Demirel-Baykal: Yeni deste lütfen!

4 Haziran 2007 15:46 tsi
O gün oyun bozuldu! Sonra yeniden kuruldu. Sol’dan bir lider 25 yıl sonra ilk kez, merkez sağın ‘tapınağı’nı ziyaret etti. Durum o kadar acildi çünkü. AKP’yi çökertecek dört hamleden en önemlisi çuvallamıştı. O gün Demirel Baykal&#

Kimsenin söyleyecek hali de yok, inkar edecek hali de. Süleyman Demiral çok uzun zamandan beri AKP hükümetinin zayıflatılması yolunda incelikli bir şekilde çalışıyor. Ve kullandığı metod da, her zaman işe yarayan ‘herkesle birlikte’ formülü.

Bu formülün AKP özeline uyarlanmış hali basitçe dört ana parçadan oluşuyor. 1) Merkez sağı birleştir. 2) Merkez solu birleştir. 3) AKP karşıtı aşındırıcı politika yürüt. 4) Gerisini kendi (AKP) halleder!

Sayın Cumhurbaşkanım!

Elbette dile kolay bu plan içinde en kolay görünen merkez sağın birleşmesiydi. Esasen bu yolda Demirel bir çok kişiden de destek aldı. Eski demokratlar, oyun dışında kalmayı hasmedemeyenler, yeni demokratlar, Mesut Yılmaz ve ekolü, elbette DYP ve Ağar.

Ancak Deniz Baykal’ı Güniz Sokağa getiren “06 CHP 001” plakalı “manda” Mercedes evin önünde durduğunda, içeride Demirel lanetler yağdırıyordu. ANAP ve DYP, o kadar emekle kurulan oyunun birinci maddesini yerle bir etmişti.

Erkan Mumcu kongrede ağlamış, Ağar ise günün heyecan ve önemine binean bulunduğu “Türkçe Olimpiyatları”nda hayalet beyazı yüzüyle gelişmeleri yardımcıları eliyle izlemişti. Baykal, Güniz Sokak 31 no’lu villanın arka odasında Demirel’e elini uzatırken, bir başka yerde Mumcu’nun “kolu” sızlayacaktı.

Kanser!

O ana kadar belki yüzün üzerinde telefon görüşmesi yapan Demirel, DYP ileri gelenlerine ve muhtemelen Ağar’a da söylediği sözü CHP Genel Başkanı’na da fısıldadı. “Kol kanserliyse keser atarsınız. Yoksa vücut gider!”

Bugüne kadar ‘kol kırılır yen içinde kalır’ düsturunun baş temsilcisi, kırık kolu saklamak bir yana kesip atıyordu. Çünkü saklanası kolun sahibi vücut sadece merkez sağ değildi. Oyun bozuluyordu.

Sol’da henüz benzer bir durum yoktu ortada ama CHP listeleri henüz açıklanmamıştı ve DSP’ye verilen sadece 13 sandalye, beyaz güvercinin tabanını rahatsız ediyordu. Yani tektonik etki olabilirdi ama asıl dert bu değildi.

Bu ayrışma açıkca AKP’ye yarardı. DYP yeniden baraj sınırına iner, iki partinin birleşmesinden gelecek ivmenin iteceği yeni oylar ‘evlerine’ dönerdi. Bunlardan biri de AKP’ydi.

Yeni deste lütfen…

Başbaşa görüşmede Demirel, Baykal’a bunları söylemedi. Söylemesine de gerek yoktu. Baykal zaten çok iyi biliyordu. Demirel ziyaretini izah için kullandığı “ihtiyaç” kelimesi de buradan doğmuştu.

Bu birleşmenin bozulması CHP’yi direkt ekilemezdi ama sonuçları açısından; CHP kendi oyuyla birlikte DSP’nin oylarını bile alsa, kan kaybetmeyen bir AKP, TBMM’de milletvekili sayısı artmış bir CHP’yi dahi bozabilirdi.

İşte o öğleden sonda Güniz Sokak’ta iki karar alındı. 1) Sol şu anki statükoyu koruyacak, birleşmeyi bozacak her riskli adımdan imtina edecek, özellikle listelerde sorun çıkmamasına çalışacaktı. Baykal zaten uzun süredir doğal rakibi olan merkez sağ’a karşı ağzını bile açmıyordu.

Merkez Sağ ise 2. kararı uygulayacaktı. Sorumluluğu ANAP’ın üzerine yıkmak ve ANAP’ın barajın altında kalacağına ilişkin söylemin altını çizmek. DP’nin ANAP oylarına ihtiyacı vardı.

ANAP kısa vadeli gelecekte siyasi hayatını bitirmişti ama “yaralı bırakmak” olmazdı. Bunun için parti içindeki yakın isimler ANAP’ı terk edecekti. Demirel telefonu kaldırdı; “Rize’yi bir bağlayın bakalım.”
www.iyibilgi.com

Bu haber 711 defa okundu.