Stattaki aslan, hayvanat bahçeleri ve biz...

15 Mayıs 2008 13:59 tsi
Ali Sami Yen’e aslan getirmek Yiğit Şardan ve Adnan Polat’ın fikriymiş...

Haşmet Babaoğlu / Vatan

Galatasaray Başkanı Polat’ın bunu açıklamasına memnun oldum. Çünkü böyle garabetler hep yöneticilerin başının altından çıkar ama kamuoyu tarafından haksız yere taraftara mal edilir.
Oysa hangi taraftar kulakları sağır eden gürültünün ortasında, meşaleler yanarken, lazer hüzmeleri sahayı boydan boya tararken dehşete kapılmış bir hayvancıkla kendini özdeşleştirir?
Üstelik bilmez mi hiç Galatasaray taraftarı gönlünde yatan aslanla o daracık kafes içinde sahada dolaştırılan aslan arasında bir benzerlik olmadığını?
Acımaz mı ona?
Kendisi şampiyonluk sevinciyle coşup oynarken hayvanın çıldırmış gibi kafesine saldırmasına bakıp içi burkulmaz mı?

 

***

Galatasaray Kulübü kendisini hep “çağdaş” ve “Batılı” değerlerin temsilcisi olarak görür, öyle tanıtır.
Ama zaman değişti, dünya eski dünya değil!
“Ben çağdaşım” demekle, Lise’de okumakla falan çağdaş olunmuyor artık!
Bir takım güncel siyasal kamplaşmalara maydanoz olup tavır belirlemekle de insan kendi başına çağdaş olamıyor.
Kılık kıyafet, ekonomik refah, popüler kültür ortaklıkları da insanın çağdaş değerlere sahip olması anlamına gelmiyor.
Bugün artık gelişmiş ülkelerde hayvanat bahçelerinin varlığının doğru olup olmadığı tartışılmaya başlandı.
Ama işe bakın ki, bizim “çağdaşlar” kafeste aslan dolaştırıyor!

***

Hayvanat bahçesi dedim de...
Fırsat bulduğumda hayvanat bahçesine gitmeyi sevenlerdenim.
İnsan yavru gergedan görüp heyecanlanma imkânını başka nerede bulur? Başka nerede bir boa yılanını uzun uzun seyredilebilir, o garip estetiğe ve ihtişama tanık olunur?
Bir keresinde camekânın bir yanında kaplan, bir yanında ben, yarım saat birbirimize bakıp durmuştuk! İlahi “sanat”ın vahşi başyapıtı karşısında hipnotize olmuştum.
Hem hayvanat bahçelerinde yalnız hayvanları değil, çocukları görmek de ayrı bir sevinç ve keyiftir. Nasıl saf bir merakın coşkusu sarar çocukları orada!
Yine de en iyi hayvanat bahçesi bile problemlidir. Eğer hayvanlara sorabilseydik hangisi isterdi oraya kapatılmayı?
Belki bir tek o aslan!
“Statta dolaştırılmaktansa beni bir hayvanat bahçesine bırakın, daha iyi” derdi.

***

İtiraf edelim ki, bir hayvanat bahçesinin en renkli ve kalabalık alanları maymunların bulunduğu yerdir.
Doğrudan gorillerin kederli gözlerinin içine bakmazsanız, orangutanlarla insanlar arasında münasebetsiz benzerlikler kurmazsanız, eğlenirsiniz.
Ama sonra tuhaf bir hüzün çöker içinize!
İşte o hüzün en şık, en ferah hayvanat bahçesinde bile varolan “yanlışlığın” hüznüdür.
Bunu en güzel Alain de Botton anlatır.
“Kendimi Holiday Inn’in odalarına benzeyen bir kafese kapatılmış olarak düşündüm. Bir kapak açılıyor ve günde üç öğün yemeğim geliyor, televizyon izlemekten başka yapacak bir şeyim yok. Etrafımda bir grup zürafa toplanmış bana bakıp kıkırdıyorlar, beni kameraya çekiyorlar; kocaman dondurmalarını yalarken birbirlerine boyumun ne kadar kısa olduğunu söyleyip dalgalarını geçiyorlar!”

*****

Bir günlük ara

Sevgili okurlar, bir günlük izninizi rica ediyorum. Yarın bu köşede yokum. Cumartesi günü yine mutluluk üzerine düşünmeye devam eden yazımda
buluşmak üzere...

*****

Minteks’te mola!

İstanbul-İzmir yolculuklarımda genelikle Susurluk veya Akhisar Ramiz dışında duraklamam.
Fakat bu kez sabah çok erkendi.
Bir çay içmek istemiştim. Susurluk’taki Starbucks’a kadar idare edemeyecektim.
İstanbul’dan gelen araçları Bursa’ya hiç girmeden İzmir yoluna aktaran otoyolun tam bittiği yerde içimdeki ses “mola ver” dedi.
Minteks’te.

İyi ki de öyle demiş içimdeki ses!

Meyve ağaçları altında yemyeşil çimlere serpiştirilmiş masalardan oluşan çok güzel bir bahçe ve sımsıcak insanlar çıktı karşıma...
1990’ların ortalarında kurulmuş bir tekstil firması aslında Minteks.
Çeyiz eşyaları ve havlu üzerinde uzmanlaşmışlar.
Fabrika bahçenin arka tarafında. Mağaza ise o güzel kahvaltı-yemek bahçesinin yanıbaşında.
Oradan yolunuz geçerse bir uğrayın, derim.
Bahçe çok sevimli, havlular pek şık!
 

Bu haber 461 defa okundu.