0 0 0000

Türkiye çaresiz mi?

Türkiye, Irak topraklarında yuvalanmış binlerce PKK militanını pasifize etmekte çaresiz mi? Bu konuda, Irak'ı fiili işgali altında bulunduran ABD'ye, Kuzey Irak'ı kontrol eden Barzani ve Talabani'ye etki yapma gücü yok mu?
Bu soruların yanıtları aylardır, hatta yıllardır aranıyor.
Irak topraklarına egemen olan güç ABD olduğuna göre, oradan yardım bekleniyor. Onlara baskı yapılmaya çalışılıyor. Ama şimdiye kadar bir netice alınmış gibi gözükmüyor.
Mevcut durum hem PKK'yı hem de Barzani-Talabani ikilisini memnun ediyor.
ABD'nin Irak'ta başı dertte olduğundan ve orada dayandığı tek etnik grup Kürtler olduğundan, onlara karşı kuvvet kullanmasının söz konusu olmadığını herkes biliyor. Ama kuvvet kullanmasa, basit telkin yoluyla bile orada çok şeyi değiştirebileceği de açık bir gerçek. ABD önerisiyle iki orgeneralden oluşturulan, mücadele için eşgüdüm komitesinden de netice alınamadığı görülüyor.
Bütün bunların özet anlamı: ABD orada, Türkiye'nin bütün ısrarına karşın, en ufak bir çözüm aramıyor.
Türkiye de, sürdürdüğü tüm ısrarlarına karşın, hiçbir gelişme elde edemiyor.
Bu, Türkiye'nin çaresizliğini, aczini mi gösteriyor?
Durum, Kıbrıs'taki Rumların, Türklere 1963'te uyguladığı kanlı saldırılar sonu ortaya çıkanla ciddi benzerlikler içeriyor.
Kıbrıs Cumhuriyeti, Londra ve Zürih antlaşmalarıyla kurulmuş, Türkiye de Yunanistan ve İngiltere ile birlikte, yeni devletin garantörü olmuştu. Rumlar bu anlaşmaları hiçe sayıp, kanlı baskılarla Türkleri tüm görevlerinden uzaklaştırdı. Tüm dünyanın, bu arada ABD'nin gözleri önünde cinayetler işledi.
Türkiye bu sırada 27 Mayıs'ın neticelerini yaşıyordu.
Türk Silahlı Kuvvetleri kendi bünyesini düzenlemekle, müdahale sırasında bozulan disiplinini, bütünlüğünü yeniden kurmakla meşguldü. Binlerce subay emekliye ayrıldı. Yeni komuta kademeleri oluşturuluyordu. Kimsenin Kıbrıs Cumhuriyeti'nin garantörlüğü vecibesinin gereklerini düşünmeye vakti ve olanağı yok. Onun için de Makarios, Kıbrıs'ı bir Rum cumhuriyeti haline getirince, en basit çıkarma gemilerini bile inşa etmemiş Türkiye, müdahale edemedi. Elleri kolları bağlı, çaresiz adada Türklerin uğradıkları eziyeti, içi kan ağlayarak seyretti.
Bütün dünya, mevcut antlaşmalara ve Türkiye'nin çabalarına karşın kılını bile kıpırdatmadı.
Türkiye acz içinde yıllarca olayı seyretti. Türk köylerine soykırım uygulaması başlatıldığında, ancak hava kuvvetleriyle bombalama yapabildi.
Ancak 10 yıl sonra, gerekli hazırlıkları tamamladığında, müdahale edebildi.
Ama Türkiye'nin başta NATO içindeki müttefikleri ve diğer dostları bu müdahaleye karşı çıktılar... En büyük dost ABD, TSK'nın hiç beklemediği bir ceza uygulayıp, 'silah ambargosu' ilan edip, askerin elini kolunu bağladı.
Bugün K. Irak'ta yuvalanmış PKK terör örgütü, Türkiye için ciddi tehdit.
İki olay arasında, her ikisini de yakından izlemiş bir basın mensubu olarak, büyük benzerlikler olduğunu düşünüyorum. İkisinde de başrolü Türkiye'nin 'büyük dostu' ABD oynuyor. İkisinde de Türkiye acz içinde, çaresiz gibi görünüyor. Birinci olayda Başbakan İnönü "Olaylar böyle devam eder, müttefiklerimiz bize beklediğimiz anlayışı göstermezlerse, bu dünya yıkılır yenisi kurulur, orada Türkiye yerini bulur" diyor. Ama TBMM'de hemen düşürülüyor. Çözüm için aradan 10 yıl geçmesi bekleniyor.
Irak'taki PKK için ne kadar beklenecek?
Bu ayrı bir yazı konusu.

Bu yazı 924 defa okundu.