Ergun Babahan
0 0 0000
Yol göstericimiz deneyim olmalı
Danıştay'a yönelik saldırının ardından Türkiye'de tuhaf bir hava estirilmeye başlandı.
Kimi gazetelerde yayınlanan köşe yazılarını okursanız, faili meçhul cinayete rastlanmayan, devlet içinde yasadışı örgütlenme olmayan, işkencenin adı bile geçmeyen, "devlet adına kurşun atanın" yaşamadığı bir ülkeden söz ediliyor sanırsınız.
Susurluk'un örtbas edilmesine suç ortaklığı yapanlar şimdi de Danıştay saldırısının ardında kirli bir çete olduğu savını çürütmeye çalışıyor.
Bu saldırıda da adı geçen kişilerin geçmişte gerçekleştirdiği eylemlerin üzerine gidip sorgulamış ve bir sonuç çıkaramamış havasındalar.
Oysa hepimiz biliyoruz ki, onların ne köşelerinde ne sayfalarında Gladio'dan, çetelerden haberlere rastlamazsınız.
İpekçi Suikasti Mehmet Ali Ağca'nın çılgınlığı, Özal'a suikast girişimi Kartal Demirağ'ın hasta ruhunun dışa vurumudur onlar için.
Özdemir Sabancı niye öldürüldü diye sormazlar, çünkü olayın Dev-Sol'a yıkılmış olması yeterlidir onlar için.
Oysa biliyoruz ki, bu ülkedeki suikastlerin tetikçisinin kimliği ne olursa olsun, hedefi tektir.
Vatandaşta güvensizlik duygusu yaratmak, kafalarda soru işaretleri doğurmak, muhtemel muhaliflere gözdağı vermek ve sonuçta ülkeyi tartışılamayan, konuşulamayan bir ortamda istikrarsızlığa sürüklemek.
Tetikçisinin Ağca, Alparslan veya Demirağ olması fark etmez. Önemli olan tetiği çeken el değil, o eli yönlendiren beyindir.
Şimdi tartışılması gereken eldeki tetikçi kadar, bu cinayetin neden böyle bir ortamda işlendiği olmalıdır.
Doğru yerde, doğru soruları sormazsak varacağımız sonuç da yanlış olacaktır.
Türkiye'nin yakın geçmişi, bu tip cinayetlerin ardından yaşanan karmaşalarla doludur ve bu olaylar hepimizin hafızasında tazeliğini korumaktadır.
Bu olayları başka bir coğrafyada yaşanmış gibi ele alırsak, geçmişin tuzaklarına düşmekten kurtulamayız.
Amerikalı düşünce adamı John Dickinson'ın ünlü sözünü hatırlayalım,
"Deneyim bizim tek yol göstericimiz olmalıdır. Us bizi yanlış yönlendirebilir."
Bizim tarihimiz Osmanlı'dan başlayarak bizim için önemli bir laboratuardır.
Şiddet ve terörün siyaset aracı olarak kullanıldığı bu topraklarda, kendi teorilerimizin haklılığını ispat için cinayetlerin üzerine gitmez veya başka yönlere çekilmesine destek olursak, sadece yeni çılgınlıkları cesaretlendirmiş oluruz.
Demokratik sürecin terör eylemleri sonucu kesintiye uğradığı ülkemizde, bu tip cinayetlerin gerçek hedefi üzerine yoğunlaşmazsak tarihi bir yanılgı içine düşeriz.
Yaşadığımız bunca acı deneyimden sonra böyle bir tuzağa düşmenin hesabını ise tarih önünde hiçbir zaman veremeyiz.
Sonuçta, kazananın kupa alacağı bir fikir münazarası yapmıyoruz. Unutmayalım, demokratik rejimin geleceğini konuşuyoruz.
Bu yazı 842 defa okundu.
Diğer köşe yazıları
Tüm Yazılar
-
6 Mayıs 2012
Adalet talebinden tahrik olan bir ordu! Astsubaylar direnin
-
4 Nisan 2012
Benim darbecim insanlık suçu işlemez
-
24 Mart 2012
Ergenekon ve psikolojik savaş
-
14 Mart 2012
Kürt meselesinde tarihi uyarı
-
7 Mart 2012
Türkiye, AB için neden önemli!
-
4 Mart 2012
Medya nasıl kurtulur?
-
3 Mart 2012
Medya eliyle hükümet devirmek de darbedir!
-
19 Şubat 2012
Sayın Başbakan 3’üncü dönemler hep zor geçer!
-
15 Şubat 2012
Washington’ın Türkiye’ye bakışı
-
14 Şubat 2012
Gazetecinin suç işleme özgürlüğü
-
7 Şubat 2012
Tencere dibin kara
-
5 Şubat 2012
Sadece ordu yetmez devleti sıfırdan kurmalı
-
22 Ocak 2012
Barlas, Özkök’ü neden uyarmıştı!
-
3 Ocak 2012
Bu facia AK Parti için çok ciddi alarm
-
13 Aralık 2011
Siyaset ve sadakat
-
11 Aralık 2011
Bu iddianamede ciddi şike var!
-
6 Aralık 2011
İşte kahramanınız Kozinoğlu!
-
22 Kasım 2011
CHP, Dersim ve Ermeni kırımı!
-
19 Kasım 2011
Atatürk milliyetçiliği ‘Ne Mutlu Türküm’ demektir
-
15 Kasım 2011
Ulusalcılara bir iyi bir de kötü haber
Yorumlar
+ Yorum Ekle