0 0 0000

Pamuk korkakmış

Ben milliyetçilerin entelektüel, içeriksiz, kof söylemlerinden hoşlanmam ama entelektüel geçinenlerin söylemlerinden de çok hoşlandığım söylenemez.

Özellikle Orhan Pamuk bende derin bir hayal kırıklığı yaratıyor. Birçok yabancı gazetede, en son olarak İngiliz Daily Telegraph gazetesinde Pamuk’un, hayatından endişelendiği için kaçıp Amerika’ya gittiği yazılıyor. Bütün bu yazılara rağmen Nobel ödüllü yazarımız ortaya çıkıp da “Hayır ben korktuğumdan değil, bir üniversitede ders vermek için ABD’ye gittim” demiyor, diyemiyor.

Korkabilir de Pamuk... Buna kimsenin diyebileceği bir şey yok. Türk milliyetçileri kendilerinden korkulması gerektiğini yeterince ispatlamış durumdadırlar. Yani Pamuk gerçekten hayatı için endişelenip gitseydi buna kimsenin diyecek fazla bir şeyi olmazdı.

Ama bu gelişmeler olmadı. Pamuk, Nobel ödülü açıklanmadan New York’ta, Columbia Üniversitesi’nde ders vermek için bir bağlantı yapmıştı. Hatta ödülü kazandığını da bu şehirdeyken öğrendi. Şimdi, ortaya çıkıp gerçeği söyleyemiyor ve ülkesinin her gün yaralanmasına ses çıkarmıyor. Çünkü korkak... Milliyetçilerden filan değil korkusu ama derinden bir şekilde korkuyor, uluslararası prestiji sarsılacak diye korkuyor. Çünkü o prestij sadece yazmış olduğu romanlarla değil, Türkiye karşıtı lobide yer almış olmasıyla da sağlanmış durumda ne yazık ki...

Onu vatan hainliği ile suçlayan insanlar bu tespiti uzun zamandır yapmış durumdaydılar ama ben buna inanmak istemedim. ‘Aydın, kendi ülkesinde her olan biteni onaylamak ve kabul etmek zorunda değildir’ diyerek onu savunmaya çalıştım. Ama son günlerdeki sessizliğine bakınca ve Türkiye’nin yaralanmasına ses çıkarmamasını görünce, içim ondan da soğudu açıkçası. Ondan da, Türkiye’de aydın tanımlamasını, entelektüel tanımlamasını elinden bırakmamak isteyen bazı çevrelerden gelen “Yazarımız Türkiye’den” kaçırıldı yorumlarını okuyunca, sadece daha da soğumakla kalmayıp kendilerinden tiksindim de.

Türkiye mükemmel durumda değil. Hepimizin çok rahatsız olduğu birtakım gelişmeler var bu ülkede ama bu ülke, birkaç yazarın ayak manevralarıyla tahrip edilmeyi ve ‘aydın’ diye tanımlananların yalanları ile uyutulmayı da hak etmiyor gayet tabii ki...

Orhan Pamuk ile Elif Şafak almışlar Türkiye’yi ellerine oynuyorlar da oynuyorlar. Biri İstanbul’u dilinden düşürmüyor, diğeri kitabının yabancı baskısına “İstanbul’un Piçi” başlığını koyuyor. İstanbul’u çok seviyor ikisi de ama yazarlık güçleri ile Türkiye’yi koruyup kollamak hiçbirisinin aklına gelmiyor. Çünkü bizim memlekette aydın entelektüel olmanın önkoşulu Türkiye’den nefret etmek ve onun için güzel düşünmemektir. Elif Şafak ne yaparsa yapsın, o benim sorunum değil zaten. Onun önemi de yok ama Orhan Pamuk’u kınıyorum gerçekten de... Tavırları hakkında düşünüp iyi bir özeleştiri yapması gerekiyor onun.

Bir düşünsenize; Orhan Pamuk Nobel ödül konuşması yaptığı gün, babasının bavulunu anlattıktan sonra , “Ödül beni çok sevindirdi. Ama bu ödülün Türkiye’ye karşı kullanabileceğini düşünerek almayı reddediyorum” diyebilseydi, bugün ne olurdu biliyor musunuz?.. Orhan Pamuk hem ülkesinde büyük kahraman hem de dünyada daha meşhur olurdu. O ne derse desin, herkes onu terbiye ile dinlerdi. Kimse de kılına dokunmayı bile düşünemezdi. En karşıt düşüncede olanlar bile bağrına basardı onu ve Pamuk Nobelle gelen para ödülünden çok daha fazlasını kendi ülkesinde kazanırdı. Bu ülke insanı onu paraya boğardı. Yapamadı bunu, kaçtı fırsat...

Çünkü dediğim gibi o bir korkak...

Bu yazı 999 defa okundu.