Yargı darbesinin ekonomik temeli

7 Haziran 2008 09:34 tsi
Erol Katırcıoğlu yaşana gelen yargı darbesini, devletin değişmezliğini gösterdiğini ifade ederken, iktisadi hayatta yaşanan süreci irdeleyerek bu siyasi krizin ardındaki sınıfsal boyuta vurgu yapıyor.

Erol Katırcıoğlu/Radikal

Neler oluyor?

Değişmez dediğim ‘devlet partisi’ bir kere daha değişmeyeceğini gösterdi. Herkese meydan okuyarak bu ülkedeki ‘göstermelik demokrasi’nin de ‘göstermelik siyaset’in de sınırlarını bir kere daha bizlere hatırlattı. Siz hâlâ kumda oynayın. Hâlâ, yetmişlerin jargonlarıyla ve anlayışlarıyla küçük tekkeleriniz içinden ‘sosyalizmler’ kurgulayın bizlere. Hayat ve kavga burada. En temel insan haklarından birine ilişkin bir özgürlüğe dahi bu ölçüde direnen bir sisteme karşı çıkmak başka bir dil ve başka bir nefes gerektiriyor. Yeterince açık.

Peki ama bu değişmez dediğin devlet partisi de ne ola ki diye sorabilirsiniz. Doğrusu bunun cevabını vermeyi çok isterdim. Ama bilmiyorum. Bildiğim şey bütün bu olan bitenlerle, bütün bu ‘değişmezlik’ gösterilerileriyle, bütün bu ‘bekçilik’ söylemleriyle bu ülkenin ekonomik dünyası arasında bir ilişkinin olduğu. Buradan ‘bürokrasinin özerkliği’ vs gibi konulara girmek istemiyorum. Ama son istatistiklere yansıyan bazı bilgilerden ülkenin ekonomik aktörler coğrafyasında neler olup bittiğine bakarsak belki bazı ipuçları bulabiliriz diye düşünüyorum.

Birinci istatistik, imalat sanayiindeki firmaların çalıştırdıkları işçi sayıları bakımından büyüklük dağılımlarında neler olduğu. Ekonominin güçlü aktörlerini ‘500 kişiden fazla çalışanı olan firmalar’ olarak tanımlayıp da bunların katma değer içindeki paylarına bakarsak gördüğümüz manzara şu: 1985’te yüzde 66.1; 1993’te 58.5; 2001’de 56.9 ve en son veri 2004’te yüzde 49 payları var. Yani bu ülkenin güçlü iktisadi aktörleri 1985’ten bu yana güç kaybediyorlar. Özellikle 2001’de yüzde 56.9’dan üç yıl sonra 2004’te yüzde 49’a düşmüş olmaları iktisadi aktörler dünyasındaki değişimin şiddetini de ortaya koyuyor.
İkinci istatistik, sanayideki enerji tüketiminin bölgelere göre dağılımı. Bu istatistiği ancak 2002-2006 yılları arası için hesaplayabildik. Görülen şu: sanayide enerji tüketiminde en çok artış sağlayan bölgeler listesinin en üstlerinde, Batı Anadolu (Ankara, Konya, Karaman), Batı Marmara (Tekirdağ, Edirne, Kırklareli, Balıkesir, Çanakkale), Orta Anadolu (Kırıkkale, Aksaray, Niğde, Nevşehir, Kırşehir, Kayseri, Sivas, Yozgat) ve Güneydoğu Anadolu (Gaziantep, Adıyaman, Kilis, Şanlıurfa, Diyarbakır, Mardin, Batman, Şırnak, Siirt) bölgeleri var. Yazıyı sayılarla doldurmak istemediğimden yüzdeleri vermiyorum.
Üçüncü istatistik, banka kredilerinin dağılımı. Bu istatistiği de 2000-2006 yılları için hesaplayabildik. Ne görünüyor? Banka kredilerinde en büyük artışların sağlandığı bölgeler listesinin en üstlerinde Güneydoğu Anadolu, Ortadoğu Anadolu (Malatya, Elazığ, Bingöl, Tunceli, Van, Muş, Bitlis, Hakkari), Batı Marmara ve Batı Karadeniz bölgeleri var.

Bu üç istatistik ne söylüyor? Kanaatimce bu üç istatistiğin söylediği şey 2000’li yıllardan bu yana iktisadi aktörler dünyasında önemli bir alt-üstlüğün olduğu. Öyle anlaşılıyor ki, ekonominin görece diplerinden, coğrafyamızın Orta ve Güneydoğu Anadolu kesimlerinden ekonominin eski güçlü aktörlerine yönelik bir ‘kalkışma’, bir ‘meydan okuma’ var. Ve bu meydan okuma 2000’li yıllarda ‘haddini’ de aşmış ya da aşmak üzere.

İsterseniz bu istatistiklerin hiçbir anlam ifade etmediğini düşünün. İsterseniz durumu abarttığımı, siyasi bir konuda fazla ‘ekonomistçe’ davrandığımı düşünün. Ama, eski İsveç Büyükelçisi’nin gazetelerimize yansıyan, bazı Türk işadamalarının ve TÜSİAD’ın gayriresmi görüşmelerde AKP’nin kapatılması için lobi yaptıkları bilgisini görmezden gelebilir misiniz?

O zaman size tavsiyem bu yargı darbesini, bu fütursuzluğu ve bu güçlü işadamlarımızın davranışlarını bir de benim yukarıda verdiğim bilgilerle birlikte bir daha düşünün.

Son günlerde neler olduğunu belki böyle anlamlandırmak daha mümkün.

Bu haber 395 defa okundu.