ABD’nin üç aşamalı PKK tasfiyesi planı!

17 Eylül 2007 13:53 tsi
Kuvvetli işaretleri geliyor ama ‘şimdi’ düğmesine henüz basılmadı. Ama ‘hazır olun’ emrinin geldiği belli. Terörist PKK’nın Kuzey Irak’taki ‘işlevi’ bitiyor. Tabii yine Türkiye’nin kara kaşı için değil

Sadece Kuzey Irak’ta değil tüm Irak’ta bir şey oluyor. Olan şey ABD’nin gerçekten Irak’tan çekileceği korkusu. Bu korku önce ‘dağları bekliyor’!

Irak’tan müttefik güçlerinin çekilmesi tartışması yeni değil. Ancak soğumuş da değil. Tersine, sıcak gelişmeler ABD’nin bölgeden artık çekileceğini gösteriyor. Hem de takvimi de artık belli olan bir süreçte.

Beyaz Saray’ın bölgeden çekilme konusunda çok da hevesli olmadığı herkesin malumu. Ancak “iç politik” şartlar karşısında ABD hükümetinin de eli kolu bağlı. Senato ve Temsilciler Meclisi’nden oluşan Amerikan Kongresi, uzun zamandır ülkenin bu kaostan çıkış noktası olarak çekilmeyi öneriyor.

Bu kibar bir teklif de değil. ABD hükümeti ağır bir baskı altında ve bu baskıya artık dayanamıyor. Ek olarak ABD’de gittikçe yaklaşan seçimler hakkındaki analizler  halihazırda iktidarda olan Cumhuriyetçilerin pek fazla şansının olmadığını da gösteriyor.

Çekilme takvimi: Pandora’nın kutusu açılıyor!

Kongre’ye son olarak “hesap veren” Irak’taki ABD birliklerinin komutanının detaylı izahetlarından sonra Bush yönetimi ABD’nin bölgeden ayrılacağını açık biçimde ilan etti ve bununla ilgili bir takvim de açıkladı.

Küçük birlikler haricinde ilk anlamlı birlik 2008’in yaz başında ülkeyi terk edecek. Takiben 1.5 yıl içinde de Irak’ta Amerikan askeri kalmayacak. Doğal olarak şimdi tüm hesaplar buna göre yapılıyor.

Yapılıyor ama öncelikle-bu zaman içinde-halledilmesi gerekenler var ABD açısından. Irak’ta huzur içinde çalışacak sağlıklı bir hükümetin kurulması, Irak asker ve polisinin düzeni sağlayacak güce ulaşması ve en önemlisi komşu ülkelerin Irak’a bir şekilde müdehale etmesinin engellenmesi.

Bu üç öncelikli sorun içinden kolayca çıkılacak gibi değil. En ciddi ilerleme ikinci madde de ama bu Irak’ın diğer iki sorunu yanında devede kulak.

Bölge ülkeleri ve Türkiye açısından ise daha önemli olan son madde. Yani İran, Suriye, Türkiye üçlüsünün Irak’a herhangi bir neden ve şekilde müdahele ihtimallerinin ortadan kaldırılması.

Ankara ne olmazsa müdehale etmez!

Tahran yönetimi açısından Irak’ın görüntüsü farklı neden-sonuç ilişkileri taşıyor. Ama Ankara açısından durum daha yalın. Ankara işin başından beri söylediğinin arkasında; “Irak’ın toprak bütünlüğü korunmalı”.

Bu önermenin hayat bulmaması demek, bir de ABD’nin ayrılmasıyla birleştiğinde bölünecek bir Irak’ın Türkiye’nin canını oldukça sıkacak gelişmelere gebe kalması anlamına gelebilir.

İkinci mesele ise elbette PKK. PKK terörünün bir şekilde durdurulması Ankara’nın teme düsturu. İşte bu noktada ABD ile “zımni” bir bakış oluşuyor. ABD, “Türkiye ne olursa Irak’a müdehale eder” sorusunu kendine sorduğunda ilk yanıt PKK oluyor.

Bu yüzden Washington uzun süredir bu ihtimali kaldırmanın yollarını arıyor! Ve yine ilk akla gelen ise PKK’nın bir şekilde ortadan kaldırılması. Ama nasıl? Ankara’da bulunan büyük hacimli bombadan sonra yüreği ağzına gelen ikinci ülke de ABD’ydi.

Formül: Hop, hop, hop, yok ol tombik!

Çünkü bu bomba patlasaydı, “Türkiye’yi kimse tutamazdı” diyenler hiç de az değil. İşte buz türden kontrol edilemeyen olaylar ihtimali yüzünden ve bir de ABD’nin artık bölgede olmaması nedeniyle Türkiye’nin, planları zora sokmasından endişe ediliyor.

Ve yeniden aynı soruya dönülüyor. PKK ne olacak, nasıl olacak? Sezilen o ki PKK’nın elemine edilmesi için adım adım gidilecek. İlk adım örgütün siyasallaştırılması. Bunun için Türkiye’de DTP’nin siyasette kalması ve “rahat” olması gerekiyor.

ABD açısından DTP’ye Türkiye’den gelen iki baskı var! Birincisi Türkiye’nin hassasiyetleri. DTP’li siyasilerin kamuoyunu rahatsız eden açıklamaları ve duruşları rötuşlanmalı. Çünkü bu saçma sapan açıklamalar yüzünden Türkler kızıyor ve DTP hukuki açından tam bir çembere alınıyor.

Buradan da ikinci baskı noktasına geliniyor. DTP’nin PKK’nın siyasi uzantısı olduğunu yönündeki inanç yok olmalı. Zira DTP içinde bu söylemleri kullananların İmralı’dan korktuğu düşünülüyor. Yani terörist başı Abdullah Öcalan oyundan çıkarılmalı.

PKK’nın lideri kim?

Bu operasyon başlamış durumda. Hem de öyle gizli saklı değil. İmralı “misafirini” oyundan çıkaracak ilk adım, bir başka ismin lider olduğu ve artık Öcalan’ın lider olmadığı imasıyla atıldı.

PKK tarihinde ilk kez ABD basını PKK için yeni bir lider ismi söyledi ve terörist Murat Karayılan’ın artık PKK’nın yeni lideri olduğunu ilan etti. Bu da tüm yerli ve yabancı gazetelere yansıdı.

Öcalan’dan son zamanlarda duyulan yüksek itiraz söylemleri de, DTP’nin kulağını çekişi, bombalar aslında hep “ben hala buradayıl ve PKK’nın lideriyim” imajını ayakta tutmaya çalışan çıkışlar.

Ancak görünen o ki süreç başlamış bulunuyor ve bunun Öcalan eliyle durdurulması hayli zor.

Liderlik ve siyaset tamam ama…

Bu iki ayak, yani DTP’nin siyasi hayatta tutulması ve Öcalan’ın tasfiyesi süreci tamamlanmış olmamakla birlikte “yola çıkıldığı” seziliyor. Ama bunlar sorunu çözmüyor. Çünkü geride örgüt duruyor. Yani dağ kadroları.

Bunun için Amerika biri yedek biri de çok ümitvar olmadığı iki plan düşünüyor. Ümitvar olmasa da kendine göre sorunu çözeceğini düşündüğü “büyük af” planı. Büyük af terörist PKK’nın elemanlarına tam bir af çıkartılması ve böylece PKK’nın artık var olmaması.

Türkiye’nin böyle bir af çıkarması halinde PKK’nın artık varolamayacağını söyleyen ABD, şimdi bu bilinen önerisini yeniliyor. Ancak reaksiyon alacağını bileceğinden henüz “küçük ağız”ları kullanıyor.

Zor olduğunu biliyor ama bu gerçekleşirse PKK’nın çözülme sürecini Irak’tan destekleyeceğini ve meselenin hal yoluna gireceğini umuyor. Ankara açısından ise bu öneri öyle yenilir yutulur değil.

Teklif küçük ağızlardan geldiği için resmi yanıt verilmiyor ama Ankara bu yolun çok sancılı olduğunun bilincinde. Bu plan gerçekleşmezse alternatif ne olacak? Burada da eski bir plan var.

O da aslında 2007 yılı başında dillendirilen bir fikir ama pratiğinde müşkil var. PKK’nın lider kadrosundan Türkiye’nin istediklerinin verilmesi ve geri kalan kadronun bazı ülkelere dağıtılması.

Buradaki zorluk Kuzey Irak’taki Kürt partilerden geliyor. Barzani ve Talabani açısından Öcalan’ın tasfiyesi hiç önemli değil. “O gider bu gelir” bakışındalar. Bu yolla PKK’nın komşuları rahatsız edilmesinin önüne geçilmesinden de memnun olacaklarını hatırlanacağı gibi zaten açıkça söylediler.

Ama “taşınma” nasıl olacak? Bu nasıl sağlanacak? Barzani ve Talabani bu iş için kullanılacaksa bölgenin yeniden karışmasından korkuyorlar. ABD açısından ise bir başka tali soru var.

PKK’nın bir başka terörist kolu olan PJAK İran’a karşı kullanılıyor. Bu belki de İran’a yönelik askeri bir girişimin de öncüsü niteliğinde. Bu halde PJAK ne olacak kimse bilmiyor.

Gerçi ABD’nin PJAK’a muhtaç olmadığı, İran’a yönelik bir kara harekatı düşünülmediği için, Irak’ta olduğu gibi İran içini rahatsız eden bir grubu ihtiyaç olmadığı söyleniyor ama bu henüz bir karara bağlanmış değil. Zira CIA bu örgütleri kullanıyor.

Sonuç olarak ABD, PKK’dan makul bir kurtuluş yolu arıyor. Bu artık anlaşılıyor. Ancak nasılı konusunda hala kafası karışık.

www.iyibilgi.com

Bu haber 10,463 defa okundu.