Asker, askeri böyle eleştirdi

8 Ekim 2008 16:30 tsi
Komuta kademesini her şartta savunan M. Ali Kışlalı bile ilk kez TSK'yı eleştirdi; daha da ileri gidip, Org. Başbuğ'u yerden yere vuran yazıyı okuyucularına önerdi. İşte bir askerin askeri eleştirdiği o yazı...

* Bu konuda kötü notu kime vermek gerekir? TSK’nın sorunu sivil iktidarlara anlatamamış olması mı? Yoksa, mali kaynak isteği yapılmış da, yaşamsal önemdeki isteklere gereken anlayışı göstermemiş siyasi iktidarlar mı suçlanmalı?

* Karakolun, şarapnel parçalarıyla içindeki gücün 13‘ünün şehit olmasına sebep olan yapısının giderilemeyeceğini sakın kimse söylemeye kalkmasın.

* Sınırdaki karakolların aslında kaçakçılığın önlenmesi için yapılmış binalar olduğu hep öne sürülmüş, ama yaşamsal sorunun giderilmesi için gereken şimdiye kadar yapılmamıştır. Türkiye’nin Cumhuriyet’ten bu yana çözümleyemediği, ikmale kalmasına sebep olan sorumlular; başta siyasi iktidarlar, ondan sonra da işlevlerinin sadece bir kısmından sorumlu olduklarını düşünüp bu yanlış durumu kamuoyuna anlatamayan askerlerdir.

* Ama konuya bir başka açıdan yaklaşan Hıncal Uluç’un Sabah gazetesinde dün yayımlanan yazısını okumanızı da öneririm.

Mehmet Ali Kışlalı/Radikal

Türkiye ikmale kaldı

Türkiye, Cumhuriyet kurulduğundan bu yana, fasılalarla da olsa, birlikte yaşadığı bir sorunla mücadele konusunda ikmale kalmış görünüyor.
Sorun ayrılıkçı bir terör örgütü olan PKK ile mücadele ve bu mücadelenin, çok yanlış bir yaklaşımla, tamamıyla askere ihale edilmiş olması.
17 şehit verilen son karakol baskını, bu mücadelede, sadece askerin değil, tüm devletin aldığı kırık notun açık ve son sebebi. Genelkurmay 2. Başkanı, Türk Silahlı Kuvvetleri’nde az görülen bir açık konuşma cesaretiyle; şimdiye kadar beşi kayıp ile neticelenen, 38 defa terör hedefi olmuş ve bu saldırılarda 44 askerini yitirmiş karakolun, daha iyi savunulur hale getirilmesi için gerekli mali kaynağın teminde gecikme olduğunu, geçen sene yerini değiştirmek için arazi düzeltmelere başlanmış olduğunu söylüyor.
Bunu TSK’nın merkez yönetiminde, komuta kademesinin iki numaralı yerine kadar yükselmiş bir görevli söylemese inanmak çok zor olurdu.
Bu konuda kötü notu kime vermek gerekir? TSK’nın sorunu sivil iktidarlara anlatamamış olması mı? Yoksa, mali kaynak isteği yapılmış da, yaşamsal önemdeki isteklere gereken anlayışı göstermemiş siyasi iktidarlar mı suçlanmalı?
Karakolun, şarapnel parçalarıyla içindeki gücün 13‘ünün şehit olmasına sebep olan yapısının giderilemeyeceğini sakın kimse söylemeye kalkmasın.
Sınırdaki karakolların aslında kaçakçılığın önlenmesi için yapılmış binalar olduğu hep öne sürülmüş, ama yaşamsal sorunun giderilmesi için gereken şimdiye kadar yapılmamıştır.
Türkiye’nin Cumhuriyet’ten bu yana çözümleyemediği, ikmale kalmasına sebep olan sorumlular; başta siyasi iktidarlar, ondan sonra da işlevlerinin sadece bir kısmından sorumlu olduklarını düşünüp bu yanlış durumu kamuoyuna anlatamayan askerlerdir. Sorunun çözümü için kullanılan bu yanlış yaklaşım hem ülkeyi yönetme durumunda olan sivillerin, hem de sivillerin kendi işlerine karışmasından pek hoşlanmayan askerlerin işine gelmiştir.
Siviller bu, çözümü zor ve kendilerine oy getirmeyecek, aksine eleştirilmelerine açık, çetrefil sorunu askere ihale etmekle kırık notu en fazla hak eden taraf olmuşlardır.
Sivil iktidarlar aslında sorunun ne olduğunu bile öğrenme zahmetine katlanmamışlardır. Askerler de,önce öğrenmek sonra da onlara öğretmek için gerekli gayreti göstermemişlerdir. Son facia bu durumun açık neticesidir.
Olay gününden bu yana olup bitenleri medyadan izlemeye çalışıyorum. Şimdiye kadar bilmediğim, öğrendiğimde şaşırdığım bir oluşum görmüş değilim. Çünkü olup bitenler ‘Düşük Yoğunluklu Çatışma’ ya da ‘Asimetrik Savaş’ adı verilen mücadeleler hakkında yazılmış el kitaplarında belirtildiği gibi cereyan ediyor. Bu el kitapları diyor ki; ”Kontrol altına almak için mücadele ettiğiniz teröristler eğer dış yardım alıyorlarsa bunu öncelikle durdurmalısınız.”
Türkiye bunu yapamadığı için, son mücadele dalgasında, 1984’ten bu yana, sürekli şehit vermeye devam ediyor.
Başta ABD olmak üzere, tüm dünya güçleri de Irak ve Afganistan’da kaybediyor. Bu kuralı Çeçenya’da uygulayan Rusya ise istediği düzeni kurup, Afganistan’da başaramadığını Çeçenya’da başarıyor.
Karşı karşıya olduğumuz sorunun, irdeleyecek, ders alacak, öğrenmemiz gerekecek ve eleştirecek çok yönü var.
1984 Ağustos’unda, son olaylar dalgası başladığından beri, olup bitenleri öğrenmek için, bir gazeteci olarak çaba gösteriyorum. Konuyu bildiğini düşündüğüm kimselerle konuşuyorum. Uzmanların yazdıklarını okumaya çalışıyorum. Ama Türkiye’de konuya önemli boyutlarıyla yaklaşabilecek durumda ve konumda olanların bu alanda,önce öğrenmek, sonra da kamuoyunu eğitmek niyetinde olmadıklarını görüyorum.
Askerler ‘siviller anlamaz, -anlamasalar da olur’ diye düşünüyorlar. Anlayabilecek durumda olan sivillerin önemli kısmı da askerlere karşı ön fikirli olup, onların itibarıyla oynamayı yeğliyorlar. Bu konuda yazmaya devam edeceğim.
Ama konuya bir başka açıdan yaklaşan Hıncal Uluç’un Sabah gazetesinde dün yayımlanan yazısını okumanızı da öneririm.

 

Bu haber 680 defa okundu.