Medyada anlaşılması zor işler

15 Ağustos 2007 17:00 tsi
İktisatçı Eser Karakaş, Hürriyet gazetesini değerlendirdi ve anlayamadığı şeyleri yazdı.

Eser Karakaş / Star

Medyada anlaşılması zor işler

Dünkü (14 Ağustos, Salı) yazımda, merkez medya diye adlandırılan yazılı ve görsel basın kuruluşları içinde bazı yazarların hem ‘siyasal düzgünlük’ hem de ciddi nitelik sorunları olduğuna değinmeye çalışmıştım.

Ama günümüzde ‘siyaseten düzgün olamama’ sorunu hem de niteliksizlik öyle yaygın ki, bu konuda belki özel olarak kalem oynatmaya bile gerek yok, eski tabirle vaka-i adiye.

Ama benim anlamakta çok daha fazla zorlandığım konu, içinde bulunduğumuz siyasal konjonktürde hem siyasi anlayış hem de nitelik açılarından önemli zaaflar gösteren yazarların kurumları ile olan ticari ilişkileri, açmaya gayret edeceğim.

Burada ‘düzey’ meselesine yeniden dönmek istiyorum, zira doğal olarak benim, insanların siyasi görüşleriyle, meşruiyet sınırları içinde kalındığı sürece, yani askeri darbeleri ya da dini esaslara dayalı devlet biçimlerini savunmadıkları sürece, bir meselem yok, olamaz da.

Radikal gazetesinin eski yazarı, yeni milletvekili Sayın Gündüz Aktan görüşlerine hiçbir düzeyde katılmadığım ama yazdığı gazeteye nitelik kazandırdığını düşündüğüm ve itiraf edeyim ne yazdı diye de merak ettiğim bir örnek idi; beğenseniz de beğenmeseniz de bir çizginin, bir görüşün adamı ve basınımıza kanımca yazdığı süre içinde zenginlik de kattı.
Ama sayısı çok ama çok daha fazla ve isimlerini vermek istemediğim bir sözde yazar grubu, özel isim kullanmadan bir yazı tamamlayamıyorlar, dünyayı ve Türkiye’yi anlamaktan acizler, sadece küfür ediyorlar, seçmenlere geri zekalı, aptal diyorlar ama yine de yazıyorlar.

Cumhuriyet gazetesinde böyle isimler var ama bu isimleri yadırgamıyorum zira Cumhuriyet gazetesi artık adeta bir cemaat gazetesi niteliğinde, müşterileri/okurları arasında 22 Temmuz’da AKP’ye oy veren oranı herhalde yüzde beşin dahi çok altındadır, yani okur/müşteri kitlesinin siyasal tercihi ile 22 Temmuz ulusal seçmen tercihleri çok kopuktur, bu nedenle bu gazetede AKP’yi eleştirmenin de ötesinde (bu çok doğal) AKP’ye oy verenlere geri zekalı muamelesi yapılmasını anlayabiliyorum, ticari bir sakınca yok.

Ancak, örneğin Hürriyet gibi bir gazetenin benzer bir tutum içinde olmasını, bırakın siyasal uygunluk, ticari açıdan da anlamakta çok zorlanıyorum.

Hürriyet gazetesine, bildiğiniz gibi, basının amiral gemisi denir, zira bu gazete ülkenin geçtiğimiz seneler ortalaması olarak en çok satan gazetesidir, Sayın Ertuğrul Özkök’ün hep vurguladığı gibi, makul çoğunluğun sesi olmak arzusundadır.

Ve eminim, bu gazetenin okur/müşteri 22 Temmuz tercihleri ile ulusal ortalamalar arasında hissedilir bir sapma da pek yoktur ve belki de bu nedenden Hürriyet, basınımızın en temsili gazetesidir.

Hürriyet gibi bir gazetede her iki kişiden birinden oy almış iktidar partisini eleştiren yazarların mevcudiyeti doğaldır, doğal olmaktan da öte güzeldir, basınımızın onurudur.

Ama, Hürriyet gibi bir amiral gemisinde işi sadece küfür etmek olan yazarların varlığını yadırgamadığımı da söylemem kolay değil; bu sütunlarda yapılana siyasal eleştiri ya da siyasal eleştirinin vülgarizasyonu, basitleştirilmesi demek de olanaksız; yapılan, edilen bildiğimiz küfür, üstelik seçmen çoğunluğuna küfür ve aşağılama gayreti.

Cumhuriyet gazetesi özelinde ticari olarak anlayabildiğim bu durumu yaklaşık olarak her iki müşterisinden/okurundan biri AKP’ye oy vermiş bir gazetede anlamak doğrusu bir iktisatçı için kolay değil.

Türkiye’de yaşadığımız için, iktisaden anlaşılması zor bu durum aklımıza bazen düşünmek dahi istemediğimiz bazı ihtimalleri getiriyor ama makul çoğunluğun sağduyusuna güvendiğimiz için hemen silkinip aklımızdan bu ihtimalleri kovuyoruz.

Aktif haber

Bu haber 506 defa okundu.