Yabancı bankalar için sahayı kim temizledi?

2 Temmuz 2007 16:13 tsi
Bankalarımız artık güvenli! Batsalar bile sahiplerine bir şey olmaz. Çünkü onlar yabancı. Peki yerliler nerede? Onlar göz korkutan ‘örnekler’ ve Bankalar Kanunu yüzünden tir-tir titreyek piyasadan çekildi. Belki de ‘yabancılaşmaya’

Türkiye’de banka sahibi olmak her baba yiğidin işi değil. Mesele parayla da ilgili değil. Yani paranız varsa banka satın almak, sahipliğini yürütmek başka bir iş. Finans piyasaları bu durumu tek cümle ile özetliyor; “Bankalar Kanunu yabancı bankacıya dokunmuyor ama yerlileri soğuk soğuk terletiyor."

Doğrusu da bu olsa gerek. Zira özellikle bankaların yabancı girişime satılmasına ilişkin her yeni vaka gündeme geldiğinde, Bankalar Kanunu’nun ne kadar “nemrut” olduğu yorumu da ardından geliyor.

Üstelik geçmişte yaşanan banka batırma ve “hortumlama” öyküleri ile bu konu birleştiğinde, banka sahipleri açısında kamuoyu nezninde imaj ve itibar sarsıcı bir havanın hakim olduğu da söylenmeli.

Yine kanun, bankanın olası ihmal ve yolsuzluklarına karşı sadece banka sahiplerini tehdit etmiyor. Bankayla ilgili herkes daha işin başından olukça tatsız bir durumda kalıyor.

Yönetim kurulu, genel müdür, banka hissederları, banka sahibi, herkes, işlerini doğru dürüst yapsalar bile gece yastığa başlarını pek huzur içinde koyamıyorlar. En ufak bir olay da herkesin canının yanacağından eminler.

Yabancılar açısından ise daha kuş tüyü bir uyku söz konusu. Zira yabancılara dokunulamıyor. Onun için bankalarını “huzurla” yönetebiliyorlar.

Bu nasıl iş?

Peki geçmiş banka sahiplerinin bu işte hiç mu suçu yok? Elbette var ve onların büyük kısmı zaten “kanunun önünde”. Değilse de, “yakınmaların” bununla ilgisi yok. Çünkü sistem şu anda yerli bankacıyı sıkıştırırken, yabancıya çok daha rahat hareket imkanı tanıyor.

Örneğin şuna ne denebilir? Bu korkular yüzünden bankacılık sektörüne yatırım yapmak isteyen, satın almak isteyen girişimciler veya salt bu korkular yüzünden sağlıklı işleyen bankasını elden çıkaranlar var mıdır?

Var!.. Bunların isim ve kuruluşları kendi rızaları dışında basına yansıtılmıyor. Ancak çıkıp kendileri konuşurlarsa mesele yok. Fakat devlet kurumlarının siyasi liderleri bile bu sancıyı açıkça söylüyor.

Örneğin bu sözler ekonomiden en sorumlu bakanın ağzından çıkmış durumda: “TBMM’de bankalara karşı ön yargılı çoğunluk vardı. O yüzden de Bankalar Kanunu’nun özüne, TMSF’nin esas olarak Uzan Grubu’ndan tahsilatını gerçekleştirebilmesi için çıkardığımız 5020 sayılı yasanın mantığı hakim oldu. Bu yasa, yerli sermayedarları banka sahibi olmaya korkar hale getirdi. Oysa aynı yasamız, yabancı bankacıya dokunamıyor."

Üzerine söylenecek bir söz var mı?

Bu açıklama bile işin “genel” boyutlarını şekillendiriyor. Oysa daha özel ve kişisel tarafları da var. Yukarıda belirttiğimiz üzere, “Bazı bankaların patronları ‘Allah korusun bankamın başına bir şey gelir, adım hortumcuya çıkar, herşeyimi kaybederim’ korkusuyla bankalarını satmışlar.”

Bu sözlerin tırnak içinde verilmesinin sebebi, bakanlara bu sözlerin aynen iletilmiş olması. Sonuç olarak şunu görmek lazım. Türkiye’de hiç kimse bankacılığın netameli işlerde kullanılmasını elbette istemiyor.

Bunun önüne geçmek de yine kanunun ve devletin ilgili kurumlarının görevi. Ama aynı zamanda “yabancılar” lehine, daha doğrusu yerli banka yatırımcılarının aleyhine olan durumun hızla ve sağlam biçimde çözülmesi gerekiyor.

Yoksa ne olur? Yoksa, sadece finans dünyasının yabancılaştırıldığı iddialarının önüne geçilemediği gibi, daha kötüsü, yabancılara oyun sahası açılabilmesi için “yerli”lerin kıstırıldığı düşünülür!

Bu haber 417 defa okundu.