Her adımda Ankara pay sahibi olacak...

12 Ağustos 2011 12:08 tsi
Türkiye, bu sorunun kilit ülkesi olmaya devam edecek...

Nasuhi Güngör / Star

Obama barışı değil, Türkiye

Önce bir gerçeği hatırlayalım. Afganistan ve Irak’ta uluslararası sistemin iki müdahalesi, her şeyi eskisinden daha beter hale getirdi. Buna üçüncü bir örnek olarak Libya’yı da eklemek herhalde yanlış olmaz.

Meseleyi bir diktatörden, baskıcı rejimden ya da azınlık tahakkümünden kurtulmak olarak tarif ettiğinizde her şey çok kolay görünüyor. ‘Evrensel değerler’in taşıyıcısı sihirli eller (!), bu ülkelere müdahale ettiği takdirde, barışın ve demokrasinin geleceğine dair beklentiler oluşturuluyor.

Sonuç? Afganistan ve Irak’ta milyonu aşan kanlı bilanço ve Libya’da henüz nereye gideceğini kestiremediğimiz kanlı bir başlangıç.

Suriye meselesini tartışırken, bu tabloyu unutmadan hareket etmek gerekiyor. Uluslararası sistem adına çığırtkanlık yapanların hızla masaya sürdüğü ‘askeri müdahale’ seçeneği, bu kanlı tabloya bir ülke daha eklemekten öte hiçbir işe yaramayacak.

Ankara yine üçüncü yol

Kim ne derse desin, süreci doğru okuyanların başında Türkiye var. Irak işgalinin nelere mal olabileceği konusundaki kaygılarının ne yazık ki hepsinde haklı çıktı Ankara. Şimdi benzeri bir ateşin, yanı başında yükselmemesi için elindeki tüm kartları dikkatle kullanıyor. ‘Kaos’un giderek daha büyük bir alanda derinleşmesinden haklı olarak tedirgin ve bir ‘önleyici güç’ olarak davranmaya gayret ediyor.

Şurası açık. İster bu bölgeye bakın, isterseniz küresel ölçekte göz gezdirin: Suriye konusunda söyleyecekleri anlamlı olan tek ülke Türkiye. Dahası tüm dünya bunun farkında ve Ankara’nın Şam’a söyleyeceği her sözü dikkatle takip ediyor.

Ne tuhaf değil mi; dünyanın Obama ABD Başkanı seçildiğinden bu yana barışla ilgili beklentileri, hemen her sorunda karşılıksız kaldı. Tam da bu noktada, pek çok sorunda barışın ve diyaloğun adresi Türkiye oldu.

Tuhaf olan ya da birilerinin kabullenmekte zorlandığı gerçek tam da burada gizli. Türkiye, uluslararası sistemin barış adına kullandığı bir taşeron değil. Aksine kendi dinamiklerini giderek daha fazla fark eden/kullanan bir bölgesel güç olarak, kimsenin cesaret ya da nüfuz edemediği alanlarda varlığını hissettiriyor.

Obama barışından hayal kırıklığına uğrayanlar, Türkiye’nin yükselişine daha yakından bakmak durumundalar.

Neden Türkiye?

İster öncesine bakın, isterseniz Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu’nun kritik Şam ziyareti sonrasına. Türkiye, bu sorunun kilit ülkesi olmaya devam edecek. Elbette düğümün hemen çözülmesi ya da Suriye’de taşların yerine çabucak oturması söz konusu değil. Ama çözümle ilgili her adımda Ankara pay sahibi olacak, olmalı da.

Olup biteni daha iyi anlamak için tarihe göz atmakta yarar var. Zira tüm bu istikrarsızlıkların kaynağı olan düzenlemelerin, bizzat hedefi olan bir ülkede yaşıyoruz. Hafızamızı tazeleyelim. Yaklaşık yüz yıl önce dünyayı dizayn edenler, bölgemizde çizdikleri sınırlarla, çok sayıda istikrarsızlığın ve baskıcı rejimin temelini atmıştı. Yapılan her düzenleme, bizim hayat alanımızı kısıtlamak üzere tasarlanmıştı.

O gün biçilen gömlekler, bugün yaşadığımız coğrafyaya dar geliyor ve her yanından patlamaya başladı. Türkiye’nin bu kadar etkin olmasının temelinde, bir de böyle bir tarihsel arka plan var.

Ana muhalefet partimizin, bu gerçekleri yok sayıp, inatla ve ısrarla ‘Baas’ rüzgarları estirmesi, tablonun en kötü yanı.

Bakalım nereye kadar...

Bu haber 1,399 defa okundu.