Başbakan'ın güvenliği neden tehlikede

4 Nisan 2008 22:30 tsi
"Abdullah Gül’ün Çankaya’ya çıkmasının Başbakan Erdoğan’ın can güvenliği riskini büyük ölçüde artırdığı" iddiasında bulunan Osman Özsoy, Erdoğan'ın neden risk altında olduğunu anlatıyor...

Peki Erdoğan neden risk altında?

Osman Özsoy yazıyor

Sayın Erdoğan’ın siyaseten yasaklı olduğu günlerde bir bakıma onun adına Fazilet Partisi’nde genel başkanlık yarışına Sayın Abdullah Gül girdi. Sayın Erdoğan’ın 3 Kasım 2002 seçimlerinde milletvekili adayı olması engellenince, seçim sonrası bir bakıma yine onun adına hükümeti kurma görevini Sayın Gül üstlendi ve başbakanlık koltuğuna oturdu.

Sayın Gül’ün 4 aylık başbakanlığı süresi içinde Sayın Erdoğan’ın siyasi yasakları kaldırıldı ve Mart 2003’te başbakan oldu. O günlerde yazdığım bir yazıda, Erdoğan ve Gül ikilisinin aynı uçak ya da helikoptere binmemeleri konusunda ciddi bir hatırlatmada bulundum.

Sayın Gül’ün, Sayın Erdoğan’ın yasaklı olduğu günlerde onun adına hükümeti kurma görevi üstlenmesi, AK Parti’nin bir bakıma lider adayını yedeklemesine de imkân verdi. Hasbelkader herhangi bir nedenle Sayın Erdoğan’ın siyasetin dışında kalması veya hayatına kastedilmesi durumunda, partiye kimin lider olacağını tartışmak bile abesle iştigal olurdu.

Sayın Gül partinin ikinci ismi oldu. Dolayısıyla, Sayın Erdoğan’a yönelik herhangi bir teşebbüsün AK Parti’yi sıfırlaması veya zayıflatması mümkün değildi. Sayın Gül vardı… Aynı anda ikisi birden etkisizleştirilmediği sürece yapılacak her hamle başarısız olmaya mahkûmdu. Bir bakıma her iki siyasetçi de birbirinin sigortası gibiydi.

Şimdi Sayın Gül Çankaya’da... Sayın Erdoğan’da AK Parti Genel Başkanı ve başbakan olarak görevinin başında. Dolayısıyla, Sayın Erdoğan’a yönelik her türlü siyasetin dışına itme girişimi (yasaklanması veya hayatına kastedilmesi), AK Parti’nin geleceği için büyük belirsizlik oluşturacaktır. Böyle bir durumda Sayın Gül’ün Çankaya’dan inip partinin başına geçme girişimini önlemek için olsa gerek, tıpkı 367 meselesinde olduğu gibi bir hukuk garabetine imza atılarak, Cumhurbaşkanı Sayın Gül’ün de iddianameye sıkıştırıldığı düşünülebilir. Tüm bunların tesadüf olduğunu düşünmek çok olası değildir.

Asıl hedef Erdoğan…

AK Parti’yi dengeleyecek etkin bir muhalefet oluşmaması ve siyaset alanının büyük bölümünü AKP’nin kuşatması, istikrarsızlıklar üzerinden güç ve rant devşiren kesimleri epey rahatsız etti. Kanımca, kapatma davasında temel hedef partiyi kapatmak değil, Sayın Erdoğan’ı öyle veya böyle siyaset kulvarının dışına itmektir. Çünkü Sayın Erdoğan’ın başında bulunmadığı bir AK Parti, ruhu çekilmiş cansız bedene döner. Partinin Sayın Erdoğan’la özdeşleşen böylesine bir mahiyeti vardır. Dünyaya ayıp olur diye partiyi kapatmasalar bile, Sayın Erdoğan’ı etkisizleştirmek için ellerinden geleni ardına koymayacaklarını düşünmek kehanet olmaz.

Tüm bu şartlar altında Sayın Erdoğan, başbakan olduğu 5 yıllık zaman içinde can güvenliği açısından en riskli döneme girmiş bulunmaktadır. AK Parti’nin kapatılması ve Sayın Erdoğan’ın yeniden siyasi yasaklı hale getirilme girişimlerini engellemeye matuf hukuki çabaların tamamı, Sayın Erdoğan’ı siyaset sahnesinde görmek istemeyenlerin öfkelerini kanımca bir kat daha artırmaktadır.

Unutmayalım, burada hedef sadece Sayın Erdoğan’ın bireysel kişiliği değil, onun şahsında siyasi istikrardır ve ülkenin karıştırılmasıdır. Burada saldırı riski Sayın Erdoğan’ın şahsında ülkenin geleceğinedir. Burada korunması gereken Recep Tayyip Erdoğan adındaki bir vatandaş değil, bu ülkenin başbakanıdır. Ve bu ülke, başbakanı kim olursa olsun, bir kez daha, başbakanını dahi koruyamamış zavallı bir ülke durumuna düşürülmemelidir. Farzımuhal sevmediğiniz bir isim bile olsa, bu ülkenin başbakanının kahpe bir suikasta kurban gitmesine asla göz yummayınız.

Tarih göstermiştir ki, güvenliği en hassas şekilde sağlandığı için ortadan kaldırılması büyük risk taşıyan kişilere yönelik saldırılar, daha çok içeriden, yani yakın çevrede bulunanlardan birileri kullanılarak yapılmaktadır.

Türk Tarihi'nde normal yollardan ölmeyen devlet adamlarının ortak özelliğini, dışa açık olmaları, dünyada etkin ve saygın bir devlet oluşturma çabaları oluşturur. Başbakan Menderes’in uçağı 17 Şubat 1959’da düştü. Uçaktan şans eseri kurtulan 14 kişiden biri oldu. Bilemiyoruz, belki de darbeciler önce bu yolu denediler. Olmayınca, hukuk garabetleri silsilesinin ardından sandalyeye tekmeyi bastılar. Özal’ın ki de çok farklı olmadı. Önce kurşunlandı… Özal’a ateş eden kişinin, ünlü bir gazetecinin omzunu kendisine siper olarak kullandığı iddia edildi. Oradan kurtulunca başka bir yöntem denendi ve en verimli anlarından birinde hayatı son buldu.

Elimde Türk tarihinden çok örnek var. Fakat sözü uzatmak istemiyorum. Sayın Erdoğan’ın güvenliğine çok daha fazla dikkat edilmelidir. Oynanan oyunları bozmanın bir yolu da budur. Sahip çıkın ülkenin başbakanına… Sevseniz de, sevmeseniz de…
 

Bu haber 1,110 defa okundu.