Atatürk Kemalist miydi?

0 0 0000 00:00 tsi

Merhum Attila İlhan da öyle düşünürdü... Kemalizm’in, öncelikle bir ‘İsmet Paşa tasavvuru’ olduğunu söylerdi. Hatta, denilebilirse, bu iş, ilk onun başının altından çıkmıştır.

Bazı eksantrik uçmalarını saymazsanız, ‘düvel-i muazzama’ya karşı (siz buna ‘emperyalizm’ deyiniz) Ortaasya ülkelerini örgütlemek, Kemalist umdelere göre Turan ilini yeniden yapılandırmak (çağdaşlaştırmak) gibi, orijinal fikirleri vardı üstadın...

Mustafa Kemal Atatürk’ten bir Sultan Galiyev çıkarmak için çok uğraşmıştır ama, muvaffak olamamıştır.

Çünkü bir ‘dönüştürücü lider’ olarak Atatürk her şeydir; devrimcidir, batıcıdır, yurtseverdir, liberaldir, yerine göre demokrattır, yerine göre muhafazakardır ama bir tek şey değildir: ‘Turancı...’

Koca şair bu düşüncesini, yani Kemalizm’in niçin bir İsmet Paşa tasavvuru olduğunu/olması gerektiğini ‘Hangi Atatürk’ adlı kitabında detaylandırıyor.

Türünün en iyi kitabıdır...

İtiraza yeltenecekler önce bu kitabı okusun, sonra küfür maillerini döşensinler.

Kendilerini ‘çağdaş’ sıfatıyla taltif eden arkadaşlar (Emre Kongar da buna dahildir) Türkiye tipi cumhuriyetin bahşedilmiş bir hak, bir ‘kutsal paradigma’ olduğunu düşünür ve buradan türeyen düşüncenin tüm sorunları çözeceğine inanır. Türkiye Cumhuriyeti’ne rengini veren ilkeler bütününün, hatta mevcut uygulanışıyla laikliğin demokratik teamüllerle örtüşüp örtüşmediğini ise hiç tartışmaz. Bilakis, çağdaş bir Türkiye’nin jakoben uygulamalarla (yani kamu alanını belli bir ideolojik grubun kullanımına açan umdelerle) mümkün olabileceğini savunur.

Buna dünyanın başka ülkelerinde ‘totalitarizm’ diyorlar.

Bu total algılayışın, takdir edrersiniz ki, ne cumhuriyetle, ne demokrasiyle, ne de laiklikle bir ilgisi vardır.

Daha önce kaç kez yazdığımı hatırlamıyorum.

Belki elli, belki yüz...

Bu konular, tekrarlana tekrarlana, insanı şizofrenik bir döngüye sokuyor ya, olsun... Az buçuk tarih karıştırmış olanlar bilecektir, ‘Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası’ ve sakıt bir deneme olarak kalan ‘Serbest Cumhuriyet Fırkası’nı tasfiye ederek gerçek bir ‘liberalizm’in, Mustafa Suphi ve bakıyesini Karadeniz’de boğdurarak kitabına uygun bir ‘sosyalizm’in oluşmasını engelledik.

Sınıfların teşekkül etmesine de izin vermedik.

Zaten teşekkül edebilemezdi de, hiç değilse ‘orta sınıf’ oluşturma çabalarının ürünü olarak ortaya çıkan ‘kast’laşmanın önüne geçebilirdik.

Bu nedenle, Türk demokrasisi adı verilen ‘şey’in sınıfsal temeli yoktur.

Tepeden inmedir.

Tepeden inme olduğu için de totaliter ve buyurgandır.

Farklılıkları ve karşıtlıkları toptan red ve inkar yoluna gitmeseydik, ‘yerli düşünce’yi mihver edinip (demokratlaştırıp) yeni bir kültür bileşimi süzmeyi başarabilseydik sonuç daha mı farklı olurdu?

Muhtemeldir...

Tabii bütün bunları tartışırken, Mustafa Kemal’le Kemalizm’i ayırmak lazım...

Kemalizm, bir Kadro (Şevket Süreyya Aydemir, Vedat Nedim Tör ve Yakup Kadri Karaosmanoğlu’nun çıkardığı ‘Kadro’ dergisinden mülhem) faraziyesidir ve Mustafa Kemal’le (yani Atatürkçülük’le) ilgisi bulunmamaktadır.

Kemalizm ve Atatürkçülük, farklı kategorilere işaret eden iki ayrı düşünüş biçimidir...

Birincisi (İdris Küçükömer’in kavramlaştırmasıyla söylersek), halkı biat eden, pasif, edilgen varlıklar olarak görürken; ikincisi ‘aklı’ ve ‘bilim’i önceliyordu.

Bu haber 207 defa okundu.