Kafanızın karışmasına gerek yok!

1 Nisan 2008 18:56 tsi
Markar Esayan diyor ki: "Mesele net aslında: Çatışma demokrasi isteyenler ile istemeyenler arasında cereyan ediyor. Zaman AKP'ye muhalefet etmek için iştahlanma zamanı da değil. Zaman AKP için değil, demokrasi için AKP'ye sahip çıkma zamanı..."

Markar Esayan/Taraf

Uzlaşmaların ortasında AKP’ye sahip çıkmak

Kapatma davası gündeme geldikten hemen sonra çeşitli çevrelerden kimi yazarların “Verdiğimiz ilkesel desteği çekip tam ağzımızın tadıyla muhalefet yapacağımız sırada kendimizi AKP’yi yeniden destekler bulduk” türünden serzenişleri sıkça duyulur oldu. Bu ifade bence önemliydi ve kendimi yokladığımda da aynı türden bir eğilimin az da olsa varlığını hissettim. Açıkçası bunun nedenini çok merak ettim. “Bir adım geri çekilip” yakın geçmişi hatırlamanın AKP ile araya mesafe koyma ihtiyacının nedenlerini anlamak üzere bir yardımı olur diye düşündüm.

Hatırlanacağı üzere olağanüstü bir süreçten ve antidemokratik pek çok zorlamadan sonra gerçekleşen ve AKP’nin tartışılmaz bir halk desteğini arkasına aldığı 22 Temmuz seçimlerinden sonra, iktidar partisi üzerinde ciddi bir beklenti yükü oluşmuştu. Seçimlerin üzerinden hatırı sayılır bir süre geçip, AB ve demokratik atılımlar konusunda beklenilen atılımlar gelmeyince, AKP’ye yönelen eleştirilerin sayısı ve dozunda artış gözlemlenmiş, bu durum AKP-liberaller ittifakının sonu olarak yorumlanmıştı. Çoğulculuğa değil kutuplaşmaya, diyaloga değil çatışmaya dayalı bir siyasi kıtal ortamında bu durumu normal karşılamak mümkündü. Mümkündü çünkü AKP’nin iktidar olduğu ilk günden beri toplumsal ve siyasi kutuplaşmanın artması, bu suretle toplumun AKP’yi yadırgaması ve iktidarının sonlandırılması için her türlü garabetlik sergilenmişti. Tansiyonu sürekli yüksek tutulan bir politik ortamda AKP’yi ilkesel olarak desteklemenin yükü de şüphesiz AKP’yi ilkesel olarak destekleyenlerin üzerinde yoğunlaşıyordu.

Liberallerin üzerlerinde yoğunlaşan eleştirilerden etkilenmediğini söylemek pek doğru olmaz. İslami referanslı bir partiyi demokrat olduğu ve sivil siyaset yapabildiği için destekliyor olmanın paradoksu, aslında AKP’ye yöneltilen ulusalcı kuşatmanın diskurundan bizlerin de etkileniyor olduğunu gösteriyordu belki. Bu nedenle AKP üzerinde “22 Temmuz öncesi ve sonrası” şeklinde bir ayırıma gitme ihtiyacı doğmuş oldu. AKP’nin seçimlerden sonra AB üzerinde yoğunlaşmak yerine türban konusunda atak yapması kırılma noktası olarak görüldü. Oysa AKP tam da sivil siyaset yapan bir parti olduğu, kendi oy tabanını önemsediği ve de her siyasi parti gibi seçimleri düşündüğü için bu tercihte bulunmuştu. Hiyerarşik olarak 301’den ve AB’den aşağıda yer alması gerektiği uzlaşısı çok dillendirilse de, türban meselesinin çözümü için uygun bir zeminin oluşmasının vadesi ve şartlarının ne olduğu da belirsizdi.

AKP’nin türban atağının kapatma davasının zemini oluşturduğu iddiası ise gülünç. AKP iktidarı, Tayyip Erdoğan’ın hapis günlerinden beri ahlaksız bir kuşatma altında. Ergenekon operasyonları, Nokta dergisinin yayınları ile AKP’ye karşı darbe hazırlıkları yapan bir oluşumun varlığı böyle ortadayken, aksini iddia etmek mümkün mü? Bunu söylemek, yani sivil siyasetten yana tavır almak, AKP’ye karşı eleştiri hakkını neden ortadan kaldırsın ki! AKP’nin politikalarını eleştirmek her zaman mümkündü ve demokrat kesimlerce de zaten hep yapıldı. Yapmayan vardıysa, bu, o kesim veya kişilerin siyaset ve demokrasi anlayışları ile ilgili olsa gerek. Zannederim asıl sorun, olağanüstü durumlarda, olağan siyasi vaziyetin argümanlarıyla düşünmekten kaynaklanıyor olsa gerek.

Başbakan Tayyip Erdoğan’ın “uzlaşma” çağrılarına verdiği cevap bu durumu çok güzel izah ediyordu aslında. Şöyle diyordu Başbakan: “Sivil toplum örgütlerinin bir çalışması var. Bunu memnuniyetle izlediğimizi söyledim ama geri adım atmak mantığını kabul etmek mümkün değil. Yani geri adım atmak... Neden, niçin, nasıl, konu ne? Bunu görmek lâzım. Tayyip Erdoğan olarak benim bir yanlışım varsa bu söylenir. Ben o yanlışımdan geri adım atmayı kesinlikle kabul ederim. Eyvallah... Ama ortaya somut bir şey konmadan herkes geri adım atmalı... Niçin? Bunun içeriğini bir doldurun bakalım, bir görelim.”

Kapatma davasının ve darbe olasılıklarının gölgesi altında siyaset yapmaya çalışan ve tercihlerini ister beğenin ister beğenmeyin bunu başarabilen bir parti var karşımızda. Meclisteki muhalefet eksikliğini Ergenekon tipi yapılanmaların doldurmaya çalıştığı bir ortamda, AKP’nin Ergenekon zihniyeti ile uzlaşmaya gitmesini talep etmek ne kadar kabul edilemez ise, “AKP’ye bir türlü muhalefet yapamıyoruz serzenişleri” de o kadar anlamsız. Olgun bir demokrasiye, işleyen bir siyasete, tarafsız bir yargıya sahip olacağımız güne değin seçimlerimiz maalesef daha köşeli ve daha kaba olacak. Siyaset normalleştikçe, halk sözünü söyledikçe daha farklı siyasi oluşumlar ortaya çıkacak. Ama memleketin şu durumunda mış gibi yapmanın varolan zihniyet ile “uzlaşmaktan” başka bir manası yok.

Bu haber 626 defa okundu.