AKP mitinginde kaç kişi vardı?

16 Temmuz 2007 08:16 tsi
Dün İstanbul Kazlıçeşme’de bu seçim kampanyasının şu ana kadarki en kalabalık ve en canlı mitingi gerçekleşti... AKP yöneticilerinin “en az bir milyon” tahmininin tutmadığı kesin ama yüzbinlerce kişiden söz edebiliriz. Ruşen Çakır yazdı.

Ancak tıpkı daha önce Kayseri, İzmir ve Manisa’da yaptıkları gibi bu sefer de Cumhuriyet mitingleriyle kıyaslama, onları yakalayıp geçme arayışı belirgindi. “Çağlayan ile Tandoğan’ı topla beşle çarp işte Kazlıçeşme”, “Şimdi siz sayabildiniz mi biz kaç kişiyiz?” ya da “Ne Tandoğan ne Çağlayan, inadına Erdoğan” dövizleri rövanş alma arzusunun dışavurumlarıydı.

AKP’liler böyle yaparak, Cumhuriyet mitinglerinin kendilerine karşı düzenlenmiş olduğu iddialarını doğrulamış, hem de sayıca onların gerisinde kaldıkları için bu başarılı organizasyonu gölgelemiş oldular.

Tıpkı RP gibi

Kazlıçeşme mitingi beni 1990’lı yılların başlarına, RP’nin yükseliş yıllarına götürdü. O zaman da hareketin dinamosu İstanbul’du ve Erdoğan’ın deyişiyle o zaman da “İstanbul’u alan tüm Türkiye’yi alıyordu.” Dünkü mitingin 22 Temmuz’la ilgili tartışmaları büyük ölçüde noktaladığını ve AKP’nin birinci parti olduğunu tescillediğini düşünüyorum.

Ancak seçimi kazanmak AKP için sorunların çözüleceği anlamına gelmeyecek. Tam tersine, oylarını ne kadar artırırsa artırsın milletvekili sayısının azalacağı kesin olan AKP’nin işi önümüzdeki dönemde çok daha zor olacak. Çünkü Erdoğan aday listelerini belirlerken tam anlamıyla partisinin “genleriyle oynadı.”

Dünkü mitingte bunu çıplak gözle gördük. Meydanı dolduran binlerce kadın, erkek, genç, yaşlı ve çocuk 90’lı yılların RP’li seçmen profiline çok yakındı. (Dün daha önce Kocaeli’nde yapılan mitingte de benzer bir insan topluluğu söz konusuydu.) Onca sıcağa rağmen, üstelik aynı saatlerde Erbakan Hoca Çağlayan’da miting yaparken Erdoğan’ı dinlemeye gelmiş olmaları, AKP ile kurdukları ilişkinin, eskiden olduğu gibi bir “dava” ilişkisi olduğunu gösteriyordu.

Ne var ki sahneye çıkan 80’e yakın milletvekili adayı için aynı şeyi söylemek pek mümkün değildi. Milli Görüş kökenli yaklaşık 20 isim saydım. Bunların nerdeyse tümü belediye başkanlığı veya belediye bürokrasisinden gelmeydi. Bunların da çoğu davadan ziyade Erdoğan’a bağlılıklarıyla bilinen kişilerdi. Geriye kalanların bir kısmı iktidar trenine 2002’de, ağırlıklı bir bölümü de bu seçimlerin arifesinde atlayanlardı. Örneğin şu cümle abartılı olur mu emin değilim: İstanbul’da AKP, nerdeyse CHP kadar “tescilli solcu” yu TBMM’ye gönderebilir.

Temsil sorunu

Cumhuriyet mitingleri hakkında sık sık “aşağıdakiler ve yukardakiler” ayrımı yapıldı. Kürsüde anti-demokratik politikalar seslendirenlerin meydanları dolduran yüzbinleri layıkıyla temsil etmediği söylendi.

Benzer bir temsil sorununun AKP için de geçerli olmaya başladığını söylemek mümkün olabilir. Kuşkusuz arada Tayyip Erdoğan, Abdullah Gül ve Bülent Arınç gibi çok sağlam tutkallar var. Ancak bu üçlü arasındaki çatlak kapanmaz da büyürse ne olur?

Önümüzdeki süreçte AKP için şu soruyu sormak kaçınılmaz gözüküyor: Taban mı tavanı, tavan mı tabanı belirleyecek?
 
Ruşen Çakır/Vatan

Bu haber 548 defa okundu.