Hapishaneye düşenin vay haline

20 Mayıs 2008 16:16 tsi
Diyarbakır Cezaevi Gerçeği ve Yüzleşme Komisyonu, önceki gün Mimarlar Odası İstanbul Şubesi"nde bir panel düzenledi. 78"liler Vakfı tarafından geçtiğimiz yıl 12 Eylül"de Diyarbakır Cezaevi önünde bir basın toplantısıyla başlatılan süreç devam ediyor.

Unutmaya açık bir toplum olduğumuzdan hep aynı şeyler tekrarlanarak başımıza geliyor.

12 Mart işkencecilerinden hesap sorulamadığı için 12 Eylül"de işkencenin “katmerlisini” uyguladılar.

Diyarbakır Cezaevinde yatan Mevlide Acar, “dünyanın pek çok yerinde yapılan işkenceleri anlatan kitaplar okumuştum” diyor:

-Hiçbirisi Diyarbakır"daki kadar insanlık dışı değildi!

Türkiye"de baskı dönemleri geliyor, geçiyor. Sonra yenileri sıraya giriyor.

Ancak cezaevlerindeki insanlık dışı ortam hiçbir zaman değişmiyor.

O yüzden de “içeri” girenin üzerine hücre kapısı kapanırken:

-Allah kurtarsın denilir!

Cezaevlerinde baskı ve şiddet o düzeye çıkabilir ki, bu cehennemin yöneticileri bile durumu fark edebilirler! Ortamın gerçeğini slogan haline getirip cezaevinin ön görünen yerine asarlar:

-Burada Allah yoktur, peygamber de izine çıkmıştır!

***

Askeri dönemler bitip de “normal” düzene dönüldüğünde cezaevleri eski karanlık yerlerinde dimdik dururlar.

Politik suçlarla cezaevine girenlerin olağan çilelerini, ideolojik nedenlerle anlamak zor olması gerek… Ama ya, hiç politik bir eylemi olmayanların çektikleri?

Cezaevlerinin “ıslah” yeri değil de, intikam alanı olduğunu daha iyi ortaya çıkıyor.

Bu yazının konusu olan tanık-sanık 2007 şubatında mal beyanında bulamadığı için 10 gün hapis cezası olarak hapishaneye konuluyor.

Kendisiyle birlikte gözaltına alınıp tutuklanan 119 kişi"nin 114"ü küçük ticari hata suçu(!) ile içeri giriyor.

Sayılı gün yatıp çıkarsın değil mi?

Öyle olmuyor!

Önce seni bir koğuşa koyuyorlar. Nüfusu 73 kişi olan koğuşun bir ağası bulunuyor. Hükümlünün ailesi her hafta 200 YTL yatırmak zorunda. Yoksa mahkumun hiçbir ihtiyacı karşılanamıyor. Koğuşun ortak hesabını Ağa yönetiyor.

Tabii Ağa"nın bir banka hesabı yok. Cezaevi idaresi bu bütçeyi Ağa ile koordinasyon halinde yönetiyor.

Şimdi basit bir hesap yapalım: 200x73: 14.600 YTL. Bunu da 4 ile çarpınca ayda 58. 400 YTL"lik bir koğuş bütçesi oluşuyor. Para cezaevi yönetiminde, kullanıp hakkı mahkum adına koğuş ekibinde!

Cezaevlerindeki ciroyu düşünebiliyor musunuz?

Diyelim ki, mahkum bu organizasyona katılmak istemiyor.

O zaman koğuş yönetimi kendisine, gösterilen güvensizlik nedeniyle çok kırılıyor! Anında aykırı mahkumun kafası kırılıp, koğuş kapısı önüne konuluyor.

Kapıda bekleyen şefkatli infaz memurları hemen o aykırı mahkumu ortalarına alıp bir güzel sıradan geçiriyorlar. Mahkum ikna oluyor! Ailesi her hafta onun adına cezaevine 200 YTL yatırmaya başlıyor.

***

Bu durum Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkif Evleri Genel Müdürlüğü tarafından bilinmiyor!!!

Eğer bilinse mutlaka önlem alırlar.

Çağdaş demokratik anlayışla yönetilen, hukukun üstünlüğünü ilke edinmiş bir devlette böylesi şeyler olabilir mi?

Cezaevlerinin bir geçmişi var…

Acılı, işkenceli, zulümlü, çileli, kahreden…

Bir de bugünü var.

Anlatmakla bitecek gibi değil!

Nazım Alpman / İnternet haber

Bu haber 605 defa okundu.