İsrail'in Obaması!

İsrail'in ve ABD'deki efsanevi diasporasının gerçekte Obama'yı desteklediği hatta seçtirdiği iddialarına yok sayarsak, örneğin İran'la dialog kurmuk isteyen bir insanın, Bush döneminin tüm "kazanımlarını" tehlikeye sokabilecek bir başkanın varlığı İsrail'de de paniğe sebep oldu.

Bu bir gerçek. Bugün ise, yani artık Beyaz Saray için yapılacak bir şeyin "şimdilik" kalmadığı bir durumda; Tel Aviv, Bush gibi bir ‘gerçek’ dosttan çok, gerektiğinde kendisini de eleştirecek dosta ihtiyacı olduğunu söylüyor!

Ve tersini iddia edenleri "dar kafalılık"la suçluyor! Aslında İsrail de tüm dünyanın sorduğu soruyu kendisine sordu; Obama (İsrail için) iyi mi oldu, kötü mü?

Obama isminin iyi mi kötü mü olduğunun İsrail açısında şu an için kesin yanıtı yok. Bunu zaman gösterecek ama başka isimlerin var. Ve bu da İsrail için ümitvar bir durum yaratıyor.

Umut ve panik...

Bu umudun meşhur İsrail gazetesi Ha'retz'deki ifadesi şu; "Yurtdışında yaşayan vatansever İsraillilerin bir evladının, babası İrgun üyesi olan birisinin (Rahm Emanuel) umut verici bir biçimde atanması ve belki de, eğer Tanrı izin verirse, Dennis Ross, Dan Kurtzer ve Martin Indyk’ın da yeni yönetime katılması..."

Bu satırlar ve benzeri nicesi İsrail'in içini rahatlatıyor mu? Hayır çünkü, "Fakat arka planda kara bir bulut yükselmekteydi. Yurtdışında yaşayan Filistinlilerle ilişki kuran, insan haklarından söz eden, diplomasiyi savaşa tercih eden, İran’la bile diyalog kurmak isteyen, Amerika’nın sosyal ihtiyaçlarına silah ihracatından daha fazla kaynak ayırmak isteyen siyah adamdı söz konusu olan".

İsrail'in bu korkuları yerinde olabilir. Ama öyleyse bile psikolojik bir huzursuzluktan kaynaklandığı da eklenmeli. Çünkü İsrail, Beyaz Saray'da "alıştığı" birinin, "bir dostun" oturmasına uzun süredir alışık.

Neredese inanca dönmüş alışkanlıkların bozulması ezberleri de bozuyor. Huzursuzluğun ilk belirtisi, yeni başkanın İsrail’i işgale son vermeye ve barışa zorlayacağına yönelik endişe.

İyi ama "alışkanlık" diye tarif edilen ne? İsrailli aydınlara göre; işgal dostu, İsrail’in silahlanmasına inanan, İsrail’in güce dayalı dilinin taraftarı ve yanılgılarının destekçisi mi kastediliyor?

İşte daha bir çok detayı olan bu soru, İsraillilere "gerçek dostumuz" böyle ki olmalı diye yönlendiriliyor bugünlerde. Yani iş biraz "kusursuz dost"tan, "dost acıyı söyler"e terfi etmiş bulunuyor!

Aynı gazetenin satırlarından aktaralım; "Bırakın Obama İran, Hizbullah, Hamas ve konuşmaya istekli her kim varsa, onlarla istediği kadar konuşsun. Ve bırakın bunu bir sonraki savaştan sonra değil, önce yapsın. Tüm bunları yapma gücüne sahip olduğunu hatırlamasına izin verin. Her ABD başkanı Ortadoğu’yu değiştirme gücüne sahipti; İsrail’e baskı uygulayabilir ve işgali sonlandırabilirdi.

Başkanların çoğunluğu ‘harika bir dostluk’ adına bundan uzak durdular.O zaman bize bir başka berbat ‘İsrail dostunu’ değil, Yahudi lobisinin ve İsrail hükümetinin pozisyonlarını körü körüne takip etmeyecek bir Obama getirin."