Son insanlı uçak dost-düşman tanır mı?

26 Mayıs 2008 14:26 tsi
Cumhuriyet tarihinin en büyük silah alım projesi, yine savaş uçaklarımızın “dost-düşman” ayıramama yeteneği ile tartışılıyor. Milyarlarca dolarlık F-35’ler yine ABD’nin dost saydığını görmeyecek, düşman saydığını vuracak. Bu arada,

TBMM 15 ve 22 Mayıs'ta ismi, önemi kadar geniş bir tasarı görüştü; "Müşterek Taarruz Uçağının Üretimi, Desteklenmesi ve Sürekli İyileştirilmesine İlişkin Mutabakat Muhtırası ve Buna Dair Mali Yönetim Esasları Dokümanının Onaylanmasının Uygun Bulunduğu Hakkında Kanun Tasarısı."

Dediğimiz gibi bu uzun isim maliyeti kadar büyük. Yaklaşık 11 Milyar Dolar ödenerek 100 savaş uçağı alınacak. Tabii buna yine bir 10 veya 20 milyar dolarlık lojistik hesap dahil değil.

F-35!.. "İnsanlı"nın son uçağını tanıyalım! Bundan sonrası robotların işi ama son insanlı uçak dost-düşman tanıyor mu?

İktidarıyla muhalefetiyle ve hatta medyası ile kimse bu uçakların silahlı kuvvetlerimize katılmasına karşı değil. Değil ama yine aynı sorular yine aynı şekilde ortada.

Örneğin; Bize verilecek uçaklara projede öngörülen silahların tümü monte edilecek mi?
Lojistik hizmeti Hava Kuvvetleri'nden uçağı üreten firmaya geçecek. Bu durum dışa bağımlılık sonucu getirmeyecek mi? "Kaynak kodları"na erişim hakkımız olacak mı?

Bu seri sorular içinde en kritik olan da elbette Kaynak Kodları meselesi. Bu cümleden anlamamız gereken, lafı hiç dolandırmadan, “uçağın beyni”!

Bu kodlar uçak ile silahların yazılım programlarını içeriyor. Önemi iyice anlaşılsın diye, TBMM’de bu konuda konuşan muhalefet partilerinin sözünü kullanırsak, “bu kodlar olmaz ise sesin iki katı hızla giden soba borularımız olacak.”

Peki Savunma ne diyor?

Milli Savunma Bakanı Vecdi Gönül’e göre durum şu; "Doğru; uçağa milli yetenek kazandırılabilmesi için, beyni durumundaki merkezi görev bilgisayarında çalışan yazılıma ve bu yazılımın kaynak kodlarına ihtiyaç var. Ancak bu yazılım ve kodları şu anda ABD'nin gizlilik politikaları gereği Türkiye dahil hiçbir ülkeye açılmıyor. Zaman içerisinde çözmenin daha uygun olacağını düşünüyoruz. Ne kadar teknoloji transfer edebiliriz arayışını sonuna kadar sürdüreceğiz. "

Bu yanıtın kıssadan hissesi şu. Bu uçaklar yine ABD’nin dost dediğini dost, düşman dediğine düşman diyecek. Örneğin Yunanistan-ki aylardır uçaklarımızı günde bir-iki bazen üç kez açık biçimde taciz ediyor-aramızdaki sorunlar ne denli büyürse büyüsün bizim dostumuz kalacak.

Hani “kalmasın” diyen yok ama milli güvenlikle ilgili meselelerde madalyonun öbür tarafı düşünülmez mi?

Savaş veya kriz sırasında "dost, düşman" veya "düşman dost" olursa? İki kritik örnek. İngiltere, Falkland'da 34 uçak kaybetti! Ya Türkiye? Lütfen TIKLAYINIZ!

Keza tersi de söz konusu;  Suriye ve İran'la hep düşman kalacağız! Şu an iki ülke ile de ilişkilerimiz de böyle bir duruml hiç olmadığı halde. Bu listeye hergün ilişkilerimizin biraz daha önem kazandığı Rusya’yı da ekleyebilirsiniz.

Konuyu köşesine taşıyan Erdal Şafak’ın bu garipliklerle ilgili daha ileri bir bakışı da bulunuyor. Aynen aktaralım; “Türkiye karadan karaya füzelere karşı savunmasını güçlendirmek için ‘Füze savunma sistemleri’ ihalesine hazırlanıyor. 4 tedarikçiden söz ediliyor: ABD, Rusya, Çin ve İsrail. En şanslıların ABD ve Rusya olduğu belirtiliyor.”

“Bir an ihaleyi "S-300" ve/veya "S-400" sistemleriyle Rusya'nın kazandığını varsayın. Alacağımız ABD yapımı "F-35"ler, ordumuza katılacak Rus yapımı füze savunma sistemlerini ‘Düşman’ olarak algılayacak! Ve otomatik olarak hedefe kilitlenecek.”

Tabii bu detay bir senaryo gibi görünüyor ama ABD’nin dost bildiği bir ülke ile çatışma noktasına gelindiğinde, işlerin ne denli tatsızlaşabileceği de bir gerçek.

Bu haber 3,250 defa okundu.