Nano-üniforma riskli mi?

11 Haziran 2008 14:30 tsi
Ordu silah demektir. Silah da teknoloji. Bunun için dünya orduları teknolojiye ayrı önem verir ve sever. Tıpkı Türk Silahlı Kuvvetleri gibi. Ancak teçhizatın teknoloji ile geliştirilmesi farklı, askerin teknoloji ile giydirilmesi farklı. Bundan ötesi hass

Eşyanın tabiatı ve olması gereken budur. Ne kadar ileri teknoloji, o kadar canın kurtarılması demektir. Asker bu prensibe göre çalışır ve kendisinden beklenen de budur.

Ancak teknoloji kadar onu kullanan asker de önemlidir. Asker “iyi” olmazsa kullandığı teknolojinin yüksekliği işe yaramaz. O teknolojiyi (kullana)bilen asker lazımdır.

Bunun için Türk Silahlı Kuvvetleri, ordusunun tüm birimleri için sadece bugüne göre değil, ileriye dönük teknolojik gelişmeleri, arar, bulur, alır, kullanır ve üretir.

Savaş uçakları, mekanize birlikler, ateş gücü yüksek toplar, füzeler, buna uygun donanma için sürekli projeler üretilmesinin sebebi de budur.

Yani tanklar, tüfekler, uçaklar, gemiler, toplar sürekli yenilenir, ordu teknolojik olarak gençleşir ve bilimle giydirilir. Günümüz modern ordularının ölçüsü de budur.

Ya asker?..

Bu işin mekanik kısmı. Peki ya organik kısmı? Yani asker? Yukarıda dediğimiz gibi, asker de bu teknolojiye uygun olmalıdır. İyi yetiştirilmiş, yüksek teknolojiye “hakim” ve buna göre de parlak bir akılla donatılmalıdır.

Yani asker teknolojiyi kullanandır. Peki ordu teknoloji ile giydirilirken, asker giydirilir mi? Askerin giydirilmesi nasıl olmalı?

TSK’nın özellikle Kara ve Jandarma Kuvvetleri’nde kullanılacak olan “nano giysiler”, Genelkurmay Başkanımız eliyle, bizzat giyilerek kamuoyuna tanıtıldı. Asker bundan sonra “nano üniforma” giyecek.

Esasında TSK’nın yeni üniformaları üzerindeki çalışmalar haylidir sürüyordu. Önceki kamuflaj kıyafetleri ABD standartında olduğundan araziye tam uyum sağlayamıyordu. Bunun için uydular marifetiyle Türkiye’nin tüm bölgelerinin fotoğrafları çekildi ve bunların harmonisinden bir kamuflaj yaratıldı.

Hakkı teslim etmek gerekir ki, adı üstünde yeni kamuflajlar, normal ortamlarda bile daha zor farkedilir olmuş. Hele arazi de görülmesi iyice zor olacaği belli. Öte yandan terör örgütüne yönelik operasyonlarda önceki kamuflajların cep kapakları “cırt cırtlı” olduğundan “ses” çıkarıyordu. Bu risk de yeni üniformada ortadan kaldırılmış.

Bunlar ve benzerleri tam askerlik buluşlar ve ihtiyaçları gideriyor. Fakat bir konu var. Bunu söylemek gerekiyor.

Nano-teknolojinin riskleri!

Nano-teknoloji, “yüksek bilimin” en gözde çalışma alanlarından birisini oluşturuyor. Getirileri sayılamaz ve inanılmaz ölçeklerde.

Elbette orduların kullanımı için geliştirilmiş bir çok nano ürün de bulunuyor. Fakat elbise meselesi biraz dikkat istiyor.

Nanoteknoloji, başta ABD olmak üzere İngiltere, Almanya ve daha pek çok ülkede askeri alanlarda kullanılmaya başlanmış durumda. Nanoteknolojinin çevreye ve insan sağlığına zararları da Avrupa Birliği’nin “Nanosaft Projesi” ile 2003 yılında tespit edilmiş.

Bu ürünler arasında öncelikli alan nano kıyafetler. Nanoteknoloji her çeşit kumaşa uygulanabiliyor. Bu kıyafetler, bir takım mikroskobik ve mekanik birimlerle desteklenerek örülmüş kumaşlardan dikilmekte.

Bu birimler enerjilerini güneşten ya da elbiseyi giyen kişinin ürettiği elektrikten alıyor. İç çamaşırlar için enerji kaynağı onu giyen kişi. Diğer kıyafetler güneşe bağımlı.

Askeri alanda ise güçlü ve hafif ekipmanlar oluşturmak için kullanılıyorlar. Ancak Nano-fiber materyaller üniforma ve ekipmanlardan ayrılarak insan derisine kolayca nüfuz edebiliyor. Bu ürünler atıldığında da içeriklerindeki nano-zerrecikler kolaylıkla bulundukları çevreye, toprağa veya suya yayılabiliyor.

Çevreye yayıldığında suya, toprağa ve “doğal organizmalara” ulaşarak henüz sonuçları tespit edilmemiş, bilinmeyen çevresel değişimlere neden olabiliyorlar.

Üniformalar, teçhizatlar nanoteknolojik materyallerle geliştiriliyor. Bunlar atıldığında, kaybolduğunda, hasar gördüğünde veya el değiştirdiğinde nano-maddelerin çevre tarafından hızla emilmesi ve olası olumsuz sonuçlar doğurması ihtimali mevcut.

Nano-zerreler deriden, gözlerden, kulaklardan vücuda kolayca ve fark edilmeden girebiliyor, ciğerlere, sindirim sistemine ve beyne zarar verebiliyor. Vücuda girdiğinde insanların ve hayvanların doğal savunma dengelerini bozabiliyor. Vücuttan atılabilme ihtimalleri de düşük. Nano-materyaller beyindeki kan bariyerlerini geçerek sinir sistemini de tahrip edebiliyor.

Nano-materyaller insan vücudunda birikiyor ve organlarda toplanarak, bu organlara içeriklerindeki zehirle zarar verebiliyor. Ve tabii en tehlikeli biçimde nano-zerreler,  yumurtalıklara ve sperm hücrelerine girerek DNA’larda değişikliklere neden olabiliyor.

Bu üniformalar öyle değil ama…

Burada bir yanlış anlamaya imkan vermeyelim. TSK’nın yeni üniformaları bunlardan değil. Evet bunlar da “nano üniformalar” ama burada bahsettiğimiz riskler ileri safhada nano teknoloji kullanılmış giysileri kapsıyor. Yani bir tür geleceğin giysileri.

TSK’nın nano-üniformaları ise daha çok “dayanıklılık, rahatlık, hafiflik ile havanın ısısına” uygunluk şartlarına göre üretilmiş. Yani bu tür riskleri taşımıyor.

Fakat askerlerimizin daha ileri dönemde arzu edebilecekleri gelişmiş nano üniformalar için kesinlikle daha hassas olmaları gerekebilir. İleri teknoloji giydirilmiş teçhizatları kullanacak askerlerimizin sağlığı elbette o araçlardan çok daha kıymetli.

Daha kıymetli olduğu için de her üründe olduğu gibi “kaynak kodları”nın bilinmesi gerekiyor.

Bu haber 6,846 defa okundu.