0 0 0000

Andıçın şifresini söyleyeyim mi?

Danıştay saldırısına atıfla “Mayıs ayında tam bir yıl olacak” diyecektim, ancak bir yılı geçti. Çünkü Türkiye’de yürütülen bu garip kavganın başlangıcı biraz daha eskiye, Şemdinli saldırılarına gidiyor. Bu kavganın Çankaya ile ilgili tartışmalarla eşanlı olarak başladığını söylemeye gerek yok.

Bu öyle bir kavga ki birileri devletin en stratejik makamlarına saldırıyor, cinayetler işleniyor, bir emekli albay kalbinden bıçaklanarak hastane önüne bırakılıyor, bombalar atılıyor, PKK itirafçıları konuşuyor, gazeteciler öldürülüyor, katiller ibadethanelere giriyor… Sadece Trabzon’daki kiliseye değil, İstanbul’daki camiye de…

Birilerinin Türkiye’nin huzurunu kaçırmaya çalıştığı muhakkak. Üstelik yaratılmaya çalışılan huzursuzluk çok hassas kurumlar üzerinden yürütülüyor. Sızdırılan belgeler Genelkurmay’ın “nasırına” basıyor. Belgeler o kadar davetkar ki Genelkurmay’a “gel” diyor. Belgeler aynı zamanda hedef de gösteriyor. Hedef Emniyet ve hükümet… Yani Türkiye’de birileri kurumları minderde güreşmeye çağırıyor.

AKP hükümeti iktidara geldiğinden beri birileri bunu hep yapıyor. Ancak ne önceki Genelkurmay Başkanı Hilmi Özkök ne de şimdiki Genelkurmay Başkanı Yaşar Büyükanıt vakarlı tutumlarından geri adım atmış durumdalar. Hatırlayın… Yaşar Büyükanıt Genelkurmay Başkanı olurken basında ordu-siyaset gerilimini işaret eden iştahı kabarmış ne çok yazı çıkmıştı…

Neyse ki Türkiye’nin önemli kurumlarının başındakiler taşıdıkları sorumluluğun bilincinde. Kamuoyunun önünde konuşup basına malzeme vermekten olabildiğince uzakta durmaya çalışıyorlar. Ancak kimi eller durmuyor. Bin bir emekle sergilenen vakar havada uçuşan belgelerden zarar görüyor.

Çankaya sürecine sayılı günler kala artık son kartlar açıldı anlaşılan. Bunlardan birisi andıçtı. Hani Genelkurmay Başkanlığı’nca hazırlanan basın değerlendirme rapor taslağı. Bu taslak geçtiğimiz günlerde basına sızdı. Ordu tekrar tartışmaların odak noktası haline geldi.

Belgenin sızması zamanlama açısından önemliydi elbette. Belgenin sızmasıyla Türkiye bir türlü başlayamadığı Çankaya tartışmasından tekrar uzaklaştı. Bu, sızan belgenin tali etkisi…  Asıl etki Genelkurmay’ı hareketlendirmesiydi.

Andıç ile Genelkurmay’ı hareketlendiremeyenler istediklerine ulaşamamış olacak ki yeni bir belge daha sızdırıldı. Hem de andıçın koru henüz küllenmeden. Bu kez sızan belge kuvvet komutanlarının 2003 yılında darbe çalışması yaptıklarını bildiriyordu. Şaşıracak bir şey yok. En azından Türkiye için yeni bir şey değil. Eski Deniz Kuvvetleri Komutanına ait olduğu ileri sürülen günlük malumu ilan etmiş olmalı.

Ne olursa olsun, sızan belgelerin zamanlamasına dikkat etmek gerekiyor. Çünkü bu kez belgeyi sızdıranlar amacına ulaşmış gibi görünüyor. Zira günlüğün sızmasından bir gün sonra askeri savcılığın andıç ile ilgili açıklama yapması, karşı bir kart açıldığı anlamına geliyor. Askeri savcı yaptığı açıklama ile manşetleri süsleyen “darbe” tartışmalarının üstünü örtüyor. Aynı zamanda Genelkurmay Başkanlığı’ndan çalındığını belirttiği andıçın Amerika’ya gönderildiğini söyleyerek köşe yazarlarına bir şeyi ima ediyor. Aslında savcı ihtimal dahilindeki üç sebebi ortaya koyuyor. Diyor ki “Genelkurmay’dan bu andıçı çalan kişi bu işi para, kadın ya da inanç için yapmış olabilir.” Ancak basının bir kısmı bir yılı aşkın süredir devam eden kavgaya kaldığı yerden devam ediyor ve hedefi gösteriyor. Utah, diyor Utah, Utah. Utah’ı ilk duyduğumda biraz geri çekilip baktım. Tartışmanın nereye gideceği şimdiden belli. Ancak şunu belirtmek lazım. Andıç olayı bir istihbarat çalışması, belli… Askeri savcının da belirttiği gibi bu casusluktan başka bir şey değil. Ancak iz sürerken çok dikkatli davranmalı. Çünkü bu tür istihbarat çalışmalarında, çalışmayı yapan kendisini açık etmemek için hedef şaşırtır. Böylece bir taşla iki kuş vurur. Genelkurmayı yıpratmak amaçlı bu çalışmayı başarıyla uygularken, diğer yandan “bunu ben değil o yaptı” der. Faili meçhuller gibi yani…

Bu yazı 949 defa okundu.