'Mahcubiyet' ve 'tınmamak'

29 Ağustos 2007 09:09 tsi
Abdullah Gül Cumhurbaşkanı seçilince Hürriyet'in iki keskin kalemi Bekir Coşkun ve Yılmaz Özdil'in ne yazacağı merak ediliyordu. İşte iki yazarın bugün köşelerinde yazdıkları:

Bekir Coşkun'un yazısı 

Mahcubiyet...

DÜNÜ bir kenara yazın.

Karmaşık bir cumhuriyet tarihi içinde, dün olanlar önemliydi ve siz dünü yaşayan tanıklarsınız.

Bir dönüm noktasıydı dün...

Devir-teslim töreni sanki gizli-saklı yapıldı.

Zaten AKP’ye oy vermiş olanlar da bulunamadı biliyorsunuz, hálá gizli-saklıdır.

Genelkurmay Başkanı’nın mesajı konusunda arkadaşlar, "İçindeki anlamı gördün mü?" diyorlar.

"Hangi anlamı?.."

"Gizli anlamı..."

Ne bileyim ben?..

Doğrusunu isterseniz, ben de laiklik üzerine yazılarımdan dolayı gizliyim, telefon açıp maneviyat adına bana küfür edecek olana karşı:

"Aloooo ulan kimsiniz?.."

"Ben Nuri..."

*

Bir mahcubiyet var.

Bir suçluluk...

Atatürk’ün sabahlara kadar oturup cumhuriyeti kurduğu o laikliğin sembolü Çankaya’ya tesettür geçip oturdu mu?

Oturdu...

Şimdi bunu "gizlemenin yolunu" da bulmadı mı arkadaşlar:

"Sophia Loren bağlayışı..."

Bence daha bir "gizlilik" için, Abdullah Gül de bando davulcusu kılığında içeri girse mi dersiniz?

Bunu öneriyorum, yine kovulmak istemem; ben Nuri...

*

Bir gizleme eğilimi var.

Bir mahcubiyet...

Ama tüm olanları tarihten nasıl gizleyeceksiniz?..

Çocuklar büyüyüp okuyacaklar yarın. Nasıl ki bizler tarihteki tüm kahramanlıkları da, ihanetleri de biliriz...

Tarihi nasıl kandıracaksınız?..

Nasıl gizleyeceksiniz yaptıklarınızı çocuklardan, torunlardan?..

Bu mahcubiyet, bu gizleme, bu suçluluk nasıl örtülür?..

Nasıl?..

İşte Yılmaz Özdil'in yazısı

Çankaya Köşkü...

ANKARALI gazetecilerin en önemli özelliği "bildiklerini yazmamaları"dır.

Kötü niyetten değil...

Bizim için son derece enteresan bir hadise, onlar için o kadar "olağan"dır ki, yazmaya gerek görmezler.

*

Mesela, Sezer emekli oldu, Gölbaşı’ndaki 3 katlı villasına taşınıyor...

Peki, Gül nereye taşınıyor?

*

Gül, bugünden itibaren, Genelkurmay Başkanı ve Kuvvet Komutanları ile komşu oluyor, komşu... Çünkü Çankaya Köşkü diye kısaca geçiştirilen mekán, 438 dönüm üzerine kurulu, devasa bir site...

İçinde Cumhurbaşkanı’nın evi de var, komutanların da...

Onun için, herhangi bir gerginlik anında "komutanlar Köşk’e çıktı" başlıkları atıldığı zaman, çok gülerim!

*

Çankaya Köşkü dediğin yerde, aslında tek köşk yok, üç köşk var...

Müze Köşk, Pembe Köşk, Camlı Köşk.

*

Müze Köşk, 1921’de Ankara ahalisinin satın alıp Mustafa Kemal’e armağan ettiği, bağ evi... İki katlı. Alt katındaki fıskıyeli havuzun kurnasında 1876 yazıyor. Sanırım, binanın yapılış tarihi bu. Gazi, 1932’ye kadar bu evde hem oturdu, hem çalıştı. Nutuk’u burada yazdı. 1924’te onarıldı, alt kat yemek salonu, üst kat kütüphane ve yatak odasına çevrildi. 1926’da kalorifer kondu. 1986’da müze oldu.

Pembe Köşk, Gazi’nin isteğiyle, Avusturyalı mimar Prof. Clemens Holzmeister’e yaptırıldı. İç mekánı, Viyana’da Güzel Sanatlar Akademisi’nde tasarlandı. İki kat. Bodrumu da var. Giriş katında konuklar kabul ediliyor, üst kat, bildiğin ev... Gazi, 1932’den ölene kadar burada yaşadı, onun zevkine göre döşendi. Dekorasyon, geleneksel Türk stili... Sonradan gelen first lady’ler ufak tefek değişiklikler yaptı.

Çankaya Köşkü denilen köşk, işte bu köşk... Gül Ailesi’nin yeni evi de, burası...

Pembe olmasına rağmen, İnönü’nün meşhur Pembe Köşkü ile karıştırılmasın diye, Çankaya Köşkü deniyor.

(Parantez açalım... Evren döneminde "hizmet binası yaptıralım, ev ile iş mekánını birbirinden ayıralım, eve iş götürmeyelim" dendi... Projesi, mimarlar Mustafa Aytöre ve Orhan Genç tarafından hazırlandı, temeli 1986’da atıldı, 1993’te bitti. Cumhurbaşkanının makamı ve çalışma ofisi, işte bu Hizmet Binası’nda... Yani, Çankaya Köşkü, Demirel’den beri, sadece "ev" olarak kullanılıyor. Bir not daha... Türk Bayrağı’nın dalgalandığı dev gönder, Çankaya Köşkü’nün sağ ön tarafında... Tam olarak nerede? "Gül" bahçesinin duvarının dibinde!)

Camlı Köşk’e gelince... Gazi’nin anısını yaşatan üçüncü bina, bu bina... 1935’te kız kardeşi Makbule otursun diye yaptırdı... Mimarı, Seyfi Arıkan. Tek katlı. U şeklinde, lüks villa. Bir ara, başbakanlık konutu olarak da kullanıldı. Şimdi, yabancı devlet başkanları, isterlerse, burada ağırlanıyor.

*

Başka?

Başyaverlik binası... Adı üstünde. Tek katlı, kágir. Bir sürü onarımdan geçmiş, 1922’deki orijinali ile alakası yok.

İdari bina, onun da adı üstünde... Betonarme, iki katlı. Bodrumu da var. 1985’te yapıldı. 3 bin 546 metrekare kapalı alan... Koruma müdürlüğü, idari, mali işler falan.

Sosyal tesisler binası... 3 katlı, 2 bin metrekare. 1996’da açıldı. Atış poligonu, spor salonu, kafeterya... Tüm Çankaya personeline açık.

Sağlık merkezi... Diş hekimi, aile hekimi, hemşire, laboratuvar... Personel için... Çankaya’da, koruma, şoför, bahçıvan, aşçı, garson, hizmetli, doktor, hemşire, 450 personel var.

Basın toplantısı ve resepsiyon salonları... Hizmet Binası’ndaki salonlar yetmediği için, 1999’da yaptırıldı. Resepsiyon salonu 2 bin 650 metrekare, basın toplantısı salonu 1250 metrekare... Hizmet Binası ile bağlantılı... Dışardan göremezsin! Çünkü, Çankaya’nın koruluk dokusu bozulmasın diye yeraltına yapılmış.

Genel Sekreterlik ve Devlet Denetleme Kurulu Binası... V şeklinde, 3’er katlı, birbiriyle bağlantılı, 7 blok... 5 bin 550 metrekare.

Sera... Bin 590 metrekare, 2 katlı...

Ayrıca, Muhafız Alayı, itfaiye binası, lojmanlar, garajlar, halı saha, tenis kortu...

Ve, sığınak.

Tüm yerleşke, duvarlarla çevrili. Nöbetçiler filan... En önemli kapı, 1 No’lu kapı... Protokol kapısı çünkü.

Bronz.

*

Şimdi diyeceksiniz ki, "Çankaya Köşkü bu senin anlattığın mıdır sadece? Cumhuriyet için ne anlama geldiğini niye yazmadın?"

Yazdık onu...

Aylarca.

İşine gelmeyen okumak istemedi.

Tınmadı.

Bakın ev mev deyince, bu satırlara kadar okumuşlardır şimdi... Cümleten hayırlı TOKİ’ler, mortgage’lar dilerim!

Hürriyet

Bu haber 468 defa okundu.