Babaoğlu'nun basketbolla ilgisi olmayan yazısı!

6 Eylül 2007 17:57 tsi
Basketbol Milli takımının son maçlarında sergilediği oyun eleştirilmeye devam ediliyor. Gazeteci yazar Haşmet Babaoğlu ise daha farklı bir gözle yerelden genele gidiyor. Babaoğlu'na göre Milli takımın başarısızlığı aslında Türkiye'nin bir meselesi...

Haşmet Babaoğlu/ Vatan

Dikkat! Bu aslında basketbol yazısı değildir 

İş hayatınıza bakın, sokağa bakın, çevrenize bakın, siyasete bakın, hemen fark edeceksiniz!

Tek tek başaranlar çok!

Tek tek “yırtanlar” ve bir yolunu bulup kendine başarmış havası verenler sürüsüne bereket!

Ama ekip olarak zorlanıyoruz.

Değil yan yana gelip bir şeyi doğru düzgün yapmak, değil başarmak, yan yana gelmekte bile zorlanıyoruz.

Birdenbire aramızdaki uyum bozuluyor; akıllı uslu planlar anında unutuluyor, örgütlenme çabası elin tersiyle itiliyor.

Zafer istenmiyor mu peki? İstenmez olur mu hiç?

Ama “şans meleği”nden isteniyor. Fazlası fazla geliyor sanki!

Bol belagat, bol böbürlenme ve zar atmaca!

Şansımız tutarsa ne âlâ!

Tutarsa herkes kahraman!

Tutarsa herkes dev adam!

Tutmazsa...

Bahane çok!

Hatta sıkışırsak “üzerimize oyunlar oynanıyor” der ortalığı karıştırır, bulandırırız.

Asıl kritik olanı şu: Hayatta kendi paçasını “kurtarma”nın önemi ve değerini bilenler, hep birlikte (milletçe) “kurtulma”nın değerini bilmiyor; anlamını hiç önemsemiyor.

***

Bilmem biliyor musunuz?

İspanya’da düzenlenen 35. Avrupa Basketbol Şampiyonası’nda Millilerimiz de maç yapıyor.

Bu yazıyı Çek Cumhuriyeti maçının sonucunu beklemeden yazıyorum.

Bu maçı alsak ve yola devam etsek de benim kafamda oluşan tatsız tablo ve ortaya çırılçıplak serilen gerçekler açısından çok şey değişmeyecek!

Çünkü Litvanya ve Almanya maçlarımızı izledim; Almanya’dan nasıl ve neden 30 sayı fark yediğimizi şok içinde gördüm.

O kadarı bana yetiyor!

Yalnız basketbolda mı?

Hayır! Kişisel ve toplumsal hayatımızdaki kimi sorunları yüzüme tokat gibi çarpmaya yetiyor o kadarı!

***

Nasıl oynadı bu maçları milli takımımız? Nasıl bir takımız?

Hiç basketbol bilmeyenlerin de anlayacakları biçimde anlatayım.

Piyangodan büyük ikramiye çıkmasını bekleyerek, sürekli piyango çekerek oynadı.

Yani bütün hücumlarını üçlük atışlara bağladı. Ne boyalı bölgede hücum ne de kendi alanında savunma yaptı. Yani örgütlü bir mücadeleyi baştan reddetti takımımız. Örgütlenemedi.

Eh, şansları kesat gidince olacağı buydu!

Acaba bunu ilahi bir uyarı mesajı olarak değerlendirsek daha mı iyi olur?

Düşünün; Almanya maçında 22 üçlük atıştan sadece 3’ü isabet buldu. Genel şut yüzdesi ise 30’da kaldı. Böyle bir oyun tercihi (buna oyun denmez ya!) ve istatistikle sahada kalırsanız böyle yüz kızartıcı bir fark yemeniz normaldir.

Üstelik böyle oynayacaksanız, başınızda birinin olmasının da önemi yoktur. Ha basketbol koçu Tanjeviç, ha futbol hocası Susiç! Kim olsa fark etmez!

***

Şimdi bir daha baştan değerlendirelim olup biteni.

Takımda NBA ve diğer kaliteli liglerde başarıyla oynayan yıldızlar var. NBA’da ilk All-star Türk olan Mehmet Okur, Orlando’da çok verimli bir sezon geçiren Hidayet ve ötekiler, hepsi takımda...

Ama Hidayet ve Mehmet de, diğer takım arkadaşları da “hayatta yırtmış”, basketbolda adları başarıyla yan yana kazınmış kişiler. Kariyerleri açısından tek tek tedirgin olabilecekleri bir şey yok artık!

Ya takım olarak?

İşte mesele orada başlıyor. Ve hemen oracıkta da bitiyor!

Yalnız Basketbol Milli Takımımız’ın mı, Türkiye’nin de meselesi bu...

Hâlâ “ya tutarsa”ya oynuyoruz!

Çoğu zaman tutmuyor tabii. Tutmaz.

Bu haber 346 defa okundu.