0 0 0000

İki farklı Demirel

Türkiye'de siyaseti yeniden dizayn etme niyetinde olanların 'sağ'da gözünün içine baktıkları kişi belli: Süleyman Demirel... 1960 sonrasında yedi kez başbakan ve yedi yıl boyunca da cumhurbaşkanlığı yapan Demirel, 82 yaşında olmasına rağmen, bazıları için bugün de 'umut'. Evinde kabuller veriyor, kendisinin konuşmacı olduğu toplantılar düzenletiyor, televizyonların program dâvetlerini reddetmiyor...

Yaşın ileri olması hırsın ve ihtirasın sona ermesini getirmiyor. İsmet İnönü, Celal Bayar ileri yaşlarda, son nefeslerini verene kadar, siyaseti etkilemekten geri durmamışlardı. Bulundukları yerlerden günlük siyaseti etkileme işlevini sürdüren başka liderler de var. "Gelebileceği daha neresi kaldı?" demeyin, Süleyman Demirel yeniden siyasete dönmeyi ciddi ciddi düşündüğünü her haliyle belli ediyor...

Siyasete dönmeyi düşündüğü belli de Süleyman Demirel'in, ne tür bir siyasî ortam istediği ve dönüşünün hangi konumda olacağı pek belli değil. Adına düzenlenen toplantılara katılanlar, evindeki kabullere koşanlar, mevcut partileri onun liderliği altında birleştirme hesabı yapanlar, Demirel'e, bir partinin veya ittifak cephesinin başında rol biçiyorlar. Bazıları ise, geldiği yüksek tepeleri fazlasıyla büyütüp yeniden sıfırdan başlamayacağı düşüncesiyle, 'antrenör' konumunu uygun görüyorlar Demirel'e.

Bu noktada kendisinin kafasının da çok berrak olmadığı fark ediliyor. Kimi zaman, her şeye yeniden başlayabileceği görüntüsünü veriyor Demirel; kimi zaman ise "Beni hesap dışı bırakın" biçiminde mesajlar iletiyor. İster bizzat işin başına geçsin ister kenardan etkileme misyonuyla yetinsin, bu konumlar, siyasetin genel kurallarına aykırı değildir. Yaşına rağmen kamuoyundan destek göreceğine inananlar, Süleyman Demirel'in liderliğinde veya yol göstericiliği istikametinde buluşabilirler...

Ancak, Habertürk kanalında sergilediği son tavır Süleyman Demirel'in şu sıralarda kendisine çok farklı bir görev emri çıkarttığını akla düşürüyor.

Beş ay kadar önce (28 Aralık 2005), 'Genç Bakış' programında karşısına çıktığı Başkent Üniversitesi öğrencileri önünde şunları söylemişti Demirel: "Dinini bilen insanlardan bu memlekete ne zarar gelmiştir? Yüzde 99'u Müslüman olan bir ülkede dinini bilen insanlardan niçin korkuluyor. / İmam hatipler, imam yetiştirsin diye açılmadı. İmam hatipler dinini bilen doktorlar, avukatlar, mühendisler olsun diye açıldı. / Bunlar devletin açtığı okullardır. Hiç kimse bu okullarda okuyanları ikinci sınıf vatandaş yerine koyamaz."

Bu hep bildiğimiz bir 'Demirel klasiği'. Halkın karşısına geçip oy istemesi gerektiği zaman takındığı tavır hep bu olmuştur Demirel'in.

Habertürk kanalında ise farklı bir Demirel vardı. Mehmet Ocaktan'ın 'üniversitelerde türban sorunu' ile ilgili sorusuna şu cevabı verdi: "Türbanlılar üniversiteye giremez, türban özgürlük falan değildir, bu gericiliktir. / (..) / Danıştay, Anayasa Mahkemesi karar vermiş. İlle başı bağlı okumak istiyorsan, başı bağlı olarak okunabilen yerler var, oraya git. Arabistan'da falan öyle yerler vardır, oraya gitsin, orada okusun."

Demirel'in beş ay arayla sergilediği birbirine taban tabana zıt bu iki tavır, aynı süre içerisinde Türkiye'de bazı değişikliklerin meydana geldiğinin de işareti... Önceki programda, karşısında oturan Kemal Gürüz'ün gözlerinin içine baka baka, "İmam Hatipler bu memleketin okulları, dindarlardan kim zarar görmüş" sözlerini sarf eden 'halka dayalı politika yapmaya niyetli Demirel' gitmiş, yerine o bildik tribüne oynayan '28 Şubat'ın mimarı Demirel' gelmiş...

İki Demirel de bu ülkenin realitesidir. Süleyman Demirel'in gözlerinin içine bakarak siyasette yer tutmaya çalışanlar bugünün realitesini anlarlarsa, yarın korkunç bir hayal kırıklığına uğramaktan korunmuş olurlar.

Bu yazı 794 defa okundu.