"Cumhurbaşkanı bile oluyorlar"

28 Kasım 2007 10:05 tsi
AK Parti'nin Kürt kökenli milletvekilleri AB ve ABD başta olmak üzere uluslararası arenada PKK ve DTP'nin tezlerini çürütmek için birinci elden lobi faaliyetinde bulunacaklarmış.

Konu Kızılcahamam toplantısında gündeme gelmiş ve hemen uygulamaya geçilmesine karar verilmiş. Buna göre, AK Parti içindeki Kürt kökenli milletvekillerinin gönüllü olanları arasından üçbeş kişilik heyetler oluşturulacak; bu heyetlere önce Dışişleri Bakanlığı bürokratları tarafından özel brifingler verilecek sonra da lobi faaliyeti için yurtdışına gönderilecekmiş. Buraya kadar iyi, hoş...

Bugün gazetesinde yer alan habere göre, lobi faaliyeti için yola çıkacak vekillerin vurgulayacakları ana tezler şunlarmış:

"DTP'nin siyasi olarak bölgeyi temsil ettiğine ilişkin safsatalara inanmayın. AK Parti, 22 Temmuz'da Güneydoğu Anadolu'da yüzde 51.76 oranında oy aldı. DTP ise, yüzde 25! Bölgenin gerçek temsilcisi AK Parti'dir." "Kürtlerin siyaset yapmasının önünde hiçbir engel yok. Kürt orijinli birisi rahatlıkla Cumhurbaşkanı olabiliyor. Sadece AK Parti'de 75 tane Kürt kökenli vekil var. Bakan ve parti yöneticileri var. Türkiye'de Kürt milliyetçiliğini savunanlar bile rahatlıkla politika yapabiliyor."

Böylece Başbakan Erdoğan'ın son günlerde neredeyse her konuşmasında "Benim 75 Kürt milletvekilim var, bölge halkı benimle birlikte" sözlerinin nedeni de anlaşılmış oluyor.

Ak Parti'nin Güneydoğu'daki seçim başarısının ya da partide 75 Kürt milletvekili olmasının önemini inkâr edecek değiliz. Bu sonuç, geniş Kürt kitlelerinin temel yönelimini göstermesi açısından elbette çok önemli. Ama bu, ne Ak Parti'nin Kürtlerin tamamını temsil ettiğini gösterir - DTP'nin aldığı yüzde 25 küçümsenecek bir oran mı? Geçmişte nice hükümet kuruldu bu oranla- ne de - daha önemli olarak- Kürt sorununun Ak Parti tarafından Meclis'te temsil edildiğini...

Bir partinin bütün milletvekilleri belli bir etnik kimliğe sahip olsa bile, bu durum o partinin o etnik kimliğe ilişkin sorunları siyaset zemininde temsil ettiğini göstermez. Hatta kesinlikle temsil etmeyebilir.

Ne Özal Kürt olduğu için o Çankaya'ya çıktı diye Türkiye'de Cumhurbaşkanlığı makamı Kürtleri temsil eder hale geldi; ne Tansu Çiller başbakan olduğu zaman kadınlar hükümetin başına geçmiş oldular. Ne Özal o makamda Kürt sorununu temsil etti; ne Tansu Çiller kadın sorunlarını hükümete taşımış oldu.

Mesele milletvekillerinin kökeni, ya da daha genel olarak tek tek siyasetçilerin kimlikleri değil, partilerin izlediği politikalardır. O yüzden Ak Parti'nin lobici milletvekilleri o 75 sayısına fazla güvenmesinler; asıl ellerinde doğru dürüst hazırlanmış bir Kürt politikası, bir reform planı var mı; ona baksınlar...

Hele hele şu, "Kürtlerin siyaset yapmasının önünde hiçbir engel yok, bakın Kürt orijinli biri cumhurbaşkanı bile olabiliyor" argümanı var ya; benden tavsiye o argümanı ağızlarına bile almasınlar. Çünkü bu argüman gayet antipatik ve gayet basmakalıp olmanın ötesinde Kürt meselesini inkâr etmenin de simge cümlesidir. Şimdiye kadar "Kürt sorunu diye bir sorunun olmadığını" ispatlamaya çalışan herkes bu örneğe başvurmuş, bu örnekten medet ummuştur.

Üstelik de gayet demagojik bir argümandır.

Evet, Türkiye'de Kürtlerin siyaset yapmasının önünde engel yoktur; ama "Türk siyaseti" yapmak şartıyla!

Şu ya da bu biçimde "Kürt siyaseti" yapmaya kalkışanların başlarına neler geldiğini ise Avrupalılar bizden daha iyi bilir.

Mesela, şiddeti tamamen dışladıkları halde "Kürt siyaseti" yapmaya kalkıştıkları için Şerafettin Elçi'nin ya da Abdülmelik Fırat'ın neler çektiklerini - hâlâ da çekmekte olduklarını - Avrupalılardan dinlemek Ak Parti'nin Kürt milletvekillerini utandırmaz mı?

 

Bu haber 620 defa okundu.