Obama'nın Bush'a borçlu oldukları

26 Mayıs 2008 17:08 tsi
Tüm Amerika, Demokrat Parti'nin başkan adayı seçimlerinin muzafferi Senatör Barack Obama'nın ismiyle çalkalanıyor; tüm Amerika, George W.Bush ve onun bilançosunun cenazesini kaldırmak için uzlaşma içinde.

Ama burada bir nüansa dikkat çekmeliyim: Obama'nın yolunu açan da Bush oldu. Obama akımının birçok kolları bulunmaktadır. Obama'nın destekleyicilerinden birçoğu 2008 Amerika'sının, -ödenemeyen krediler krizinden altyapının ve tüm kamu politikalarının çöküşüne uzanan sorunlardan dolayı- büyük bir temizliğe ihtiyaç duyan toplumla gerçek bir kopuş yaşamasının gerekli olduğunu düşünenlerdir. Bunların kararlarında etkili olan, Bağdat'ı saran kara dumanlar değil, felaket sonrası kendi haline terk edilen New Orleans'ın pis kokulu durgun sularıdır.

Muhafazakâr seçmen, 1948'den bu yana Cumhuriyetçi Parti'nin gördüğü en soldaki aday olan John McCain'i seçerek yanılmadılar. Buna bir de Eski Ahit'te yazan "sonuncu olanlar bir gün birinci olacaklar" meseli de eklenmelidir: Amerikan siyahî seçkinler, tüm ülkeyi, yetenekleri, dinamizmleri ve cesaretleriyle hayrete düşürdüler. Birçok Amerikalı, artık siyah bir başkan seçerek uzun zamandan beri talep edilen adaleti yerine getireceklerini ve bunu yürütme gücünün niteliğinde bir soruna yol açmadan yapabileceklerini düşünüyorlar. Bu noktada kamuoyu tümüyle haklıdır. Ve ben de geçmişte Colin Powell'ı Beyaz Saray'da görmek isteyenlerdendim, gelecekte de Condoleezza Rice'ı. Ancak Obama'nın zaferi son derece tehlikeli bir pasifist, izolasyoncu ve korumacı bir akımın egemen olması anlamına da gelmektedir. Bu anlayışın sloganı olan America First [Önce Amerika] II. Dünya Savaşı'nda Hitler'e karşı savaşa girmek isteyen Roosevelt'e karşı olan Charles Lindberg'e aittir. Tek taraflı pasifizm, Portland (Maine)'den San Diego'ya Amerika'yı sarmakta. Ancak kamuoyunun bu değişimin esas sorumluluğundan ne yeni muhafazakâr akımı ne de halihazırdaki Amerikan başkanını muaf tutamam.

İki seçenekten biri seçilecekti: Ya Amerika 11 Eylül 2001'den itibaren, İslamcı terörizmle mücadele halinde olacak ya da olmayacaktı. Ancak Başkan Bush, o andan başlayarak kamuoyunu uyuşturmayı ve yurttaşlarına çocuk muamelesi yapmayı seçti. Herkesten Amerika'nın hazır olduğu fedakârlıklarda bulunmalarını isteyerek, vergileri artırıp kamu hizmetlerini savunacağına, sistematik bir şekilde vergileri düşürmeyi tercih etti. Bush 1941'de Roosevelt'in yaptığı gibi Demokratların ezici çoğunluğuyla millî birliği gerçekleştireceğine, Demokrat Parti'nin en solcu kanadının zaferini kolaylaştıran, Dick Cheney ve Rumsfeld'in partizan ve sekter siyasetini izledi. Temelde, eğer Obama bugün en yüksek mevkiye ulaşmışsa, bunun en çok Bush'un en büyük başarısı olan ırkçılık karşıtlığıyla başarılı Afrika kökenli Amerikalıları en yüksek mevkilere yerleştirmesine ve yine Bush'un en büyük başarısızlığı olan, Barack Obama'nın fazlasıyla Hollywood tarzı jeostratejik ben merkezciliğine yol açan, Amerikan sosyoekonomik bencilliğini muhafaza etme iradesine borçludur. Barack Obama'yı kazandıran doğru ve meşru nedenlerin, ırkçılık karşıtlığının ve kamusal politikalara dönüşün, aynı zamanda dış politikada bazı risklere neden olması durumu imkânsız değil. Ancak John McCain, Condoleezza Rice ile siyaset oyununda yeni bir fiş elde etti: Oyun yeniden açılabilir.

Zaman

Bu haber 338 defa okundu.