Tek ‘as’lı poker: Demirel Baykal’ı neden koruyor?

24 Temmuz 2007 14:04 tsi
Süleyman Demirel, Baykal’a kol kanat gerdi. Hem de öyle böyle değil. Arayıp ‘kımıldama’ demesi bir kenara, basın organlarını bizzat arayıp, ‘adam daha ne yapacaktı, herşeyi tamam yaptı’ bile diyor. Peki ama baba Baykal’

Demirel-Baykal yakınlaşmasının-belki kucaklaşmasının demek lazım-en somut örneği ANAP-DYP bileşmesinin suya düştüğü günlerde yaşanmıştı. Baykal yıllar ama yıllar sonra Demirel’i “evinde” ziyaret eden ilk sosyal demokrat lider olmuş, Ankara siyasetinin Mekke’si Güniz Sokak’tan feyz almıştı.

Sonra bu stratejik evlilik, İlhan Kesici’nin CHP’ye transferiyle taçlandırıldı. Bu noktada “ama artık o köprülerin altından çok sular aktı” demek gerekiyor. Gerekiyor ama öyle değil. 22 Temmuz sonuçları “akan suları” bile geri çevirmiş durumda.

Cephenin çöküşü!

Türkiye’nin seçime gittiği o günlerde iyibilgi’nin de sıkça işlediği gibi, Süleyman Demirel, ANAP, DYP, Mesut Yılmaz, Adalet Partisi’nden yadigar eski toplar ve yeni devşirilen ve her zaman antremanlı Mehmet Ali Bayar, İlhan Kesici, Sinan Aygün vs isimlerden, muhkem bir mevzi oluşturmuş, AKP iktidarına vuracağı son darbeyi bekliyordu.

Ama iş seçimlere kalmadan Mumcu ve Ağar tarafından bozuldu. Demirel’de bu acemiliği şiddetle cezalandırdı ve merkez sağ birleşmeyi yetim bıraktı. Çünkü Demirel, AKP oylarındaki bu patlamayı kestiremese de, Demokrat Parti’nin artık barajı aşamayacağını biliyordu.

Sonra seçim yapıldı ve taşlar yerine tam olarak yerine oturdu. Biraz sertçe! Bu sertlik Demirel’in hemen tüm kozlarının-yüzünü bazılarından çevirmiş olsa da-yok olduğu anlamına geliyordu.

Doğrusunu söylemek gerekirse elinde sadece İlhan Kesici ve siyaseten güçsüz eskiler kaldı. Bir de…

Taş yerinde ağırdır!

Deniz Baykal erimiş de olsa, sonuçlar yüzünden ağır hasar almış da olsa Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde AKP’den sonra en sağlam politik gücü elinde tutan lider. 112 milletvekili Meclis’in beşte biri ve aynı zamanda ikinci en büyük parti demek. Ve.. TBMM’de 'klasik' Demirel muhalefetinden geriye kalan son kale demek.

Tabii burada siyaset bilimi açısından yarım yüzyıllık politik kariyerini “sağ” üzerine kurmuş bir liderin “sol”a bakar duruma gelmesi de incelenmeli ama daha önemli olan Baykal’lı CHP’nin Demirel’in elindeki “kullanılabilir” tek dolu silah olarak kalması.

Bu yüzden Deniz Baykal Demirel için çok önemli ve stratejik bir değer ifade ediyor. Daha taze sandık kokusunun havadan kalkmadığı bu ortam yeni hamleler için müsait değil ama “oyunun yineden kurulabileceği "yegane zemin” burası.

Merkez sağ hayal kırıklığının belli olduğu an Demirel-Baykal yakınlaşmasının gerçekleşmiş olmasında Demirel’in bu günlere yönelik ferasetini de teslim etmek lazım.

Peki ne olabilir?

Dediğimiz gibi şu günler yaraların sarılma dönemi. Ancak nekahat dönemlerinde oyunu sıkı tutmak gerekiyor. CHP’nin liderini kaybetmesi bu masa açısından en büyük risk. Bu yüzden CHP’nin Baykal’a sahip çıkması gerektiği gibi, Demirel açısından, 13 vekile sahip olan DSP’nin de bir süre sabit kalması, ayrılsa bile ortak bakışı kaybetmemesi lazım.

DSP yönetiminden çıkan “hemen ayrılmak Baykal’a ayıp olur” kararını bu çevreveden okumak lazım gelir mi ayrı bir konu ama Baykal’ın yerinde kalmasını DSP’nin de istediği anlaşılabilir.

Sonuç olarak bugün için Demirel’in Baykal’ı yerinde tutma girişimi, Güniz Sokak imzalı, detaylı ve sağlam kurulmuş düşüncelerden farklı olarak, “oyunculara değil oyuna” yönelik. Bu başarılamazsa masada sadece AKP kalabilir!

www.iyibilgi.com

 

 

 

Bu haber 734 defa okundu.