Bu kadar tesadüf de fazla olmuyor mu?

0 0 0000 00:00 tsi

Takıntılı görünmek istemem. Ruhat Mengi gibi, aslında ne demek istediği belirsiz kişilerle aynı kategoride mütalaa olunmak da istemem.

Bu hanımefendi (yani Ruhat Mengi), handiyse tüm mesaisini Elif Şafak’ın bir ‘Ermeni dostu’ olduğunu kanıtlamaya hasretmiş durumda.

Kanıtlamak istediği durumun niçin bin ‘nakısa’ sayılması gerektiğini bilmiyorum. İnsanlar Ermeni, Türk, Yahudi, Rum dostu olabilirler. Böyle olması da yadırganmamalıdır.

Fakat hanımefendi ‘dostluk bağı’yla yetinmiyor, üstelik bir de Elif Şafak’ın Ermeni lobisi tarafından enforme edildiğini, dolayısıyla ‘onların adamı’ sayılması gerektiğini söylüyor.

Ben bir şey söylemiyorum.

Elif Şafak konusunda bir önyargım da yok. İki romanını okudum. Beğenmedim. Mutlaka değerlidir de, asla ‘benim yazarım’ diyebileceğim biri değil.

Konu şu:

Bir tarihte, bir İtalyan gazetesinde, ‘Zulüm gören yazarlar listesi’ yayınlanmıştı. Kemal Kerinçsiz taifesinin ‘Baba ve Piç’ romanı etrafında kopardığı gürültüden epey önce...

Listede dört Türk yazarın ismi yer alıyordu: Yaşar Kemal, Orhan Pamuk, Murathan Mungan, Elif Şafak.

Oray Eğin de haklı olarak sormuştu:

Bu yazarlar (özellikle Murathan Mungan ve Elif Şafak) ne zaman zulüm görmüşler? Kim bunlara zulmetmiş? ‘PEN Hapisteki Yazarlar Komitesi’ Başkanı Müge Sökmen’in, aynı zamanda Mungan ve Şafak’ın yayıncısı olması (Metis Yayınları) bir tesadüf mü?

Evet, her fırsatta generallerini, polislerini, devlet adamlarını öven ve onore eden, yazarlarına ise mahkemelerle ve hapis cezalarıyla eziyet eden bir ülkede yaşıyorduk; 301 ve 216 gibi, her bünyeye, her şeraite uygun ceza yasalarımız vardı; farklılıklardan hoşlanmıyorduk; karşıtlıkları ‘tecziye nedeni’ sayıyorduk; Yaşar Kemal gibi ömrü mahkemelerde geçmiş ve hapse girmemesi karşılığında özür dilemesi sağlanmış uluslararası yazarlara sahiptik; Orhan Pamuk’un her cümlesinde ihanet vehmediyorduk; kısacası, sütten çıkma ak kaşık değildik...

İyi de, neredeyse münzevi bir hayat yaşayan Murathan Mungan’la, münzevi kalması kendi hayrına olacak Elif Şafak’a nasıl zulmediyorduk?

Nasıl bir tesadüftü bu böyle?

Neyse ki Elif Şafak çıkıp durumu açıkladı, ‘Benim ismim böyle bir listede olmamalıydı ve zaten böyle bir liste hiç olmamalıydı’ dedi. Ama Murathan Mungan özenli suskunluğunu korudu. Kimden ne görmüştü? Klanı dışında kimseyle görüşmeyen/görüşmemeyi tercih eden Mungan’a kimler nasıl gadretmişti? Müge Sökmen hanımefendiden de herhangi bir açıklama gelmedi. Ya da ben hatırlamıyorum.

Diyeceksiniz ki, ‘Oldu işte, kerinçli-kerinçsiz gayretlerle Elif Şafak’ımız da sonunda zulüm gören yazarlar listesine dahil oluverdi...’

Oldu evet.

Fakat, ‘Zulüm gören yazarlar listesi’ni yayınlayan aynı gazetenin (Corriere della Serra), aynı Elif Şafak’a ‘Uluslararası Gazetecilik Ödülü’nü vermesi hiç olmadı.

Esasında bir romancı olan Elif Şafak, bazı dergi ve gazetelerde yazmaktadır. Bir gazeteci değildir. İyidir, kötüdür, ayrı... Konumunun ve uluslararası şöhretinin ödülü olarak kendisine yazdırılmaktadır. Hilmi Yavuz gibi tıpkı, Selim İleri gibi, Enis Batur gibi...

Peki, bir gazeteci olmayan Elif Şafak, hangi uluslararası gazetecilik çalışması ya da başarısıyla bu ödüle layık görülmüştür? Bizim bilmediğimiz ne yazmıştır? Hangi gerçeği faş etmiştir?

Bu kadar tesadüf de fazla olmuyor mu?

Bu haber 248 defa okundu.