tarihin en yüklü tazminat cezalarına çarptırıldı; neden bu konu üzerinde durulmuyor?

Davul siyasî iktidarın boynunda olacak, ama değnek hep başkalarının elinde kalacak: Meclis'te sayısal çoğunluğa sahip bir parti istediği kişiyi cumhurbaşkanı adayı olarak gösteremeyecek, kimi seçmesi gerektiğini ana-muhalefet partisi iktidara dikte edecek… Yasalar üst düzey atamaları üçlü kararnameye bağlayacak, ama tek başına cumhurbaşkanı yetkiliymiş gibi atamalar engellenecek… AİHM'e gönderilecek yargıcı da Dışişleri Bakanlığı değil, iki yazar belirleyecek…

Ne değişik, ne güzel, ne ilginç bir demokrasi anlayışı bu…

Türkiye'yi ilkel bir kabile mi sanıyorlar? Siyasîler sürekli 'hacir' altında tutulması gereken, vâsiye muhtaç, zihinsel özürlü garip yaratıklar mı? Bazıları mavi kanlı mı insanlarımızın, belli görevler hep onların elinde kalmak zorunda mı? O zaman seçimler neden yapılıyor ülkemizde?

Aklınızı başınıza toplayın lütfen; sabrın da bir sınırı vardır…

yenişafak

Bu yazı 1,883 defa okundu.