Arap basını: Amerikalılar Irak’ı İran’a satıyor

30 Mayıs 2007 11:29 tsi
Irak’ta meydana gelen çatışmalar ve bombalamaların çoğunun hedefi Bağdat’ta taviz masasına oturmaktı. Çünkü Washington ve Tahran Irak’ı istiyor. İran, siyasetinin meyvelerini toplarken Washington da bu gün başarısızlığının bedelini ödüyo

Son olarak iki ülkenin büyükelçileri Irak’la ilgili olarak aleni bir şekilde görüştü. Aksi ne kadar söylense de görüşme açıkça ABD’nin bir teslimiyetidir. Washington’un Irak hakkında müzakereyi reddettiğine dair milyon kez yaptığı açıklamalardan geri adım atmadır. Soru, bu toplantının buna benzer ödünlerde yapıldığı gibi neden Kıbrıs veya Jamaika’da gizlice yapılmadığıdır. Belki de tüm bölge ülkelerine açık bir mesajdır. Mesaj komşulara, Irak’a ilişkin Arap çevrelerinin kendisiyle işbirliği yapmayı reddetmesi nedeniyle ABD’nin İran ile işbirliğine hazır olduğunu söylüyor. Araplar toplantıya, Washington’un imajını ve kendilerinin Washington’a olan güvenlerini sarsacak olumsuz bir gelişme olarak bakıyorlar. İki düşman arasında birtakım ödünlere ve daha büyük işbirliğine bir giriş kapısı olmasından endişe ediyorlar.

Bunlardan biri bölgedeki ılımlı Arap ülkelerini ABD hükümetini İran’la öğle yemeği yemeye yönlendirdi diye ayıpladı.

Ne yazık ki, başından beri ve hatta bu gün de Arapların Irak’a yönelik olumsuzluğunu itiraf etmeliyiz. Kasıtlı olarak ortadan kayboluşları İran’ı, varlığını sistematik ve sürekli bir şekilde kurar hale getirdi ve hatta Irak sahasında ABD’den sonra ikinci gerçek hâkime dönüştü. Arapların Irak’ta olumlu katılımlarının olmayışıyla da denge alt üst oldu. Son dengesizlik de Sadr akımının lideri ve ABD’lilerle yeni bir çatışmaya başlamak üzere Irak’a dönen Muktada Sadr’ın İran kampına katılmasıdır.

Arap grubu şikâyetle ve izlemeyle yetinip Irak merkezi rejimini kendi kaderine terk etmeye devam ederse ülke pratik olarak gelecek yirmi yıl İran’ın bir sömürgesi olacaktır. Burada iki nedene işaret etmem gerekiyor. Birincisi, sorumluluğu kendisi yüklenmek yerine bunu başkasına yükleyerek suçlamakla yetinmek. Sadece şikâyete dayalı ve geçmişte yaptıklarından dolayı Amerikalıları sorumlu tutmak üzerine kurulu bir siyaset düşünülemez. İkincisi, yalnızlık ve Irak işlerine karışmama siyasetinin benimsenmesidir. Tüm bölgenin siyasi denkleminin tam ortasında yer alan büyük bir ülke olarak bunun sonuçlarından kaçınmak mümkün değildir. Bu 25 milyon nüfuslu bir ülkedir. Dünya petrol rezervine sahip en büyük ikinci ülkesi ve yıllık gelirleri yüz milyar dolara ulaşmaktadır.

Başında kimin bulunduğuna bakmaksızın Bağdat’taki merkezi rejimin desteklenmesi, Irak’ın ABD, İran veya diğer bölgesel etkilerden bağımsızlığını sağlamak için onunla temas halinde ve Tahran’dan uzak tutarak mümkündür. Bölgenin çıkarı, Irak’ın kendi çıkarlarına doğrudan hizmet edecek bir şekilde özgür olmasıdır. Burada kast edilen, Arap ülkelerine veya diğerlerine hizmet eden değildir.

(Abdul Rahman Al-Rashed, Asharq Al-Awsat, Londra)
ADAM Basın Taramaları Grubu iyibilgi.com için çevirdi

Bu haber 599 defa okundu.