Hıncal Uluç mu ekolali, yoksa biz mi?

24 Mayıs 2008 13:31 tsi
Çocuklar ‘ekolali’ denen aşamada kelimeleri sadece taklit ve tekrar edip, onların içerikleri üzerine düşünmezler. Hıncal Uluç bugünkü köşesinde aynı böyle çocuk gibi yazmış: Demokrasinin anlamını bilmeden yargı darbesine demokratik diyor... Bi

Yargıtay ve Danıştay tarafından peş peşe yayınlanan son bildiriler ve hemen ardından başlayan tartışmalarda bildiriler lehinde konuşan Türkiye’deki pek çok aydının aslında ne kadar da ‘çocukça’ düşündüğü gözler önüne sermiş oldu.

Zira çocuklar ‘ekolali’ denen aşamada kelimeleri sadece taklit ve tekrar edip, onların içerikleri üzerine düşünmezler. Tıpkı demokrasi kavramını sürekli tekrar eden ve bu tekrarları son bildiriler söz konusu olduğunda da gayet rahat bir biçimde yapan Hıncal Uluç’un demokrasinin içeriği üzerine düşünemediği gibi…

Hıncal Uluç Sabah gazetesindeki son yazısında Dolmabahçe’deki görüşmelerin ardından ordunun demokratik bir güç olarak görünürlüğünü kaybettiğini ve nihayet bu görevi yerine getirmek üzere Yargıtay’ın devreye girdiğini söylüyor.

Yürütmenin yani meclisin her istediğini yapmasının önüne geçilmesinin demokrasiyi korumak namına zorunlu olduğunu belirten Uluç, tam da bu noktada Yargıtay’ın malum çıkışının kendisini ne  kadar ferahlattığını ifade ediyor.

Halbuki demokrasi kelimesi evvela Yunanca’da halk anlamına gelen demos ile idare edilmek/yönetilmek anlamına gelen kratos kelimelerinin birleşmesiyle oluşmuştur. Yani bu kelimenin halkın kendi kendisini (bir meclis yoluyla) idare etmesi anlamına gelir.

Bunu bilen kişi, bu yüzden de demokrasinin belli bir zümrenin halk adına nihai kararları verdiği oligarşi sisteminden farklı olduğunun farkındadır …

Dolayısıyla bürokratik bir zümrenin nihai kararları verdiği bir rejimi demokrasinin korunması olarak görmesi imkansızdır. Böyle bir kişi için, ancak Alev Alatlı’nın da tespit ettiği gibi ‘ekolali’ aşamasına takılmış bir çocuk olduğu, kavramları taklit ve tekrar etmenin ötesinde içerikleriyle beraber düşünmeyi bir türlü başaramadığı söylenebilir.

“Ankara’da hukuk var” ya da “Ankara’da meclis var” demek yerine “Ankara’da yargıçlar var rahat uyuyun” diyerek yazısını bitiren Uluç’un yine de demokrat olmaktan vazgeçmemesi, sadece kendi sendromunun daha da kronikleşmesine yol açmamakta; bilakis kendisini okuyan ve bu suretle düşünceleri şekillenen insanların da aynı sendroma yakalanmalarına sebep olmaktadır.

Sonunda Türkiye’deki tartışma “demokrasi mi, oligarşi mi?” sorgulaması üzerinden değil, “yargı müdahale etsin mi, etmesin mi” sorgulaması üzerinden yapılıyor maalesef. Demokrasi adına konuşurken Türkiye’deki kadar zıt kutuplarda konuşan insanların hepsinin demokrasi kavramını farklı farklı yorumladıklarını söylemek çok güç.

Uluç gibi yazarların kurdukları argümanlar o raddeye vardı ki artık ya onun ya da onun karşısında düşünen insanların ‘çocukça’ düşündüklerini teslim etmek zorunda kalır hale geldik.

Evet, ya Hıncal Uluç ekolalide takılmış ya da biz… Bunun ortası yok…

www.iyibilgi.com özel Erkam Can

Bu haber 586 defa okundu.