"Yeter artık Ertuğrul tadını kaçırdın!"

26 Ekim 2007 09:47 tsi
"Bir de suret-i haktan görünmeye çalışıp, ‘Hayır arkadaşlar, asla fazla ileri gitmiyorum... Az bile yazıyorum!’ demeseydi, onu savaş baltalarıyla baş başa bırakacaktım. Artık can sıkıcı bir hal almaya başladı." Ahmet Kekeç, Ertuğrul Özkök'e

Ahmet Kekeç/ Star

Bir de suret-i haktan görünmeye çalışıp, ‘Hayır arkadaşlar, asla fazla ileri gitmiyorum... Az bile yazıyorum!’ demeseydi, onu savaş baltalarıyla baş başa bırakacaktım.

Artık can sıkıcı bir hal almaya başladı.

Neler de söylemiyor ki!

Gidelimmiş... Vuralımmış...

Karşımıza kim çıkarsa çıksınmış...

İsterse karşımızdaki ‘müttefikimiz Amerika’ olsunmuş...

Kuzey Irak’ı dümdüz etmeliymişiz.

Katiller sürüsünü cesaretlendirmeden bunu bir an önce yapmalıymışız... Çünkü hepimiz askermişiz. Hepimizin içinde bir ‘celp’ gizliymiş...

Hayır, sakin olamazmışız.

Kimse bizden, onun bunun ‘Serinkanlı olun’, ‘Aman Irak’a girmeyin’ tavsiyelerine kulak vermemizi de beklemesinmiş...

Bu saatten sonra serinkanlı olamazmışız...

Kaç gündür böyle şeyler yazıyor... Sanırsınız, karşınızda ‘Kara Gün’ yazarı var. Bir tür geç Süleyman Nazif vakası. Fakat, Süleyman Nazif gibilerle ruhen (hatta ahlaken) kesiştiği de pek söylenemez.

Kendi ifadesiyle, hayatı çok geç keşfetmiş, para kazanmaya geç yaşta başlamış, iyi şarapların tadına çok geç varmış bir ‘sonradan görme.’

Bunun verdiği gazla sürekli Aydın Bey’in sağladığı iyi yaşam şartlarına minnet duygularını diye getiriyor, Emin Çölaşan gibi minnetsizleri de nankörlükle suçluyor. (Bkz. ‘Kovulduk Ey Halkım Unutma Bizi’.)

Kendisi, en büyük gazetenin genel yayın yönetmeni.

Bir gazeteciden çok, haddini aşan bir ‘stratejist’ gibi konuşuyor. Mesela, Genelkurmay Başkanı’nı arayıp, muhtemelen ‘Paşam, ben bunları bunları yazdım, nasıl olmuş?’ diyor ve ondan aferin alıyor. Ana muhalefet liderinin ağzına ‘Ya komşumuz olursun, ya düşmanımız...’ şeklinde dış politika argümanları sıkıştırıyor. Ana muhalefet lideri de çıkıp, kendi buluşuymuş gibi, ‘Ya komşumuz olursun, ya düşmanımız...’ diye esip gürlüyor.

Bu işler böyle uluorta mı konuşulur, bilmiyorum.

Herhalde konuşulmaz.

Herhalde savaş gibi önemli kararlar gazete köşelerinde alınmaz.

Ruh sağlığı konusunda ciddi kuşkular uyandıran gazetecilerin bu işlere burnunu sokmasına hiç izin verilmez.

Kaldı ki, ülkeyi savaşa sokmaya azimli bu arkadaş, vaktiyle, ‘Biz Kürt komşularımızın kapılarına çarpı işareti koymadık’ gibilerden şeyler yazıyordu; böylece ne kadar da barışçı olduğunu göstermiş oluyordu. İnsanın da aklına, her defasında, tavizsiz bir Türk milliyetçisi olup, Kürt evlerinin kapısına çarpı işareti koyası geliyordu.

Şimdi de savaş çığlıkları atıyor.

Ne söylenir, bilmiyorum.

Sorumluluk mevkiindeki bir gazetecinin bu sorumsuzca sözleri nasıl tevil edilir, hiçbir fikrim yok.

Eskiden olsaydı, ‘Yeter artık Ertuğrul, tadını kaçırdın’ der, sükunet tavsiye ederdim.

Fakat, sakinleşecek gibi de görünmüyor.

O zaman ‘ulusalcı’ arkadaşlardan rica edelim:

Daha fazla üzerine gitmeyin adamın... Emin Çölaşan’dan dolayı daha fazla hırpalamayın... Siz üzerine gittikçe hırçınlaşıp zıvanadan çıkıyor, ne kadar da büyük bir ‘vatansever’ olduğunu kanıtlamak zorunda kalıyor.

Emin Çölaşan’ı Hürriyet’e iade fikrinden de vazgeçin...

Emin’i kazanayım derken, ülkenizden olacaksınız. Lütfen biraz itidal...

Bu haber 628 defa okundu.